บทบาทการสร้างเสริมความเข้มแข็งของผู้นำท้องถิ่นต่อการพัฒนาท้องถิ่นชุมชนในเขตอำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาบทบาทการสร้างเสริมความเข้มแข็งของผู้นำท้องถิ่นต่อการพัฒนาท้องถิ่นชุมชนในเขตอำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น และ 2) เพื่อการพัฒนาบทบาทการสร้างเสริมความเข้มแข็งของผู้นำท้องถิ่นต่อการพัฒนาท้องถิ่นชุมชนในเขตอำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น การวิจัยนี้ใช้รูปแบบการการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยมีวิธีการศึกษาใน 2 ลักษณะ ได้แก่การวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก (In–depth Interviews) การสนทนากลุ่มเฉพาะ (Focus Group Discussion) ผลการวิจัยพบว่า
1. บทบาทการสร้างเสริมความเข้มแข็งของผู้นำท้องถิ่นต่อการพัฒนาท้องถิ่นชุมชนในเขตอำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น ผลการวิจัยพบว่าบทบาทการสร้างเสริมความเข้มแข็งของผู้นำท้องถิ่น สนับสนุนให้ประชาชนที่สนใจต่อกิจกรรมทางการเมืองในพื้นที่ เข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ เช่น การประชุมหารือ การเวทีสาธารณะ การรณรงค์ การเข้าร่วมสังคมออนไลน์ทางการเมืองส่งเสริมให้ประชาชนที่สนใจต่อกิจกรรมทางการเมืองในพื้นที่ เข้ารับการเลือกตั้งเป็นตัวแทนของประชาชนในหน่วยงานท้องถิ่น หรือองค์กรต่างๆสนับสนุนให้ประชาชนที่สนใจต่อกิจกรรมทางการเมืองในพื้นที่ มีช่องทางในการแสดงความคิดเห็น เสนอแนะแนวทางการพัฒนา และติดตามตรวจสอบการทำงานของหน่วยงานภาครัฐและภาคประชาสังคม
2. การพัฒนาบทบาทการสร้างเสริมความเข้มแข็งของผู้นำท้องถิ่นต่อการพัฒนาท้องถิ่นชุมชนในเขตอำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น ผลการวิจัยพบว่า การพัฒนาบทบาทการสร้างเสริมความเข้มแข็งของผู้นำท้องถิ่นต่อการพัฒนาท้องถิ่นชุมชนศาสนากับการเมือง จัดอบรมให้ความรู้เกี่ยวกับหลักธรรมของพระพุทธศาสนา ที่เกี่ยวข้องกับการเมือง การปกครอง และการมีส่วนร่วมทางการเมือง ให้กับประชาชนในพื้นที่ชมรมพุทธศาสนากับการเมือง จัดเวทีสาธารณะ เพื่อรับฟังความคิดเห็นของประชาชน เกี่ยวกับปัญหาต่างๆ ในพื้นที่ และร่วมกันหาแนวทางแก้ไขชมรมพุทธศาสนากับการเมือง รณรงค์ให้ประชาชนไปใช้สิทธิ์เลือกตั้ง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
พระครูปลัด อำนาจ สุมโน (จิตร์มั่น), พระมหาวิรุธ วิโรจโน และพระครูประยุตสารธรรม. (2566). พฤติกรรมของผู้นำท้องถิ่นตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ในเขตตำบลหัวหนอง อำเภอบ้านไผ่ จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
กัมพล เพ็ชรล้อมทอง, สุรภา เอมสกุล และ ธนัสถา โรจนตระกูล.(2564). กระบวนการสร้างชุมชนเข็มแข็งอย่างยั่งยืนแบบพึ่งพาตน. มหาวิยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม. มหาวิยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
คณะกรรมาธิการการปกครอง วุฒิสภา. (2545). คณะกรรมาธิการพิจารณาศึกษาการแก้ไขปัญหาความยากจนของ ประชาชน. ม.ป.พ.
จุฬามณี แก้วโพนทอง, ทรงพล โชติกเวชกุล, ปัญญา คล้ายเดช และพระสุนทร ชำกรม. (2551). การบริหารจัดการชุมชนเพื่อความยั่งยืน. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น.
ณัฏฐวุฒิ ทรัพย์อุปถัมภ์. (2558).ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
พระเมธี วังใน, พระครูโสภณกิตติบัณฑิต, ธนนันท์ คุ้มถิ่นแก้ว. (2567). ภาวะผู้นำทางการเมืองตามหลักพุทธธธรรมของผู้ปกครองท้องที่ในตำบลป่าแมต อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่. วิทยาลัยสงฆ์แพร่ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. บัณฑิตศึกษา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สรรเสริญ วงศ์ชะอุ่ม. (2554). การวางแผนพัฒนาประเทศ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์การพิมพ์เพชรรุ่ง.