IMPLEMENTION OF KNOWLEDGE MANAGEMENT TO MAHAMAKUT BUDDHIST UNIVERSITY, SRILANCHANG CAMPUS
Main Article Content
Abstract
The objectives of the research were to study the implemention of knowledge management (KM) of Mahamakut Buddhist University, Srilanchang Campus, and to provide with the guideline on the development of KM implementation of Mahamakut Buddhist University, Srilanchang Campus. The study was conducted through the mixed method research (MMR) between the quantitative approach and the qualitative approach. The target group was a total of 55 employees of Mahamakut Buddhist University, Srilanchang Campus (MBUSLC). The research instrument used for quantitative data collection was the five-level rating scale questionnaire, but the focus group discussion was the tool used for qualitative data collection from seventeen key informants who were involved with MBUSLC KM. The statistics used for data analysis comprised frequency distribution, percentage, arithmetic mean, and standard deviation; the content analysis was utilized to analyze the qualitative data.
The research results were as follows:
- The implemention of knowledge management of Mahamakut Buddhist University, Srilanchang Campus was found to be overall and separately at a high level. Separately considered in the descending order, knowledge note-taking, required knowledge acquisition and creation, needed knowledge identification, appropriate knowledge improvement and development, and knowledge application and knowledge sharing process.
- The guidelines on the development of KM implemention of Mahamakut Buddhist University, Srilanchang Campus were as follows: 1. Needed knowledge identification meant the knowledge identification to the excellence of the organization, and the knowledge identification in accordance with the administrative guidelines of the university. 2. The required knowledge acquisition and creation was building academic networks or inviting speakers for lectures. 3. The appropriate knowledge improvement and development was the promotion of the research as a tool for knowledge management to innovative creation, and team working across the lines. 4. The application of knowledge and knowledge sharing process consisted of the assessment of operational performance from participation in knowledge management activities, the abilities of knowledge application, and the knowledge implementation to the academic services. The knowledge note-taking was referred to the knowledge presentation in a wide range of formations.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการพิจารณาจากคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิและเผยแผ่ในวารสารฉบับนี้ เป็นทัศนคติและข้อคิดเห็นส่วนบุคคลของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะคติและความรับผิดชอบ
ของบรรณาธิการ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารศรีล้านช้างปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น, พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย (2559). คู่มือการจัดการความรู้เบื้องต้น. นครปฐม: คณะกรรมการจัดการความรู้ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง. (2564). แผนการจัดการความรู้ ประจำปี 2563 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตศรีล้านช้าง. เลย: สำนักงานวิทยาเขตศรีล้านช้าง.
ราเชนทร์ แก้วพิทักษ์. (2557). รูปแบบวัฒนธรรมองค์กรที่ส่งผลต่อการจัดการความรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 8. ปริญญานิพนธ์ ค.ม. (การบริหารการศึกษา). นครปฐม: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม
วนิดา หมัดเบ็ญหมาน. (2562). การพัฒนาแนวทางการจัดการความรู้ของมหาวิทยาลัยหาดใหญ่ โดยใช้ KMMM. ปริญญานิพนธ์ วศ.ม. (การจัดการอุตสาหกรรม). สงขลา: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
วนิดา วาดีเจริญ, รังสรรค์ เลิศในสัตย์, และสมบัติ ทีฆทรัพย์. (2560). ระเบียบวิธีวิจัยจากแนวคิดทฤษฎี
สู่ภาคปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน).
วรนุช สาเกผล. (2557). กลยุทธ์การพัฒนาการจัดการความรู้ของสถาบันพัฒนาครู คณาจารย์และบุคลากรทางการศึกษา (สคบศ.) เพื่อรองรับสู่ประชาคมอาเซียน. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลา นครินทร์. 25(1). มกราคม-เมษายน 2557. 1–12.
วิจารณ์ พานิช. (2547). ความรู้ยุคใหม่ อยู่ในคนมากกว่าตำรา. กรุงเทพฯ: สานปฏิรูปการศึกษา.
สมนึก บงกชมาลี. (2548). เล่าเรื่องการจัดการความรู้ในโรงพยาบาลค่ายสมเด็จพระนเรศวรมหาราช. กรุงเทพฯ: ถักทอสายใยแห่งความรู้.
สุชาดา หวังดี. (2560). การจัดการความรู้ของครูในโรงเรียนกลุ่มศูนย์ภัทรบูรพา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตราด. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (การบริหารการศึกษา). ชลบุรี: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุภารัตน์ ฤกษ์อรุณทอง และกุลพัทธ์ กุลชาติดิลก. (2557). ศึกษารูปแบบกระบวนการจัดการความรู้ของสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา. นครปฐม: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา สำนักนโยบายและแผนอุดมศึกษา. (2551). กรอบแผนอุดมศึกษาระยะยาว 15 ปี ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2551 – 2565). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา สำนักนโยบายและแผนอุดมศึกษา. (2558). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2557. นนทบุรี: หจก. ภาพพิมพ์.