การพัฒนาศักยภาพผู้บริบาลผู้ป่วยติดเตียงในชุมชนยายชา อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม

ผู้แต่ง

  • พระพงศ์พัสกร ธมฺมปารคู (แสนวัฒนภิญโญ) วิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระมหาประกาศิต สิริเมโธ วิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • อุบล วุฒิพรโสภณ วิทยาลัยสงฆ์พุทธปัญญาศรีทวารวดี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การพัฒนาศักยภาพ, ผู้บริบาลผู้ป่วยติดเตียง

บทคัดย่อ

         งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ได้ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับผู้บริบาล การมีส่วนร่วม และการสร้างเครือข่าย เพื่อใช้เป็นกรอบในการวิจัย ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์กับผู้ให้ข้อมูลสำคัญและการสนทนากลุ่มเฉพาะ จำนวน ๑๕ คน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคแบบสามเส้า และนำเสนอข้อมูลแบบอรรถาธิบายพรรณนาความ

            ผลการวิจัยพบว่า

          ๑. จากศึกษาถึงบทบาทผู้บริบาลผู้ป่วยติดเตียงในชุมชนยายชา ผู้บริบาลผู้ป่วยติดเตียงส่วนใหญ่เป็นญาติ พี่น้องหรือบุตรหลาน ที่อาจขาดความรู้ความเข้าใจอย่างถูกต้อง แนวทางการแก้ปัญหา ควรมีการให้ความรู้พื้นฐานเบื้องต้นแก่ญาติ พี่น้องหรือบุตรหลานที่ทำหน้าที่ดูแลผู้ป่วยติดเตียง เพื่อให้ผู้บริบาลมีความรู้ความสามารถถูกต้อง เพราะผู้ป่วยติดเตียงนั้นต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด ตลอดเวลา ในทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็น ร่างกาย โภชนาการ หรือจิตใจ 

            ๒. การพัฒนาศักยภาพผู้บริบาลผู้ป่วยติดเตียงในชุมชนยายชา ตามหลักพระพุทธศาสนา ผู้บริบาลเป็นผู้ดูแลผู้ป่วยติดเตียงอย่างใกล้ชิด จึงควรมีความรู้ความเข้าใจในวิชาชีพอย่างถูกต้อง การได้เข้ารับการอบรม และเรียนรู้ ค้นหาความรู้ใหม่ ๆ เพื่อพัฒนาตนเอง เพื่อนำความรู้นั้นมาบริบาลผู้ป่วยติดเตียง บำบัดฟื้นฟูร่างกายผู้ป่วยติดเตียง ทำแผล ดูแลความสะอาด ด้านโภชนาการ การดูแลอาหารที่เหมาะสมแก่ผู้ป่วยติดเตียง การให้กำลังใจแก่ผู้ป่วยติดเตียง

            ๓. การสร้างเครือข่ายส่งเสริมการทำงานผู้บริบาลของผู้ป่วยติดเตียงในชุมชนยายชา ควรมีหน่วยงานรัฐหรือเอกชนเข้ามามีส่วนร่วมในการให้ความรู้ พัฒนาความสามารถ รวมไปถึงการรับรองการทำงานของผู้บริบาลผู้ป่วยติดเตียง เพื่อให้มีมาตรฐานเดียวกัน และนำไปใช้ในการประกอบอาชีพนี้ได้อย่างมีคุณภาพ

เอกสารอ้างอิง

การพัฒนานโยบายการดูแลผู้ป่วยสูงอายุติดเตียงของภาครัฐและชุมชน : กรณีศึกษา การดูแลผู้ป่วยสูงอายุติดเตียงของผู้ดูแลในตำบลงิ้วราย อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.

“แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ.2561–2565) ฉบับแก้ไข เปลี่ยนแปลงเพิ่มเติม ครั้งที่ 1/2563”, องค์การบริหารส่วนตำบลยายชา อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม, (กุมภาพันธ์ 2563), 3.

ฑิตยา สุวรรณะชฎ. (2527). สังคมวิทยา. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.

ยุวัฒน์ วุฒิเมธี. (2559). ธรรมาภิบาลในลางานของมหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, ม. ธนบุรี ฉบับ. 10 ฉบับที่ 23.

ดิเรก ฤกษ์หร่าย. (2527). การพัฒนาชนบท. กรุงเทพฯ : โครงการตำราพัฒนาชนบท สำนักส่งเสริมและฝึกอบรม มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วิทยากร เชียงกูล. (252). การพัฒนาเศรษฐกิจสังคมไทย บทวิเคราะห์. กรุงเทพฯ : ฉับแกระ.

ปาริชาติ วลัยเสถียร. (2541). “ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน”, ในเอกสารประกอบการศึกษาวิชา สค. 651 ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ : คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พวงเพ็ญ เผือกสวัสดิ์ และคณะ. (2559). “สถานการณ์ ปัญหา และความต้องการการดูแลผู้ป่วยเรื้อรังกลุ่มติดบ้านติดเตียงในชุมชนเขตเทศบาลนคร สุราษฎร์ธานี”. งานวิจัยสำนักงานสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม เทศบาลนครสุราษฎร์ธานี.

พิสมัย บุญเลิศ และคณะ. (2559). “การพัฒนารูปแบบการดูแลสุขภาพอย่างต่อเนื่อง สำหรับผู้สูงอายุกลุ่มติดบ้าน ติดเตียงในโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านดงมันตำบลสิงห์โคก อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด”. รายงานการวิจัย, คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-03-22

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย