การประยุกต์หลักจิตวิทยามนุษยนิยมเพื่อกลวิธีการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ
คำสำคัญ:
กลวิธีการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ, การประยุกต์ใช้จิตวิทยามนุษยนิยมบทคัดย่อ
การพัฒนาคุณค่าของความเป็นมนุษย์ ความเข้าใจตนเองและเข้าใจผู้อื่น ความละเอียดอ่อนต่ออารมณ์และความรู้สึก การมีส่วนร่วมในการเรียนและวิธีการเรียนรู้ ซึ่งผู้สอนสามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการสอนภาษาอังกฤษได้เรียกว่า “จิตวิทยามนุษยนิยม” เนื่องจากนักคิดกลุ่มนี้ให้ความสำคัญของความเป็นมนุษย์และมองมนุษย์มีคุณค่า มีความดีงาม มีความสามารถ มีความต้องการและมีแรงจูงใจภายในที่จะพัฒนาศักยภาพของตนเองอยู่เสมอ และสิ่งสำคัญของการสร้างศักยภาพคือการเรียนรู้ ประกอบด้วยลักษณะสำคัญ 3 ประการคือ (1) การเรียนรู้เป็นผลของประสบการณ์และการฝึกฝน เกิดจากกระบวนการเจริญเติบโตของวุฒิภาวะ (2) การเรียนรู้ให้ผลในแง่ของการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ซึ่งต้องเป็นได้ในทางดีขึ้น และ (3) การเรียนรู้เป็นการเปลี่ยนแปลงในลักษณะค่อนข้างถาวร การเรียนรู้ต้องเป็นการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในลักษณะค่อนข้างถาวร และไม่สามารถลบล้างการเรียนรู้ที่เกิดขึ้นนั้นออกไปได้ ซึ่งเหมาะต่อการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ ให้ครบทั้ง 4 ทักษะ คือทักษะการฟัง ทักษะการพูด ทักษะการอ่าน และทักษะการเขียน
เอกสารอ้างอิง
จิราภรณ์ ตั้งกิตติภาภรณ์. (2556). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดียู ศรีนราวัฒน์ และคณะ. (2558). ภาษาและภาษาศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เติมศักดิ์ คทวณิช. (2546). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ทิศนา แขมมณี. (2548). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (ฉบับปรับปรุงเพิ่มเติม). พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นุชลี อุปภัย. (2555). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสิทธิ์ สระทอง และ วิจิตรา ศิริวงศ์. (2562). การวิจัยเชิงปฏิบัติการในชั้นเรียน. วารสารสิรินธรปริทรรศน์. 20(2): 212.
พัฒน์ วัฒนสินธุ์. (2562). การสร้างบรรยากาศทางจิตวิทยาที่ส่งเสริมการเรียนรู้ภาษาอังกฤษตามแนวมนุษยนิยม. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 16(2): 25-26.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2555). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
วิไลวรรณ ศรีสงคราม และคณะ. (2549). จิตวิทยาทั่วไป. กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ล กรุ๊ป.
สิริวรรณ โพธิ์ทอง และ วนิดา อัญชลีวิทยกุล. (2561). การใช้การสอนแบบการเล่าเรื่องเพื่อพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. 14(2): 146.
แสงระวี ดอนแก้วบัว. (2558). ภาษาศาสตร์สำหรับครูสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรุณี วิริยะจิตรา และคณะ. (2555). เหลียวหลังแลหน้า: การสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ. ส.เอเชียเพรส (1989) จำกัด.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน. (ฉบับปรับปรุง). พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตสิรินธรราชวิทยาลัย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว