มายาการของ “ความยุติธรรม” ในละครชุด เรื่อง The Devil Judge
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีจุดประสงค์ในการศึกษาการสื่อความหมายเชิงจริยธรรมเกี่ยวกับความยุติธรรมในละครชุด The Devil Judge โดยใช้แนวคิดมายาคติและสัญวิทยาของ โรล็องด์ บาร์ตส์ (Roland Barthes) ร่วมกับทฤษฎีการละครของแบร์ทอลท์ เบรคชท์ (Bertolt Brecht) ผลการศึกษาพบว่า ละครชุด The Devil Judge นำเสนอวิภาษวิธีเกี่ยวกับความหมายของความยุติธรรมและกระบวนการยุติธรรมผ่านสัญญะของมหรสพการละคร ในรูปแบบ “ละครในละคร” โดยแสดงให้เห็นถึงตัวละครแบบอุปมานิทัศน์ เพื่อสื่อเรื่องราวการต่อสู้ระหว่างความดี-ความชั่ว โดยแนวทางการละครของเบรคชท์ ถูกนำมาใช้เพื่อกระตุ้นให้ผู้ชมร่วมครุ่นคิดหาคำตอบให้กับข้อวิภาษดังกล่าวด้วยตนเอง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เจตนา นาควัชระ. (2524). ข้อยกเว้นและกฎเกณฑ์: ละครเบรคชท์ในสังคมไทย. วารสารอักษรศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 4(2), 17-46.
_____________. (2526). วรรณกรรมละครของแบร์ทอลท์ เบรคชท์ การศึกษาเชิงวิจารณ์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ชองอิลจุนและวิเชียร อินทะสี. (2557). ประวัติศาสตรก์ารเมืองเกาหลีสมัยใหม่. โซล: อิเมจิน บุคส์.
ซูไรมาน เวศยาภรณ์. (2541). งานฉากละคร 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญวัฒน์ สว่างวัฒน์. (2559). พัฒนาการทางการเมืองและเส้นทางสู่ประชาธิปไตยของไทยและเกาหลีใต้. วารสารสหวิทยาการการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 5(1), 62-74.
โรล็องด์ บาร์ตส์. (2500). มายาคติ (วรรณพิมล อังคศิริสรรพ, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
ฤทธิรงค์ จิวากานนท์. (2550). ปริทัศน์ศิลปะการละคร. กรุงเทพฯ: ภาควิชาศิลปะการละคร คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Huppatz, D. J. (2011). Roland barthes, mythologies. Design and Culture, 3(1), 85-100.
White, J. J. (2004). Bertolt Brecht's dramatic theory. Boydell & Brewer.
