นโยบายการทูตสาธารณะเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมผ่านการใช้สื่อดิจิทัลของสาธารณรัฐเกาหลี

Main Article Content

จิรสิน ถิ่นบาง
เกิดสิริ สุธัญญา

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทของภาครัฐของสาธารณรัฐเกาหลีที่ได้ดำเนินนโยบายทางการทูตสาธารณะแบบมีส่วนร่วม ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า หน่วยงานภาครัฐของเกาหลีใต้ได้ดำเนินนโยบายทางการทูตสาธารณะที่เป็นรูปธรรมเพื่อส่งเสริมเค-คอนเทนต์โดยการเปิดให้ภาคประชาชนมีส่วนร่วมในฐานะที่เป็น “นักการทูตพลเมือง” ผ่านกิจกรรมการทูตสาธารณะเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมกับชาวต่างชาติผ่านการใช้สื่อดิจิทัล ซึ่งมีหน่วยงานสำคัญของภาครัฐเกาหลีฯ ที่ได้ดำเนินนโยบายดังกล่าว ได้แก่ กระทรวงการต่างประเทศ กระทรวงวัฒนธรรม กีฬา และการท่องเที่ยว เป็นต้น นอกจากนี้จากการวิเคราะห์ผลการวิจัยตามกรอบแนวคิดการทูตสาธารณะสามระนาบนั้นพบว่า การดำเนินนโยบายทางการทูตสาธารณะของเกาหลีใต้มีลักษณะเด่นในระนาบการประสานร่วมมือตามแนวคิดของ โคแวนและอาร์เซนอลต์ (Cowan and Arsenault, 2008) ซึ่งถือว่าเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด เนื่องจากเป็นการสื่อสารแบบสองทาง โดยเน้นความสัมพันธ์กับชาวต่างชาติ ซึ่งถือเป็นการเชื่อมผู้คนที่มีความแตกต่างทางวัฒนธรรมเข้าด้วยกันผ่านการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน ด้วยเหตุนี้กิจกรรมต่าง ๆ ตามนโยบายการทูตสาธารณะแบบมีส่วนร่วมของสาธารณรัฐเกาหลีจึงมีส่วนสำคัญในการพัฒนาและขับเคลื่อนการเผยแพร่วัฒนธรรมเกาหลีผ่านการร่วมมือกันระหว่างภาครัฐและภาคประชาชน

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กิตติ ประเสริฐสุข. (2561). Soft Power ของเกาหลีใต้: จุดแข็งและข้อจำกัด. International Journal of East Asian Studies, 22(1), 122-139.

กฤตพร แซ่อึ๊ง. (2562). นโยบาย Soft power กับการส่งออกวัฒนธรรมของเกาหลีใต้ ค.ศ. 1997-ปัจจุบัน. บทความวิจัยปริญญาอักษรศาสตรบัณฑิต, คณะอักษรศาสตร์, มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ทรงพล สุ่นตระกูล. (2561). อิทธิพลของสื่อดิจิทัลทางการตลาดเพื่อการรับรู้คุณค่าความเป็นสถาบันการศึกษาและการเปลี่ยนแปลงทัศนคติที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยเอกชน. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ประณาลี เหมเวช. (2560). อิทธิพลของรูปแบบการนำเสนอเนื้อหา การสื่อสารแบบปากต่อปากทางอิเล็กทรอนิกส์ และความไว้วางใจ ที่ส่งผลต่อความตั้งใจมีส่วนร่วมของผู้ใช้โซเชียลมีเดียยูทูบ ในช่องส่วนตัวของยูทูบเบอร์. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

วริศรา ภาคมาลี. (2563). การทูตสาธารณะ เครื่องมือ Soft Power ของเกาหลีใต้ กรณีศึกษา การทูตวัฒนธรรม. การค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองการปกครอง สำหรับนักบริหาร, คณะรัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุภาพิชญ์ ถิระวัฒน์. (2565). Soft Power (อำนาจละมุน) [บทวิทยุรายการ ร้อยเรื่อง...เมืองไทย]. กรุงเทพฯ: สถานีวิทยุกระจายเสียงรัฐสภาและสำนักวิชาการ, สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร

เสกสรร อานันทศิริเกียรติ. (2563). ยุทธศาสตร์การทูตสาธารณะของญี่ปุ่นและเกาหลีใต้: บทเรียนและข้อเสนอแนะต่อไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์ศึกษาการต่างประเทศ กระทรวงการต่างประเทศ.

อาโป เอกอนันต์กูล. (2561). พัฒนาการของกระแส K-WAVE : กรณีศึกษาละครชุดเกาหลีในไทย (ค.ศ. 2000-ปัจจุบัน). บทความวิจัยปริญญาอักษรศาสตรบัณฑิต, คณะอักษรศาสตร์, มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.

Bjola, C., & Jiang, L. (2015). Social Media and Public Diplomacy: A Comparative Analysis of the Digital Diplomatic Strategies of the EU, Us and Japan in China. In C. Bjola & M. Holmes (Eds.), Digital Diplomacy: Theory and Practice (pp. 71-88). Abingdon: Routledge.

Cowan, G., & Arsenault, A. (2008). Moving from Monologue to Dialogue to Collaboration: The Three Layers of Public Diplomacy. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), 10-30.

Fayer, H. (2008). Quick Read Synopsis: Public Diplomacy in a Changing World. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), 291-317. doi:10.1177/0002716208314503

Kim, E., & Lee, J. (2021). Record 3,432 Honorary Reporters from 105 countries

named. Retrieved August 1, 2022, from https://www.kocis.go.kr/eng/ openNews/view.do?seq=1037978&rn=&page=3&pageSize=10&photoPageSize=6&totalCount=0&searchType=&searchText=

Kim, H., Kim, S., Majid, S. M. H., Kim, G., & Lee, J. (2022). 2021 Survey on Mutual Perceptions of ASEAN and Korean Youths. Seoul: ASEAN-Korea Centre.

Mauleon, S. M. C., & Dalizon, A. C. P. (2021). Ready, Set, Action: The Role of Digital Media Tools in Harnessing Youth Power for Greater Cultural Understanding. Retrieved August 1, 2022, from https://www.as eankorea.org/aseanZone/download File2.asp?boa_filenum=5320 Ministry of Culture, Sports, and Tourism and Korean Culture and Information

Service. (n.d.). About HR. Retrieved August 1, 2022, from https://hono raryreporters.korea.net/about.do?tpln=1

Ministry of Foreign Affairs, Republic of Korea. (n.d.). Introduction of the Public

Diplomacy. Retrieved August 1, 2022, from https://www.mofa.go.kr /eng/wpge/m_22841/contents.do

Mission of the Republic of Korea to ASEAN. (n.d.). About Mission. Retrieved August 1, 2022, from https://overseas.mofa.go.kr/asean-en/wpge/m_2557/contents.do

Pamment, J. (2016). Digital diplomacy as transmedia engagement: Aligning theories of participatory culture with international advocacy campaigns. New Media & Society, 18(9), 2046-2062.

Park, H., & Yoon, H. (2022). Record-high 4834 from 122 nations join Honorary

Reporters this year. Retrieved August 1, 2022, from https://www.ko rea.net/NewsFocus/Culture/view?articleId=214645

Saliu, H. (2020). The Evolution of the Concept of Public Diplomacy from the Perspective of Communication Stakeholders. Medijska istraživanja, 26(1), 69-86. doi:10.22572/mi.26.1.4

UNESCO. (2022). Cutting Edge | From standing out to reaching out: cultural

diplomacy for sustainable development. Retrieved November 19,

, from https://www.unesco.org/en/articles/cutting-edge-standing-out-reaching-out-cultural-diplomacy-sustainable-development?TSPD_101

_R0=080713870fab20007634859ffc1d0724e0480c6e80fe115f3c17fc2ccd85fce4afcd657b019463fe08f88ca5b5143000a84384bd31b412742321c935aac8aad3617f59868e1e7161ce2fbb032149606ee1b228dc0039102b6cd9191b98dcef91

Yim, H. (2002). Cultural identity and cultural policy in South Korea. International journal of cultural policy, 8(1), 37-48.

신남방 정책(삭제)주아세안 대한민국 대표부. (n.d.). Retrieved November 19, 2023, from https://overseas.mofa.go.kr/asean-ko/wpge/m_21538/contents.do