การแสดงในงานศิลปวัฒนธรรมอุดมศึกษา

Abstract

การแสดงในงานศิลปวัฒธรรมอุดมศึกษา เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการแสดงในงานศิลปวัฒนธรรมอุดมศึกษา โดยขอบเขตการศึกษา คือ งานศิลปวัฒนธรรมอุดมศึกษา ครั้งที่ 1 – 19 ผู้วิจัยได้ใช้เครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ 1) การสำรวจข้อมูลเชิงเอกสาร 2) การสัมภาษณ์บุคคล กลุ่มที่ 1 ที่ปรึกษางานศิลปวัฒนธรรมอุดมศึกษา กลุ่มที่ 2 สมาชิกเครือข่ายอุดมศึกษาทางด้านนาฏยศิลป์ กลุ่มที่ 3 นิสิต นักศึกษาที่ได้รวมงานศิลปวัฒนธรรมอุดมศึกษา 3) ใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีสารสนเทศที่เกี่ยวข้อง 4) การลงพื้นที่ภาคสนาม

ผลการวิจัยพบว่า  การแสดงที่ปรากฏในงานศิลปวัฒนธรรมอุดมศึกษาครั้งที่ 1 – 19 ปรากฏการแสดง 5 ประเภท 23 รูปแบบการแสดง ได้แก่ ประเภทที่ 1 การแสดงมาตรฐาน ได้แก่ โขน หนังใหญ่ ละคร ระบำ รำ ฟ้อน ประเภทที่ 2 การแสดงพื้นบ้าน ได้แก่ นาฏยศิลป์พื้นบ้าน การละเล่นพื้นบ้าน การแสดงดนตรีพื้นบ้าน อาวุธประจำท้องถิ่น ศิลปะป้องกันตัว ประเภทที่ 3 การแสดงสร้างสรรค์ ได้แก่ นาฏยศิลป์ไทย นาฏศิลป์ร่วมสมัย นาฏยศิลป์พื้นบ้าน ขบวนแห่ ละครรำ นาฏยศิลป์ตะวันตก ระบำสัตว์ การแสดงประกอบแสง สี เสียง ประเภทที่ 4 การแสดงนาฏยศิลป์นานาชาติ ได้แก่ นาฏยศิลป์อินเดีย นาฏยศิลป์อินโดเนเซีย นาฏยศิลป์มาเลเซีย นาฏยศิลป์เวียดนาม และประเภทที่ 5 การบรรเลงดนตรีประกอบการขับร้อง ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความสามารถทางด้านนาฏยศิลป์ของแต่ละสถาบัน โดยมีปัจจัยในการเลือกชุดการแสดง ดังนี้ 1) ความถนัด เอกลักษณ์ ทางด้านนาฏยศิลป์ของแต่ละมหาวิทยาลัย 2)ขนาดเวทีสำหรับการแสดง 3) จำนวนผู้แสดง 4)งบประมาณ  ด้วยปัจจัยต่าง ๆ ส่งผลให้

โดยการแสดงที่นำมาแสดงนั้นสะท้อนให้เห็นถึงความสามารถทางด้านนาฏยศิลป์ของแต่ละสถาบันที่เข้าร่วม ยังเป็นการสืบทอด อนุรักษ์วัฒนธรรมไทยให้คงอยู่โดยคนรุ่นใหม่ และเป็นศูนย์รวมของบุคลากรวงการนาฏศิลป์ไทยได้พบปะแลกเปลี่ยนพูดคุย เพื่อพัฒนาผลงานทางด้านนาฏยศิลป์รูปแบบต่าง ๆ  ต่อไป