โรงเรียนควาย: การจัดการชุมชนท่องเที่ยววิถีชาวนาไทยเชื้อสายกะเหรี่ยง อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี Buffalo’s School: Tourism community Management of Thai farmer of Karen lineage at Suanphung District, Ratchaburi Province

Main Article Content

อาจารย์ภาณิกานต์ คงนันทะ

Abstract

The purposes of this study were: 1) to study the context and rice farming wisdom of Thai farmer of Karen lineage. 2) to study the potential of Tourism community of Thai farmer of Karen lineage, and 3) to propose management guidelines of Tourism community of Thai farmer of Karen lineage. This research was qualitative research by using documentary research, observation and interview. The research area was Ban Nong Ta Dang at Tanaosri Sub-District, Suanphung District, Ratchaburi Province. A sample group consisted of 100 tourists using accidental sampling and 15 participants using purposive sampling. Data were conducted by Interviewing form, Observation form, and Content analysis form including to descriptive research. The results showed that


1) Buffalo School was a learning center for life and traditional farming wisdom, using buffalo as the core of Thai farmer of Karen lineage living along Thai-Myanmar border by receiving the buffalo that redeemed life from the buffalo bank on the occasion of the royal charity given by Her Majesty Queen Sirikit, The Queen Mother.


2) The buffalo school was established to support the occupation of Thai farmer of Karen lineage and also a tourist attraction for Ecotourism of Thai Buffalo and the traditional of farmer’s way of life with those activities that the tourist can participate in, such as transplant rice seedlings, buffalo riding, threshing by buffalo etc. It is a tourist attraction to preserve and pass the farmer’s way of life with the buffalo in the past.


3) Management guidelines of Tourism community of Thai farmer of Karen lineage are (1) Activities organizing to promote tourism that reflect the image of traditional Thai farmers and buffalo. (2) Value and importance management of Thai buffalo caused the cherishing and conservation of Thai buffalo breeds and traditional farming wisdom. (3) Maintaining the balance of nature and ecosystem in Thai buffalo village. (4) Preserving the traditional culture of Thai farmers for sustainable development. (5) Budget support from relevant government.


 

Article Details

How to Cite
คงนันทะ อ. (2020). โรงเรียนควาย: การจัดการชุมชนท่องเที่ยววิถีชาวนาไทยเชื้อสายกะเหรี่ยง อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี: Buffalo’s School: Tourism community Management of Thai farmer of Karen lineage at Suanphung District, Ratchaburi Province . JOURNAL OF RATTANA PAÑÑĀ, 5(2), 47–63. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/BLJOU/article/view/242390
Section
Research Article

References

การท่องเที่ยวแห่งออสเตรเลีย. (2554). มาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยว. ออสเตรเลีย: การท่องเที่ยวแห่ง
ออสเตรเลีย.
กำชัย ลายสมิต. (2533). เศรษฐกิจไทยในระบบทุนนิยมโลก. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กรมปศุสัตว์. (2556). แผนยุทธศาสตร์ควายไทย 2556-2560. เข้าถึงเมื่อ 20 กันยายน 2561 เข้าถึงได้จาก
http://extension.dld.go.th/th1/index.php
กฤษฎา นาโสก. (2552). วิถีชาวนาอีสานตอนล่าง : ศึกษากรณีชุมชนชาวนาบ้านตำแย ตำบลม่วงสามสิบ
อำเภอม่วงสามสิบ จังหวัดอุบลราชธานี. ภาคนิพนธ์สาขาเศรษฐศาสตร์การเมือง,
มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
คณะนิสิตชั้นปีที่ 5. (2553). การศึกษาสำรวจชุมชนกะเหรี่ยงบ้านห้วยน้ำหนัก อำเภอสวนผึ้ง จังหวัด
ราชบุรี. งานวิจัยโปรแกรมสังคมศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
นภัสสร คุ้มถนอม และ นิตยา เจรียงประเสริฐ. (2557). ความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการ
ท่องเที่ยวเชิงนิเวศในอําเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี. การค้นคว้าแบบอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต.
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นันทนิตย ์อนุศาสนะนันท์. (2549). “ควายกับคนความสัมพันธ์ในสังคมไทย: ศึกษาผ่านตำนาน เรื่องเล่า
ประเพณี พิธีกรรม และวิถีชีวิตควายที่เปลี่ยนไป”. รายงานการศึกษาเฉพาะบุคคลภาควิชา
มานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ประทีป พืชทองหลาง อภิริยา นามวงศ์พรหม. (2556). รูปแบบการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนเชิงสร้างสรรค์ของ
กลุ่มผู้ผลิตโคมล้านนา ชุมชนเมืองสารท อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารการพัฒนาชุมชนและ
คุณภาพชีวิต. 1(3), 29-39. พาขวัญ สตัมภรัตน์. (2557). วารสารประวัติศาสตร์ธรรมศาสตร์. พัฒนาการของกระแสอนุรักษ์ควายไทย
ทศวรรษ 2520 – 2540.
วรรณวิศา จิตใจกล้าและชลวิช สุธัญญารักษ์. (2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการท่องเที่ยวของชาวไทยที่
เดินทางมาเที่ยวหมู่บ้านอนุรักษ์ควายไทย. จังหวัดสุพรรณบุรี. การค้นคว้าแบบอิสระสาขาการ
จัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สุพัดชา โอทาศรี. (2554). การดำรงอยู่ของอาชีพชาวนาไทย : กรณีศึกษาชาวนาไทย จังหวัดลพบุรี.
วิทยานิพนธ์สาขาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
เสรี พงศ์พิศ. (2551). แนวคิดแนวปฏิบัติ ยุทธศาสตร์พัฒนาท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร : เจริญวิทย์การพิมพ์. วาลิกา แสนคำ. (2545). การพัฒนาการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมบ้านเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัด
เชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (การจัดการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว)
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศูนย์ฟื้นฟูการศึกษาและวัฒนธรรมกะเหรี่ยง. (2553). แนวนโยบายและหลักปฏิบัติในการฟื้นฟูวิถีชีวิต
กะเหรี่ยง. เข้าถึงเมื่อ 26 กันยายน 2562. เข้าถึงได้จาก http://www. karenthai.com.
สำนักข่าวเจ้าพระยา. (2551). พระราชดำรัสสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์พระบรมราชินีนาถ 11 สิงหาคม
2551. เข้าถึงเมื่อ 26 กันยายน 2562. เข้าถึงได้จาก http://www.chaoprayanews.com.
อโนทัย มาลารัตน์. (2556). การศึกษาภูมิปัญญาการใช้ควายในการทำนาเพื่อการออกแบบตกแต่งภายใน
ศูนย์ศึกษาระบบนิเวศเพื่อบริการชาวนา จังหวัดสุพรรณบุรี. วิทยานิพนธ์สาขาการออกแบบภายใน,
มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เอี่ยม ทองดี. (2546). ข้าวกับชาวนา. กรุงเทพฯ : อัมรินทร์พริ้นท์ติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological testing (5th ed.). New York : Harper
Collins Publishers.