The culture inheritance of language among Chinese heritages in Sisaket town municipality, Sisaket province

Main Article Content

Arunothai Boonchom
Preechanont Preelekha

Abstract

              The current study aimed to investigate the uses of Chinese among Chinese heritages in Sisaket town municipality, Sisaket Province and to study the cultural inheritance of language among Chinese heritages in Sisaket town municipality, Sisaket Province. The study was conducted in a qualitative design. The target group was 20 Chinese heritages from 10 families. The research instruments were 1) a questionnaire with an aim to investigate the background, the uses, and the cultural inheritance of language among Chinese heritages in Sisaket town municipality, Sisaket Province and 2) interview with an aim to provide qualitative data to such matter. The result of the study indicated that few uses of Chinese both Mandarin and other dialects were found due to the influence of the Thai language and the fact that Chinese heritages marriage to Thais. As a result, Thai language becomes the center of communication in Chinese heritage society. However, some still use Chinese on their daily basis. Similarly, the cultural inheritance of language among Chinese heritages in Sisaket town municipality, Sisaket Province was also be rarely found. With the influence of Thai and marital reasons, the Chinese choose not to transfer their cultural heritage of language to other generations. On the other hand, Chinese cultures are instead transferred via objects, traditions, cultures, and festivals, and it still appears till the present days. In summary, although Chinese culture in the form of language has been abandoned in the area, traditions and cultures in other forms are still transferred to other generations of Chinese heritages. 

Article Details

How to Cite
ฺBoonchom A., & Preelekha, P. (2020). The culture inheritance of language among Chinese heritages in Sisaket town municipality, Sisaket province. JOURNAL OF RATTANA PAÑÑĀ, 5(2), 195–212. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/BLJOU/article/view/244367
Section
Research Article

References

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). วัฒนธรรม วิถีชีวิตและภูมิปัญญา. กรมส่งเสริมวัฒนธรรม : กระทรวงวัฒนธรรม.
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. (2544). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดศรีสะเกษ. กรุงเทพฯ : กระทรวงมหาดไทย : กระทรวงศึกษาธิการ : กรมศิลปากร.
จตุพล ยงศร. (2558). การพัฒนารูปแบบการบริการทางวิชาการของสถาบันอุดมศึกษาเพื่อส่งเสริมและ สนับสนุนการยกระดับการพัฒนาการเรียนรู้ของจังหวัด. วารสารวิชาการอุตสาหกรรมศึกษา              คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม-ธันวาคม 2558. คณะศึกษาศาสตร์ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชวน เพชรแก้ว. (2550). ชาวไทยเชื้อสายจีนในจังหวัดสุราษฎร์ธานี. สุราษฎร์ธานี : คณะครุศาสตรร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
ณัฐวุฒิ สุวรรณช่าง. (2558). วิถีชีวิตของชาวไทยเชื้อสายจีนในชุมชนวัดเกาะ อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธมลวรรณ ตั้งวงษ์เจริญ. (2542). เอกลักษณ์ชาติพันธุ์ของคนไทยเชื้อสายจีนในชุมชนอ้อมใหญ่. บัณฑิตวิทยาลัย : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เนตรนภา เกตุเทียน. (2559). การตั้งถิ่นฐานของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์ : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2551). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยสาส์น.
ประดิษฐ์ ศิลาบุตร. (2551). ชนเผ่าเยอศรีสะเกษ : อดีต ปัจจุบัน และอนาคต. ศูนย์ศรีสะเกษศึกษา. ศรีสะเกษ : มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.
พิชณี สวัสดิ์ตยวงศ์. (2546). อนาคตภาษาจีนในประเทศไทย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พิพัฒน์ กระแจะจันทร์. (2556). ประวัติศาสตร์ผู้คน บนเส้นพรมแดนเขาพระวิหาร. กรุงเทพฯ : มติชน.
ไพฑูรย์ มีกุศล และปรียา หิรัญประดิษฐ์. (2538). มนุษย์กับการใช้ภาษา. เอกสารการสอนชุดมนุษย์กับอารยธรรม หน่วยที่ 8-15. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
มาฆะ ขิตตะสังคะ, โกมินทร์ วังอ่อน, ณัฐธิดา จุมปา, พิทักษ์ รัตนแสงสว่าง, กุลธิดา อินทร์ไชย และนาแล จะหา. (2553). วัฒนธรรมและภาษาสื่อสารของกลุ่มชาติพันธุ์บริเวณภาคเหนือตอนบน
             ของประเทศไทย. วิทยาลัยนานาชาติภูมิภาคลุ่มน้ำโขง : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2553). สารานุกรมศาสนสถานจีนในเขตจังหวัดของภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างของไทย-อุบลราชธานี. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี :
             มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
เรือนแก้ว ภัทรานุประวัติ. (2554). การสืบทอดความเป็นจีนผ่านการทำความเข้าใจในความหมายและสัญลักษณ์ทางศาสนาของชาวจีนสู่ลูกหลานในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร :
             มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
วิลาสินี ดาราฉาย. (2557). การสลับภาษาระหว่างภาษาจีนแต้จิ๋วกับภาษาไทยของคนไทยเชื้อสายจีนในชุมชนเยาวราช. คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศุภการ สิริไพศาล. (2551). พิธีกรรมและความเชื่อของชาวไทยเชื้อสายจีนบริเวณลุ่มทะเลสาบสงขลา. สํานักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ : มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สานิต ศิริวิศิษฐ์กุล และดร.เฉลิมชัย วิโรจน์วรรณ. (2556). การธํารงอัตลักษณ์ความเป็นจีนของชาวจีนเจนเนอเรชั่นวายในย่านไชน่าทาวน์เยาวราช. สำนักวิจัย :
             มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
สุธิดา ตันเลิศ, อนันทธนา เมธนนนท์ และณัฐพัชร์ เตชะรุ่งไพศาล. (2556). ประวัติชาวจีนเมืองอุบลราชธานี ระหว่าง พ.ศ.2411-2488. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ปีที่ 7
             ฉบับที่ 2 กรกฎาคม-ธันวาคม 2559. คณะศิลปศาสตร์ : มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
เหนือขวัญ บัวเผื่อน. (潘佳丽). (2557). วัฒนธรรมการสืบทอดภาษาของชาวไทยเชื้อสายจีน ดอยแม่สลอง จังหวัดเชียงราย.
อังคณา แสงสวาง. (2550). บทบาททางเศรษฐกิจของชาวจีนในจังหวัดฉะเชิงเทรา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อารดี อภิวงค์งาม. (2557). การเรียนรู้ภาษาผ่านการเรียนรู้แบบข้ามวัฒนธรรม. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 มกราคม-มิถุนายน 2557. คณะศิลปศาสตร์ :
             มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
Chu Lulu. (2561). วิถีชีวิตของพ่อค้าแม่ค้าคนไทยเชื้อสายจีนในตลาดเก่าเยาวราช. มหาวิทยาลัยรังสิต.
Li Yuanyuan. (李亚华). (2559). ภาพสะท้อนคนไทยเชื้อสายจีนกลุ่มอั้งยี่ในนวนิยายชุด เลือดทระนง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.