วัฒนธรรมการสืบทอดภาษาจีนของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดศรีสะเกษ

Main Article Content

อรุโณทัย บุญชม
ปรีชานนท์ ปรีเลขา

บทคัดย่อ

              บทความวิจัยวัฒนธรรมการสืบทอดภาษาจีนของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดศรีสะเกษ นี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้ภาษาจีนของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดศรีสะเกษ และเพื่อศึกษาการสืบทอดภาษาจีนของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดศรีสะเกษ การวิจัยนี้ใช้รูปแบบการสอบถามและการสัมภาษณ์ กลุ่มเป้าหมายคือคนไทยเชื้อสายจีน จำนวน 20 คน จากครอบครัวคนไทยเชื้อสายจีน 10 ครอบครัว ครอบครัวละ 2 คน เครื่องมือในการวิจัยได้แก่ 1) แบบสอบถามประวัติความเป็นมา การใช้ภาษา และการสืบทอดภาษาจีนของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลเมืองจังหวัดศรีสะเกษ 2) แบบสัมภาษณ์ประวัติความเป็นมา การใช้ภาษา และการสืบทอดภาษาจีนของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลเมืองจังหวัดศรีสะเกษ ผลการศึกษาในคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลเมืองจังหวัดศรีสะเกษ จำนวน 20 คน จากครอบครัวคนไทยเชื้อสายจีน 10 ครอบครัว ครอบครัวละ 2 คน พบว่าการใช้ภาษาจีน ไม่ว่าจะเป็นภาษาจีนกลาง หรือภาษาจีนอื่นๆ นั้น ค่อนข้างมีน้อย สืบเนื่องจากการได้รับอิทธิพลจากภาษาไทย และการแต่งงานมีครอบครัวกับคนไทย จึงใช้ภาษาไทยในการติดต่อสื่อสารเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ยังมีบางส่วนที่สื่อสารด้วยภาษาจีน โดยการพูดคุยเป็นคำศัพท์ที่ใช้ในชีวิตประจำวัน การสืบทอดภาษาจีนนั้น แทบจะไม่หลงเหลือ สืบเนื่องจากการได้รับอิทธิพลของภาษาไทย การแยกย้ายจากครอบครัวตนเองมาอยู่กับครอบครัวของคู่สมรส จึงส่งผลให้ไม่ได้มีการพูดจาสื่อสาร หรือมี แต่จะเห็นเป็นส่วนน้อย โดยมากมีการสืบทอดภาษาจีนในด้านสิ่งของ วัตถุ ประเพณีวัฒนธรรม เทศกาลต่างๆ ที่ยังคงมีอยู่ และสืบสานมาจนถึงปัจจุบัน  ในอนาคตการสื่อสารภาษาจีนภายในครอบครัวอาจจะลดน้อยลง หรืออาจไม่มีเลยในบางครอบครัว แต่ทุกครอบครัวธำรงไว้ซึ่งประเพณีวัฒนธรรมอันดีงามของจีนและคาดว่าจะสืบสานจนถึงอนาคตภายภาคหน้า

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
บุญชม อ., & ปรีเลขา ป. (2020). วัฒนธรรมการสืบทอดภาษาจีนของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารรัตนปัญญา, 5(2), 195–212. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/BLJOU/article/view/244367
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมวัฒนธรรม กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). วัฒนธรรม วิถีชีวิตและภูมิปัญญา. กรมส่งเสริมวัฒนธรรม : กระทรวงวัฒนธรรม.
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว. (2544). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดศรีสะเกษ. กรุงเทพฯ : กระทรวงมหาดไทย : กระทรวงศึกษาธิการ : กรมศิลปากร.
จตุพล ยงศร. (2558). การพัฒนารูปแบบการบริการทางวิชาการของสถาบันอุดมศึกษาเพื่อส่งเสริมและ สนับสนุนการยกระดับการพัฒนาการเรียนรู้ของจังหวัด. วารสารวิชาการอุตสาหกรรมศึกษา              คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม-ธันวาคม 2558. คณะศึกษาศาสตร์ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชวน เพชรแก้ว. (2550). ชาวไทยเชื้อสายจีนในจังหวัดสุราษฎร์ธานี. สุราษฎร์ธานี : คณะครุศาสตรร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
ณัฐวุฒิ สุวรรณช่าง. (2558). วิถีชีวิตของชาวไทยเชื้อสายจีนในชุมชนวัดเกาะ อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธมลวรรณ ตั้งวงษ์เจริญ. (2542). เอกลักษณ์ชาติพันธุ์ของคนไทยเชื้อสายจีนในชุมชนอ้อมใหญ่. บัณฑิตวิทยาลัย : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เนตรนภา เกตุเทียน. (2559). การตั้งถิ่นฐานของคนไทยเชื้อสายจีนในเขตเทศบาลนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์ : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
บุญชม ศรีสะอาด. (2551). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร : สุวีริยสาส์น.
ประดิษฐ์ ศิลาบุตร. (2551). ชนเผ่าเยอศรีสะเกษ : อดีต ปัจจุบัน และอนาคต. ศูนย์ศรีสะเกษศึกษา. ศรีสะเกษ : มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.
พิชณี สวัสดิ์ตยวงศ์. (2546). อนาคตภาษาจีนในประเทศไทย : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พิพัฒน์ กระแจะจันทร์. (2556). ประวัติศาสตร์ผู้คน บนเส้นพรมแดนเขาพระวิหาร. กรุงเทพฯ : มติชน.
ไพฑูรย์ มีกุศล และปรียา หิรัญประดิษฐ์. (2538). มนุษย์กับการใช้ภาษา. เอกสารการสอนชุดมนุษย์กับอารยธรรม หน่วยที่ 8-15. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
มาฆะ ขิตตะสังคะ, โกมินทร์ วังอ่อน, ณัฐธิดา จุมปา, พิทักษ์ รัตนแสงสว่าง, กุลธิดา อินทร์ไชย และนาแล จะหา. (2553). วัฒนธรรมและภาษาสื่อสารของกลุ่มชาติพันธุ์บริเวณภาคเหนือตอนบน
             ของประเทศไทย. วิทยาลัยนานาชาติภูมิภาคลุ่มน้ำโขง : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2553). สารานุกรมศาสนสถานจีนในเขตจังหวัดของภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่างของไทย-อุบลราชธานี. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี :
             มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
เรือนแก้ว ภัทรานุประวัติ. (2554). การสืบทอดความเป็นจีนผ่านการทำความเข้าใจในความหมายและสัญลักษณ์ทางศาสนาของชาวจีนสู่ลูกหลานในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร :
             มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
วิลาสินี ดาราฉาย. (2557). การสลับภาษาระหว่างภาษาจีนแต้จิ๋วกับภาษาไทยของคนไทยเชื้อสายจีนในชุมชนเยาวราช. คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศุภการ สิริไพศาล. (2551). พิธีกรรมและความเชื่อของชาวไทยเชื้อสายจีนบริเวณลุ่มทะเลสาบสงขลา. สํานักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ : มหาวิทยาลัยทักษิณ.
สานิต ศิริวิศิษฐ์กุล และดร.เฉลิมชัย วิโรจน์วรรณ. (2556). การธํารงอัตลักษณ์ความเป็นจีนของชาวจีนเจนเนอเรชั่นวายในย่านไชน่าทาวน์เยาวราช. สำนักวิจัย :
             มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
สุธิดา ตันเลิศ, อนันทธนา เมธนนนท์ และณัฐพัชร์ เตชะรุ่งไพศาล. (2556). ประวัติชาวจีนเมืองอุบลราชธานี ระหว่าง พ.ศ.2411-2488. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ปีที่ 7
             ฉบับที่ 2 กรกฎาคม-ธันวาคม 2559. คณะศิลปศาสตร์ : มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
เหนือขวัญ บัวเผื่อน. (潘佳丽). (2557). วัฒนธรรมการสืบทอดภาษาของชาวไทยเชื้อสายจีน ดอยแม่สลอง จังหวัดเชียงราย.
อังคณา แสงสวาง. (2550). บทบาททางเศรษฐกิจของชาวจีนในจังหวัดฉะเชิงเทรา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อารดี อภิวงค์งาม. (2557). การเรียนรู้ภาษาผ่านการเรียนรู้แบบข้ามวัฒนธรรม. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้ ปีที่ 2 ฉบับที่ 1 มกราคม-มิถุนายน 2557. คณะศิลปศาสตร์ :
             มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
Chu Lulu. (2561). วิถีชีวิตของพ่อค้าแม่ค้าคนไทยเชื้อสายจีนในตลาดเก่าเยาวราช. มหาวิทยาลัยรังสิต.
Li Yuanyuan. (李亚华). (2559). ภาพสะท้อนคนไทยเชื้อสายจีนกลุ่มอั้งยี่ในนวนิยายชุด เลือดทระนง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.