กระบวนการปรับเปลี่ยนดนตรีอีสาน: วงโปงลาง

Main Article Content

คมกริช การินทร์

บทคัดย่อ

บทความนี้ เรื่องกระบวนการปรับเปลี่ยนดนตรีอีสาน: วงโปงลาง เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยเรื่อง “กระบวนการปรับเปลี่ยนของดนตรีอีสาน” ซึ่งได้รับทุนวิจัย จากกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว) ปี 2561 มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ทำให้เกิดกระบวนการปรับเปลี่ยนการประสมวงและศึกษารูปแบบการแสดงของวงโปงลางที่ปรากฏในปัจจุบันใช้การพรรณนาวิเคราะห์ข้อมูลหลักจากงานสนาม โดยใช้แบบสัมภาษณ์ กลุ่มตัวอย่าง แบบเจาะจง ได้แก่ ศิลปิน ในสาขาการแสดงที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัยพบว่า


ปัจจัยที่ทำให้เกิดการปรับเปลี่ยนการประสมวงโปงลาง ประกอบด้วย สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป, ตัวบุคคลที่ต้องคิดงานใหม่ๆ ตามวัตถุประสงค์ของงาน หรือผู้ว่าจ้าง, อิทธิพลของเศรษฐกิจ และเทคโนโลยี, มีสถาบันการศึกษาวิทยาลัยนาฏศิลป์ โดยครูผู้สอนหรือศิลปินเป็นผู้นำทางการปรับเปลี่ยน เมื่อนำออกแสดง ทำให้กลายเป็นรูปแบบมาตรฐาน และปัจจัยหลักอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้เกิดการปรับเปลี่ยนสำหรับวงโปงลาง นั่นคือ การจัดการประกวดแข่งขัน โดยทางผู้จัดการแข่งขันจะมีการกำหนดรูปแบบการประสมวงดนตรีโปงลางมาให้


รูปแบบการแสดงโปงลางในปัจจุบันมี 3 ขั้นตอนด้วยกัน ได้แก่ 1) ขั้นตอนเริ่มการแสดง เป็นขั้นตอนแรกเป็นการเปิดวง เพื่อเป็นการตรวจสอบเสียง ความพร้อมสำหรับการแสดง พร้อมเป็นการเชิญชวนผู้ชม เพื่อเรียกผู้ชม 2) ขั้นทำการแสดง โดยมีการแสดงเป็นชุดรำ การแสดงตลก การขับร้องเพลงต่าง ๆ ตามวัตถุประสงค์ของงาน และ 3) ขั้นจบการแสดง เป็นการปิดการแสดง และอำลาแก่ผู้ชม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
การินทร์ ค. (2020). กระบวนการปรับเปลี่ยนดนตรีอีสาน: วงโปงลาง . วารสารรัตนปัญญา, 5(2), 35–46. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/BLJOU/article/view/242381
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กัณณพนต์ โยธินชัชวาล. (2544). ดนตรีผสม “สังคีตสัมพันธ์” : กรณีศึกษาวงดนตรีกรมประชาสัมพันธ์. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
งามพิศ สัตย์สงวน. (2543). หลักมานุษยวิทยาวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: รามาการพิมพ์ จำกัด.
จันทิมา นิลทองคำ. (2540). การศึกษาวิเคราะห์ดนตรีไทยร่วมสมัย : กรณีศึกษาวงฟองน้ำ.วิทยานิพนธ์
ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2527). รายงานวิจัย “เรื่อง การละเล่นพื้นเมืองอีสาน” มหาสารคาม : สถาบันวิจัยศิลปะ
และวัฒนธรรมอีสาน มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เจริญชัย ชนไพโรจน์. (2526). การละเล่นพื้นบ้านอีสาน. มหาสารคาม : ภาควิชาคุริยางคศาสตร์
คณะมนุษยุศาสตร์ มหาวิทยาละศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
วีณา วีสเพ็ญ. (2535). ดนตรีพื้นบ้านอีสาน. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม,
สงัด ภูเขาทอง. (2532). พิมพ์ครั้งที่ 1. การดนตรีไทยและทางเข้าสู่ดนตรีไทย. กรุงเทพมหานคร:
เรือนแก้วการพิมพ์.
เจริญชัย ชนไพโรจน์. (2561). การปรับเปลี่ยนของดนตรีและการแสดงอีสาน. นักวิชาการดนตรีและการแสดง
พื้นบ้าน. 13 พฤศจิกายน 2561
วีณา วีสเพ็ญ. (2561). การปรับเปลี่ยนของดนตรีและการแสดงอีสาน. นักวิชาการดนตรีและการแสดงพื้นบ้าน.
24 มกราคม 2561
ฉวีวรรณ พันธุ. (2561). การปรับเปลี่ยนของดนตรีและการแสดงอีสาน. ศิลปินแห่งชาติ 9 พฤศจิกายน 2561
ทรงศักดิ์ ประทุมศิลป์. (2561). การปรับเปลี่ยนของดนตรีและการแสดงอีสาน. ศิลปินพื้นบ้าน. 10 พฤศจิกายน
2561
ทูลทองใจ ซึ่งรัมย์. (2561). การปรับเปลี่ยนของดนตรีและการแสดงอีสาน. นักวิชาการดนตรีและการแสดง
พื้นบ้าน. 11 พฤศจิกายน 2561
พรสวรรรค์ พรดอนก่อ. (2561). การปรับเปลี่ยนของดนตรีและการแสดงอีสาน. นักวิชาการดนตรีและการ
แสดงพื้นบ้าน. 14 พฤศจิกายน 2561