โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของภาวะผู้นำที่แท้จริงในผู้นำอาสาพัฒนาชุมชน
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำที่แท้จริง, การตระหนักรู้ในตนเอง, ผู้นำ, อาสาสมัคร, พัฒนาชุมชนบทคัดย่อ
ผู้นำอาสาพัฒนาชุมชนมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาและสนับสนุนการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่พัฒนาชุมชน การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบรูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของภาวะผู้นำที่แท้จริงในผู้นำอาสาพัฒนาชุมชน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในงานวิจัยนี้คือ ผู้นำอาสาพัฒนาชุมชน จำนวน 417 คน ทำการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่นอยู่ระหว่าง .89 - .95 และวิเคราะห์ข้อมูลโดยเทคนิคการวิเคราะห์สมการโครงสร้าง ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของภาวะผู้นำที่แท้จริงในผู้นำอาสาพัฒนาชุมชน มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ (Chi-square = 506.81, df = 170, p = .000, chi-square/df = 2.9, RMSEA = 0.069, SRMR = 0.059, GFI = 0.90 และ AGFI = 0.86) โดยผลการประมาณค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลของตัวแปรที่มีอิทธิพลทางตรงและทางอ้อม พบว่า 1) ทุนทางจิตวิทยา (ß = .19, p < .01) งานที่มีความหมาย (ß = .09, p < .05) และการตระหนักรู้ในตนเอง (ß 5= .63, p < .01) มีอิทธิพลทางตรงต่อภาวะผู้นำที่แท้จริงในผู้นำอาสาสมัครพัฒนาชุมชน 2) ทุนทางจิตวิทยา (ß = .11, p < .05) การสนับสนุนทางสังคม (ß = .18, p < .01) และบรรยากาศองค์การ (ß = .16, p < .01) มีอิทธิพลทางอ้อมต่อภาวะผู้นำที่แท้จริงในผู้อาสาสมัครพัฒนาชุมชน และค่าสัมประสิทธิ์การพยากรณ์ พบว่า ทุนทางจิตวิทยา งานที่มีความหมาย การสนับสนุนทางสังคม บรรยากาศองค์การ และการตระหนักรู้ในตนเองร่วมกันอธิบายภาวะผู้นำที่แท้จริงได้ร้อยละ 63 (R2 = .63) ขอเสนอแนะเชิงนโยบายจากผลการวิจัย พบว่ากรมการพัฒนาชุมชนควรกำหนดเป็นนโยบายในการสร้างการรับรู้บรรยากาศองค์การที่ดี และส่งเสริมการสนับสนุนทางสังคมจากหัวหน้างานและเพื่อนร่วมงาน
Downloads
References
เอกสารภาษาไทย
กรมการพัฒนาชุมชน. (2559). กรมการพัฒนาชุมชน. (2559). คู่มือ สนับสนุนการปฏิบัติงานผู้นำอาสาพัฒนาชุมชน (ผู้นำ อช.). กรุงเทพฯ: สำนักงานเสริมสร้างความเข้มแข็งชุมชน.
ธีรภัทร กุโลภาศ. (2560). ภาวะผู้นำที่แท้จริง: ความเป็นมาและประเด็นวิจัยในบริบทการศึกษาไทย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 9(2), 1-15.
นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์. (2550). แนวคิดแนวทางการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: รำไทยเพลส.
รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2559). ภาวะผู้นำ: ทฤษฎี การวิจัย และแนวทางสู่การพัฒนา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดนนทบุรี. (2556). คู่มือการปฏิบัติงานผู้นำอาสาพัฒนาชุมชน. นนทบุรี: สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดนนทบุรี.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ ๑๒ (พ.ศ.๒๕๖๐ – ๒๕๖๔). กรุงเทพฯ.
เหมือนฝัน นาครทรรพ. (2563). ประสิทธิผลของโปรแกรมการพัฒนาภาวะผู้นำแบบผู้รับใช้ในผู้นำอาสาพัฒนา ชุมชน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 15(1), 87-103.
เอกสารภาษาอังกฤษ
Allen A. (2021). Self-Awareness as a Path to Authentic Leadership. The Ohio State University.
Avolio, B., Luthans, F., & Walumbwa, F. O. (2004). Authentic leadership: theory-building for veritable sustained performance.
Avolio, B. J., Gardner, W. L., Walumbwa, F. O., Luthans, F., & May, D. R. (2004). Unlocking the mask: A look at the process by which authentic leaders impact follower attitudes and behaviors. The Leadership Quarterly, 15(6), 801-823.
Avolio, B. J., & Luthans, F. (2006). The high impact leader: moments matter in accelerating authentic leadership development. New York: McGraw Hill.
Avolio, B. J., & Mhatre, K. H. (2012). Advances in theory and research on authentic leadership. The Oxford handbook of positive organizational scholarship, 773-783.
Banks, G. C., McCauley, K. D., Gardner, W. L., & Guler, C. E. (2016). A meta-analytic review of authentic and transformational leadership: A test for redundancy. The Leadership Quarterly, 27(4), 634-652.
Fenigstein, A., Scheier, M. F., & Buss, A. H. (1975). Public and private self-consciousness: Assessment and theory. Journal of consulting and clinical psychology, 43(4), 522.
Gardner, W. L., Avolio, B. J., Luthans, F., May, D. R., & Walumbwa, F. (2005). “Can you see the real me?” A self-based model of authentic leader and follower development. The Leadership Quarterly, 16(3), 343-372.
George, B. (2003). Authentic leadership: Rediscovering the secrets to creating lasting value: John Wiley & Sons.
Goleman, D. (1998). Working with emotional intelligence. New York: Bantam.
House, J. S. (1981). Work stress and social support. Reading, Mass.: Addison-Wesley Pub. Co.
Jensen, S. M., & Luthans, F. (2006). Relationship between Entrepreneurs' Psychological Capital and Their Authentic Leadership. Journal of Managerial Issues, 18(2), 254-273.
Kline, R. B. (2015). Principles and practice of structural equation modeling: Guilford publications.
Litwin, G. H., & Stringer, R. A. (1968). Motivation and Organizational Climate [By] George H. Litwin [And] Robert A. Stringer, Jr. Boston: Division of Research, Graduate School of Business Administration, Harvard University.
Luthans, F., Avey, J., & Patera, J. (2008). Experimental Analysis of a Web-Based Training Intervention to Develop Positive Psychological Capital. Academy of Management Learning & Education, 7(2), 209-221.
Luthans, F., & Avolio, B. J. (2003). Authentic leadership development. Positive organizational scholarship, 241-258.
Luthans, F., Avolio, B. J., Avey, J. B., & Norman, S. M. (2007). Positive psychological capital: Measurement and relationship with performance and satisfaction. Personnel Psychology, 60(3), 541-572.
Luthans, F., & Youssef, C. M. (2004). Human, Social, and Now Positive Psychological Capital Management: Investing in people for competitive advantage. Organizational Dynamics, 33(2), 143-160.
Luthans, F., & Youssef, C. M. (2007). Emerging Positive Organizational Behavior. Journal of Management, 33(3), 321-349.
Luthans, F., Youssef, C. M., & Avolio, B. J. (2007). Psychological capital: Developing the human competitive edge. New York, NY, US: Oxford University Press.
Margiadi B. & Wibowo A. (2019). Psycap as an Antecedent of Authentic Leadership and the Moderating Role of Organizational Climate. Advances in Economics, Business and Management Research. 135, 58-65.
Niklas, K. Steffens, Nathan Wolyniec, Tyler G. Okimoto, Frank Mols, S. Alexander Haslama, Adam A. Kay (2021). Knowing me, knowing us: Personal and collective self-awareness enhances authentic leadership and leader endorsement. The Leadership Quarterly, 32(6), 1-15.
Sarkar, A. (2019). Authentic leadership: the influence of work and non-work domain contextual factors. Leadership & Organization Development Journal, 40(4), 520-531.
Seligman, M. E. P., & Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive psychology: An introduction. American Psychologist, 55(1), 5-14.
Shumi R. A. (2018). The Secret of Developing Authentic Leadership: focusing on the psychological capital revealed. Department of Human Resource Management, Jatiya Kabi Kazi Nazrul Islam University, Trishal, Mymensingh, Bangladesh.
Steger, M. F., Dik, B. J., & Duffy, R. D. (2012). Measuring Meaningful Work: The Work and Meaning Inventory (WAMI). Journal of Career Assessment, 20(3), 322-337.
Steger, M. F., Littman-Ovadia, H., Miller, M., Menger, L., & Rothmann, S. (2013). Engaging in work even when it is meaningless: Positive affective disposition and meaningful work interact in relation to work engagement. Journal of Career Assessment, 21(2), 348- 361.
Tardy, C. H. (1985). Social support measurement. American journal of community psychology, 13(2), 187-202.
Trapnell, P. D., & Campbell, J. D. (1999). Private self-consciousness and the five-factor model of personality: Distinguishing rumination from reflection. Journal of Personality and Social Psychology, 76(2), 284-304.
Wadsworth, L. L., & Owens, B. P. (2007). The effects of social support on work–family enhancement and work–family conflict in the public sector. Public Administration Review, 67(1), 75-87.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารพฤติกรรมศาสตร์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
114 ซอยสุขุมวิท 23 ถนนสุขุมวิท แขวงคลองเตยเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ 10110
โทร 02-649-5000 ต่อ 17600
