น้ำเสียชุมชน

Main Article Content

สันทัด ศิริอนันต์ไพบูลย์

บทคัดย่อ

น้ำเสียชุมชนนั้นเกิดขึ้นจากกิจกรรมหลายกิจกรรมจึงทำให้ปริมาณและคุณลักษณะของน้ำเสียมีความแตกต่างกันออกไป  ระบบรวบรวมน้ำเสียที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันแบ่งออกเป็น  2  แบบ  คือ  ระบบท่อรวม  คือ  ระบบที่ใช้ท่อระบายน้ำเสียและน้ำฝนร่วมกัน  น้ำเสียและน้ำฝนจะถูกส่งไปยังระบบบำบัดน้ำเสียก่อนปล่อยลงสู่แหล่งน้ำธรรมชาติ  และระบบท่อแยกเป็นระบบที่แยกท่อระบายน้ำเสียและท่อระบายน้ำฝนออกจากกันจะมีเพียงน้ำเสียเท่านั้นที่ถูกส่งเข้าระบบบำบัดน้ำเสีย


ระบบบำบัดน้ำเสียในประเทศไทยมีทั้งหมด  101  แห่งอยู่ในการดูแลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นระดับเทศบาล  87  แห่ง  องค์การบริหารส่วนจังหวัด  1  แห่ง  องค์การบริหารส่วนตำบล  2  แห่ง  เมืองพัทยา  2  แห่ง  จังหวัดสมุทรปราการ  1  แห่ง  และกรุงเทพมหานคร  8  แห่ง  ระบบบำบัดน้ำเสียรวมที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทยนิยมใช้มากที่สุด  ได้แก่  ระบบบำบัดบ่อผึ่ง  (Oxidation  pond)  เนื่องจากเป็นระบบบำบัดที่ทำการเดินระบบได้ง่าย  ไม่ซับซ้อน  ไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องจากการเดินระบบบำบัด  แต่ต้องการพื้นที่ในการสร้างบ่อบำบัดมาก  ระบบบำบัดน้ำเสียรวมที่ได้ความนิยมรองลงมา  ได้แก่  ระบบบำบัดน้ำเสียแบบตะกอนเร่งประเภทคลองวนเวียน  (Oxidation  Ditch  :  OD)  ซึ่งมีประสิทธิภาพในการบำบัดสูง  และสามารถบำบัดสารประกอบไนโตรเจนได้ดี  แต่มีค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างและเดินระบบสูงใช้พื้นที่มากกว่าระบบตะกอนเร่งประเภทอื่น  และผู้ควบคุมระบบจะต้องมีความรู้ความเข้าใจระบบเป็นอย่างดี

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศิริอนันต์ไพบูลย์ ส. (2020). น้ำเสียชุมชน. วารสารการอาชีวศึกษาภาคกลาง, 4(1), 1–10. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IVECJournal/article/view/242938
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กรมควบคุมมลพิษ. (2560). คู่มือระบบบำบัดน้ำเสียชุมชน. ค้นเมื่อ พฤษภาคม 22, 2562, จาก http://www.oic.go.th/FILEWER CABINFOCENTER3/DRAWE R05 6/GENERAL/DATA0000/00000973.PDF

มั่นสิน ตัณฑุลเวศม์. (2541). คู่มือการเก็บตัวอย่างน้ำเสียชุมชน. กรุงเทพฯ: กรมควบคุมมลพิษ.

ศตพล มุ่งค้ำกลาง จำลอง โพธิ์บุญ และวิสาขา ภู่จินดา. (2556, กรกฎาคม-ธันวาคม). ระบบบำบัดน้ำเสียที่เหมาะสมสำหรับการจัดการน้ำเสียชุมชนขององค์การปกครองส่วนท้องถิ่น. การจัดการสิ่งแวดล้อม, 9, (2), หน้า 1-24.

สันทัด ศิริอนันต์ไพบูลย์. (2549). ระบบบำบัดน้ำเสีย การเลือกใช้การออกแบบการควบคุมและการแก้ไขปัญหา. กรุงเทพฯ: ท้อป.

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2538). โครงการศึกษาเพื่อจัดลำดับความสำคัญการจัดน้ำเสียชุมชน. กรุงเทพฯ: บริษัทซีเทค อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด.

สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2562). รายงานสถานการณ์คุณภาพสิ่งแวดล้อม พ.ศ.2562. รายงานผลการวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.

สุรีย์ บุญญานุพงศ์ และณัษฐพงศ์ วรรณวิจิตร. (2551). คู่มือการจัดการน้ำเสีย. ค้นเมื่อ พฤษภาคม 23, 2562, จาก http://www.sri.cmu.ac.th/~srilocal /water/mainpage.htm

Global Water Pathogen Project. (2019). Activated Sludge. Retrieved May 22, 2019, Form https:// www.semanticscholar.org /paper/GLOBAL-WATER-PATHOGEN-PROJECT-PART-FOUR.-MANAGEMENT-SLUDGENaughton/769daa0b3033b4a071c30cec 0399689428/figure/

Metcalf & Eddy. (2003). Wastewater Engineering: Treatment and Reuse. (4th ed.) .New York: McGraw-Hill.

US EPA. (2005). Guidelines for carcinogen risk assessment and supplemental guidance for assessing susceptibility from early-life exposure to carcinogens. Guidelines for carcinogen risk assessment.

Weber, K.P. (2016). Microbial Community Assessment in Wetlands for Water Pollution Control : PastPresent, and Future Outlook. Retrieved May 23, 2019, Form https://www.mdpi.com/2073-4441/8/11/503