การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท วิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์ เรื่องการเขียนภาพสามมิติ ของนักศึกษาระดับปริญญาเทคโนโลยีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีแม่พิมพ์ วิทยาลัยเทคนิคชัยนาท สถาบันการอาชีวศึกษาภาคกลาง 2

Main Article Content

ขวัญชัย โพธิ์ขวัญ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์  1)  เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์  เรื่องการเขียนภาพสามมิติของนักศึกษาระดับปริญญาเทคโนโลยีบัณฑิต  ที่เรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท  ให้สูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด  2)  เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนวิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์  เรื่อง  การเขียนภาพสามมิติของนักศึกษาระดับปริญญาเทคโนโลยีบัณฑิตที่เรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท  3)  เพื่อศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อการเรียนวิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์เรื่องการเขียนภาพสามมิติที่เรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท  กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย  ได้แก่  นักศึกษาระดับปริญญาเทคโนโลยีบัณฑิต  สาขาวิชาเทคโนโลยีแม่พิมพ์  ภาคเรียนที่  1  ปีการศึกษา  2559  ที่ได้มาด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง  (Purposive  sampling)  จำนวน  13  คน  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย  ได้แก่  แผนการเรียน  แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน  และแบบสอบถามความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท  สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล  ได้แก่  ค่าเฉลี่ย  (gif.latex?\bar{X})  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน  (S.D.)  การทดสอบค่า  one sample  t – test และ t – test for dependent  sample


     ผลการวิจัยพบว่า 


     1)   ผลการพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์  เรื่องการเขียนภาพสามมิติ  ของนักศึกษาระดับปริญญาเทคโนโลยีบัณฑิตที่เรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท  มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนร้อยละ  81.23  สูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดร้อยละ  80  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ  0.01 


     2)   ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนวิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์  เรื่องการเขียนภาพสามมิติ  ของนักศึกษาระดับปริญญาเทคโนโลยีบัณฑิตที่เรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท  พบว่าคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนและหลังเรียนวิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 


     3)   ผลการศึกษาความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อ การเรียนวิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์เรื่อง     การเขียนภาพสามมิติที่เรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท  พบว่านักศึกษามีความคิดเห็นโดยภาพรวมอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด  และแต่ละด้าน  ได้แก่  ด้านบรรยากาศในชั้นเรียนด้านการจัดกิจกรรมการเรียนการสอน  และด้านประโยชน์ที่ได้รับจากการเรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท  อยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุดทุกด้าน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
โพธิ์ขวัญ ข. (2017). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท วิชาเขียนแบบแม่พิมพ์ด้วยคอมพิวเตอร์ เรื่องการเขียนภาพสามมิติ ของนักศึกษาระดับปริญญาเทคโนโลยีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีแม่พิมพ์ วิทยาลัยเทคนิคชัยนาท สถาบันการอาชีวศึกษาภาคกลาง 2. วารสารการอาชีวศึกษาภาคกลาง, 1(2), 25–33. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/IVECJournal/article/view/246458
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

1. กระทรวงศึกษาธิการ สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2551). พระราชบัญญัติการอาชีวศึกษา พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ : กระทรวงศึกษาธิการ.

2. โกสุม สุขสมัย. (2546) การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทย เรื่องการเขียนสะกดคำของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่สอนด้วยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิทและสอโดยใช้แบบฝึกเสริมทักษะ . มหาวิทยาลัยศิลปากร.กรุงเทพฯ.

3. จีระศักดิ์ นุ่นปาน. (2553) ผลของการจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิทร่วมกับการใช้แบบฝึกเสริมทักษะที่มีต่อความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. ปริญญานิพนธ์ กศ.ม. (หลักสูตรและการสอน) มหาวิทยาลัยทักษิณ.

4. นัคสวรรย์ ศรีจันทร์. (2545) การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องการคูณและการหารของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ที่สอนด้วยวิธีสอนโดยใช้แบบฝึกเสริมทักษะวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิท และวิธีสอนตามคู่มือครู . มหาวิทยาลัยศิลปากร.กรุงเทพฯ.

5. เพ็ญนภา ขุนโหร. (2543) การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทยเรื่องอักษรไทยและหลักการเขียนตัวอักษรที่สอนด้วยชุดการสอนมินิคอร์สและวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซิทของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 . มหาวิทยาลัยศิลปากร กรุงเทพฯ.

6. มาเรียม นิลพันธุ์. (2547) วิธีวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. เอกสารประกอบการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์

7. วรรณี ภิรมย์คำ. (2546) การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย เรื่องคำและความสัมพันธ์ของคำ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่สอนโดยวิธีสอนแบบเอ็กซ์พลิซัทกับวิธีสอนแบบปกติ .มหาวิทยาลัยศิลปากร กรุงเทพฯ.

8. วัชรา เล่าเรียนดี. (2547). เทคนิควิธีการจัดการเรียนรู้สำหรับครูมืออาชีพ.นครปฐม. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

9. วิชชุนี รัตนะ. (2555). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ โดยใช้วิธีการสอนแบบเอ็กซ์พลิซิทร่วมกับการใช้แบบฝึกเสริมทักษะ ของนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 3. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน มหาวิทยาลัยทักษิณ.

10. วิธาดา สินประจักษ์ผล. (2542). การสอนอย่างมีประสิทธิภาพ. วารสารวิชาการ ปีที่ 2 ฉบับที่ 5 (พ.ค.2542) หน้า 51-61. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพฯ.

11. สุจริต เพียรชอบ และ สายใจ อินทรัมพรรย์. (2538) วิธีสอนภาษาไทยระดับมัธยมศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3 โรงพิมพ์พิมพ์ลักษณ์ : กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.