ความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะของผู้ปฏิบัติงานกับคุณภาพการให้บริการขององค์การภาครัฐและเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
สมรรถนะผู้ปฏิบัติงาน, คุณภาพการบริการ, การบริหารองค์การบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสมรรถนะของผู้ปฏิบัติงานในองค์การภาครัฐและเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร 2) ศึกษาคุณภาพในการให้บริการขององค์การภาครัฐและเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร และ 3) เพื่อสร้างสมการความสัมพันธ์ระหว่างสมรรถนะของผู้ปฏิบัติงานกับคุณภาพในการให้บริการขององค์การภาครัฐและเอกชน ในเขตกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยวิธีการวิจัยเชิงสำรวจ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ปฏิบัติงานในภาครัฐและเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 400 คน สถิติที่ใช้ในวิเคราะห์ข้อมูลคือร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติสหสัมพันธ์อย่างง่ายของเพียร์สัน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ
แบบขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า สมรรถนะของผู้ปฏิบัติงาน ในภาพรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมากทุกด้าน ได้แก่ สมรรถนะหลัก รองลงมาคือ สมรรถนะด้านตำแหน่งงาน และ สมรรถนะด้านการจัดการ สำหรับคุณภาพการให้บริการขององค์การ โดยภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากทุกด้าน ได้แก่ ด้านการให้บริการอย่างเสมอภาค รองลงมา คือ ด้านการให้บริการที่ตรงเวลา ด้านการให้บริการอย่างเพียงพอ ด้านการให้บริการอย่างต่อเนื่อง และด้านการให้บริการอย่างก้าวหน้า การทดสอบสมมติฐาน พบว่า สมรรถนะของการปฏิบัติงานมีความสัมพันธ์ทางบวกกับคุณภาพการให้บริการขององค์การ และสามารถทำนายคุณภาพการให้บริการขององค์การได้ร้อยละ 75.5 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ซึ่งสามารถเขียนสมการความสัมพันธ์ของคุณภาพการให้บริการขององค์การภาครัฐและเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร ดังนี้คือ Y = 0.973 + 0.271 (สมรรถนะหลัก) +0.271 (สมรรถนะในด้านการจัดการ) +0.262 (สมรรถนะตามตำแหน่งงาน) +0.237
References
กรศิรักษ์ ชูเสียงแจ้ว และศิริพงศ์ รักใหม่. (2562). สมรรถนะและคุณภาพการบริการของพนักงานทำความสะอาดห้องพัก: กรณีศึกษา โรงแรมในจังหวัดตรัง. วารสารวิทยาลัยดุสิธานี. 13 (2). 167-183.
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2559). การพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
แก้วตา ผู้พัฒนพงศ์ และนิคม เจียรจินดา. (2561). สมรรถนะของผู้ปฏิบัติงานกับคุณภาพการให้บริการขององค์การ. วารสารเกษมบัณฑิต. 19 (ฉบับพิเศษ). 1-13.
จอมภัค จันทะคัต. (2561). ปัจจัยสมรรถนะที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิภาพการทำงานของอาจารย์สถาบันอุดมศึกษาในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทยใน พระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. 7 (1). 162-177.
ธนัญวรินทริ์ ศิริชุม. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงานเทศบาลนครสงขลา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. สงขลา.
เบญชภา แจ้งเวชฉาย. (2561). คุณภาพการให้บริการที่ส่งผลต่อความพึงพอใจของผู้โดยสารรถไฟฟ้า BTS ในกรุงเทพมหานคร. (การค้นคว้าอิสระมหาบัณฑิต) บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, ปทุมธานี.
ปิยณัฐ จันทร์เกิด. (2560). คุณภาพการให้บริการของเทศบาลนครนครสวรรค์ตามการรับรู้ของประชาชน. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, จังหวัดนครสวรรค์.
ประดิษฐ์ ดีวัฒนกุล, (2559). รูปแบบกรุงเทพมหานครในทศวรรษหน้า. วารสารสมาคมวิจัย. 21 (2). 187-201.
ปรียาภัทร์ สมใจ, วันชัย ปานจันทร์, บุญมี พันธุ์ไทย และวุฒิพล สกลเกียรติ. (2562). การพัฒนาสมรรถนะพนักงานขายโดยใช้โปรแกรมการฝึกอบรมผ่านทางสื่ออิเล็กทรอนิกส์บริษัทกลุ่มอุตสาหกรรมนมพาสเจอร์ไรส์. วารสารดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์. 9 (1). 88-102.
รินทร์ลภัส นิธิวัฒน์ชยากร, (2558). การศึกษาสมรรถนะของผู้เรียนในหลักสูตรเทคโนโลยีสารสนเทศกับความต้องการของนายจ้างในยุคเศรษฐกิจดิจิทัล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (ฉบับพิเศษ). 1-11. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, จังหวัดมหาสารคาม.
วรรณพร พุทธภูมิพิทักษ์ และกัญญามน อินหว่าง. (2554). ทฤษฎีองค์การและการจัดการ. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยพิษณุโลก.
วิกิพีเดีย. (2563). ประวัติกรุงเทพมหานคร. (ออนไลน์) สืบค้นจาก https://wikipedia.org/กรุงเทพมหานคร
Arnauld de Nadaillac. (2003) .The definition of competence. Retrieved from http://competency.rmutp.ac.th.
Dubois, D. and Rothwell, W.J., (2004). Competency-Based Human Resource Management. California: Davies-Black Publishing.
McClelland, D. C., (1998). Identifying competencies with behavioral-event interviews. Psychological Science. 9 (5). 331-339.
Ratsametammachod, S., (2007). Competency Based Learning. Bangkok: Thailand Productivity Institute.
Wedchayanon. (2013). Competency Based Approach. (6th ed). Nontaburi: Graphic System.
