People development through Hmong identity and culture: Case Study of Ban Chedi Ko, Mahawan Subdistrict, Mae Sot District, Tak Province
Keywords:
Human development, Identity, Hmong cultureAbstract
This research article aimed to analyze human development, social relation and fundamental functions through Hmong identity and culture. The research methodology was a qualitative research. The key-informants were an ancient lineage leaders, local intellectuals, and community respected people. The data was collected by interviewing and non-participant observation during 1st October 2018 to 30th September 2020 and was analyzed by content analysis technique. The finding showed that;
- Hmong identity and culture were unique as tradition or law. Holistically linked to the production system, value system and relationship system.
- Relationship with the social system, found that the traditional culture was used to define the behavior related to the way of life and perform the four basic functions as follows: (1) adaptation to dynamic social and culture change, (2) Goal attainment and direction of human development Through the value system to create a common sense of the same ethnicity, (3) Integration through the formation of self-surname. relationships and reunification of inter-lineage groups, representing unity, (4) Pattern Maintenance and revitalization of Hmong identity and culture.
- Hmong identity and culture, was the foundation of morality and quality human development.
References
จังหวัดกำแพงเพชร, สำนักงานจังหวัด. (2560). เอกสารประกอบการประชุมเชิงปฏิบัติการ การทบทวนแผนพัฒนาจังหวัด พ.ศ. 2561-2564 ฉบับทบทวนใหม่ (รอบปี 2562). กำแพงเพชร: สำนักงานจังหวัดกำแพงเพชร.
จุฑาพรรธ์ (จามจุรี) ผดุงชีววิต. (2551). วัฒนธรรม การสื่อสารและอัตลักษณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2551). การบริหารการพัฒนา ความหมาย เนื้อหา แนวทาง และปัญหา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภาณุวัฒน์ ภักดีวงศ์. (2561). หลักพัฒนศึกษา: จตุรภาคของการศึกษาเพื่อการพัฒนา. พิษณุโลก: ภาควิชาบริหารและพัฒนาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
นิยพรรณ (พลวัฒนะ) วรรณศิริ. (2550). มานุษยวิทยาสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: เอ็กซเปอร์เน็ท.
ยศ สันตสมบัติ และคณะผู้วิจัย. (2551). อำนาจ พื้นที่ และอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ การเมืองวัฒนธรรมของรัฐชาติในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. (องค์การมหาชน).
วสันต์ ปัญญาแก้ว. (บรรณาธิการ). (2559). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสังคมวิทยา. เชียงใหม่ : ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศิราพร ณ ถลาง. (2552). ทฤษฏีคติชนวิทยา : วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: ส. เอเซียเพรส.
สุขเกษม ขุนทอง. (2557). รูปแบบการพัฒนาชุมชนบนฐานนิเวศวัฒนธรรมชุมชน : กรณีศึกษาชุมชนกะเหรี่ยง (ปกาเกอะญอ) อำเภอพบพระ จังหวัดตาก. กำแพงเพชร : มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สุขเกษม ขุนทอง และถิรวิทย ไพรมหานิยม. (2562). ประวัติศาสตร์วิถีวัฒนธรรมการแต่งงาน กลุ่มชาติพันธ์ม้ง อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. กำแพงเพชร : มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
สุภางค์ จันทวานิช. (2552). ทฤษฏีสังคมวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
_______. (2559). ทฤษฏีสังคมวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรศักดิ์ บุญเทียน. (2562). การพัฒนาคนบนฐานอัตลักษณ์วิถีวัฒนธรรมม้ง: กรณีศึกษา บ้านเจดีย์โคะตำบลมหาวัน อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
อุทัย ปริญญาสุทธินันท์. (2561). การพัฒนาชุมชน: แนวคิดและทฤษฏีการพัฒนา ประเด็นปัจจุบันและกรณีศึกษา. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
องค์การบริหารส่วนตำบลมหาวัน. (2560). แผนพัฒนาตำบลมหาวัน พ.ศ. 2561-2564. ตาก: องค์การบริหารส่วนตำบลมหาวัน.