ความสัมพันธ์ของการบังคับใช้กฎหมายด้านการท่องเที่ยวกับการพัฒนาท้องถิ่น ด้านการท่องเที่ยวในเขตอำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับการบังคับใช้กฎหมายด้านการท่องเที่ยว 2) ระดับการพัฒนาท้องถิ่นด้านการท่องเที่ยว 3) ความสัมพันธ์ระหว่างการบังคับใช้กฎหมายด้านการท่องเที่ยวกับการพัฒนาท้องถิ่นด้านการท่องเที่ยวขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในอำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ โดยมีระเบียบวิธีการวิจัยคือ กลุ่มตัวอย่างเป็นสมาชิกสภาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอเขาคล้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ จำนวน 108 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่าง โดยตารางสำเร็จรูปของเครจซีและมอร์แกน ทำการสุ่มกลุ่มตัวอย่างในแต่ละกลุ่มโดยการสุ่มอย่างง่าย ใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์การถดถอยแบบ Stepwise ผลการวิจัยพบว่าระดับการบังคับใช้กฎหมายด้านการท่องเที่ยวขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภาพรวมอยู่ในระดับมาก (=3.81, S.D.=.20) รายด้านพบว่าอยู่ในระดับมากทุกด้าน ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือด้านความรู้ความเข้าใจกฎหมาย (=4.03, S.D.=.48) โดยด้านความชัดเจนของกฎหมายมีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุด (=3.68, S.D.=.48) ระดับการพัฒนาท้องถิ่นด้านการท่องเที่ยวขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภาพรวมอยู่ในระดับมาก (=3.78, S.D.=.27) รายด้านพบว่าอยู่ในระดับมาก 5 ด้าน ส่วนด้านเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวอยู่ในระดับปานกลาง (=3.38, S.D.=1.1) ตัวแปรความรู้ความเข้าใจกฎหมาย ช่องว่างกฎหมาย และขอบเขตการใช้กฎหมายร่วมกันทำนายการพัฒนาท้องถิ่นด้านการท่องเที่ยวขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.00 ซึ่งตัวแปรทั้งสามสามารถอธิบายการผันแปรดัชนีการพัฒนาท้องถิ่นด้านการท่องเที่ยวได้ร้อยละ 35.7 โดยมีสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบ การพัฒนาท้องถิ่นด้านการท่องเที่ยว= 3.20+.14(a)+.13(f)+.10(e) และสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน Z การพัฒนาท้องถิ่นด้านการท่องเที่ยว = .25 (Z_a)+.21(Z_f)+.19(Z_e)