คุณภาพชีวิตที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานในสถานการณ์การระบาดโรคติดเชื้อ ไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งในจังหวัดพิจิตร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับคุณภาพชีวิต 2) ระดับประสิทธิภาพการทำงาน และ 3) ความสัมพันธ์ของคุณภาพชีวิตที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานในสถานการณ์การระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง ในจังหวัดพิจิตร เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างคือพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง ในจังหวัดพิจิตร พ.ศ. 2564 กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างจากตารางสำเร็จรูปของทาโร ยามาเน่ ได้จำนวน 333 คน คำนวณสัดส่วนในแต่ละตำแหน่งงาน ประกอบด้วยหัวหน้างาน 11 คน และพนักงาน 322 คน ใช้การสุ่มตัวอย่างแบบง่าย ด้วยวิธีการจับสลากรายชื่อ ใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบสเปียร์แมน ผลการวิจัยพบว่า 1) คุณภาพชีวิตในสถานการณ์การระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง ในจังหวัดพิจิตร ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (x̄ = 2.66, SD.=.62) 2) ประสิทธิภาพในการทำงานในสถานการณ์การระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง ในจังหวัดพิจิตร ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (x̄ = 2.92, SD.=.29) และ 3) คุณภาพชีวิตมีความสัมพันธ์ทางบวกกับประสิทธิภาพการทำงานในภาพรวมมีความสัมพันธ์ในระดับปานกลาง ( =.62*) โดยสถานภาพ ส่วนบุคคลที่แตกต่างกันไม่มีผลต่อประสิทธิภาพการทำงาน