Leadership and Political Participation Models in Local Government Organizations of Hill Tribe People, Klong Lan District, Kamphaeng Phet province

Authors

  • Supharit Tarathipnara -

Keywords:

Key words: Leadership, Political Participation, Local government organization, Hill tribe People

Abstract

Abstract

This qualitative study aimed at studying the leadership and political participation of Local Government Organizations of Hill Tribe People, Klong Larn, Kamphaeng Phet Province during the period of 1st June 2021-31st March 2022. The participants consisted of 6 hill tribes namely Karen, Hmong, Lahu, Mien, Lishu, and Lua. The purposive sampling was used in the study to select the 13 official leaders of tribes, 16 unofficial leaders and 10 volunteers of ethnic groups.  The data collected from in-depth interview, group discussion and content analysis. The results reveal that the overall leadership of the ethnic groups aimed 1) to be the representatives of their own tribes to preserve their rights, participate in political activities, make decisions and questions, debate on problems and their needs. 2) to connect and cooperate with organizations e.g. government, development or administrative   agencies in addition, to connect with other tribes for collaborations.

The political participation in local administration of the hill tribes can be concluded that 1) participation in meeting, discussion, debate regularly conducted ahead by their own tribe with the cooperation of their members. Alternatively, the chosen leaders must be the tribe representative to participate in village meeting, community meeting, monthly meeting or organization meeting. 2) The invitation and solicitation to political position, the delegates of tribes are invited for running campaign for political elections even there are fewer members in their parties. Moreover, they were invited by Thai people to participate in politic competing against to each other. 3) Debated and motion in public administration conference. The ethnical leaders can be a part of public administration council can express and raise issues in the conference or consult with the members which lead to full custody in political activities. 4) Tribal leadership, facilitate for the development from government to their own tribes through government officials or political leaders such as land ownership right, a relief from government, projects, development program proposal and etc.  The tribal leaders must have leadership traits and readiness to cooperate with other organizations.  5) Development culture, the hill tribes originally influenced from their own cultures, now political behavior of the hill tribes influenced from decentralization leads to development activities and development culture.

 

Key words:     Leadership, Political Participation, Local government organization, Hill tribe People

 

References

บรรณานุกรม

กรรณิกา ชมดี. (2524). การมีส่วนร่วมของประชาชนที่มีผลต่อการพัฒนาทางเศรษฐกิจ : ศึกษา

เฉพาะกรณีโครงการสารภี ตำบลท่าช้าง อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, ภาควิชาสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, คณะสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2543). คลื่นลูกที่ 5 ปราชญ์สังคม : สังคมไทยที่พึงประสงค์ใน

ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : ซัคเซสมีเดีย.

โกวิทย์ พวงงาม. (2553). การจัดการตนเองของชุมชนและท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : บพิธการพิมพ์.

__________. (2550). การปกครองท้องถิ่นไทย. เอกสารตำราหลัก ประกอบการเรียนการ

สอนหลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต สาขาการปกครองท้องถิ่น วิชา การเมืองและ

การปกครองส่วนท้องถิ่นไทย.บริษัทเอ็กซเปอร์เน็ท กรุงเทพฯ.

________ . (2552). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. (พิมพ์ครั้งที่ 7) กรุงเทพฯ:วิญญูชน

________ . (2548). การปกครองท้องถิ่นไทย: หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. กรุงเทพฯ

: บริษัทสำนักพิมพ์วิญญูชน จำกัด.

โกวิทย์ พวงงามและอลงกรณ์ อรรคแสง. (2547). การเลือกตั้งผู้บริหารท้องถิ่นโดยตรง.

กรุงเทพฯ: บริษัทสำนักพิมพ์วิญญูชน จำกัด.

ขจัดภัย บุรุษพัฒน์. (2518). ชาวเขา. กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา.

งามพิศ สัตย์สงวน. (2545ข). สถาบันครอบครัวของกลุ่มชาติพันธุ์ในกรุงเทพมหานคร :

กรณีศึกษาครอบครัวญวน.กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์ และคนอื่นๆ. (2548). สังคมวิทยา. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพมหานคร:

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง. (2516). การระดมประชาชนเพื่อพัฒนาชนบท. กรุงเทพฯ: สามเสนการพิมพ์.

ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2540). การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งเสริมและปัจจัยที่เป็นอุปสรรคต่อการมี

ส่วนร่วมของชุมชนกับโรงเรียนประถมศึกษาในเขตปริมณฑลกรุงเทพมหานคร.

วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

โชคชัย สินศุภรัตน์. (2543). วัฒนธรรมทางการเมืองของชาวเขาเผ่าม้ง ในหมู่บ้านมณีพฤกษ์

จังหวัดน่าน. ปริญญารัฐศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการเมืองการปกครอง,

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ณรงค์ เส็งประชา. (2541). มนุษย์กับสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 4, กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

ดวงพร พยัตตพงษ์. (2553). ความเป็นสตรีกับการเป็นผู้นำทางการเมืองท้องถิ่น กรณีศึกษา

นายกเทศมนตรีเทศบาลตำบลเกาะคา จังหวัดลำปาง. การค้นคว้าแบบอิสระ รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการเมืองและการปกครอง บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ดำรงศักดิ์ แก้วเพ็ง. (2556). ชุมชน. สงขลา : นำศิลป์โฆษณา.

ทัศนีย์ วงศ์ดาว. (2553)0 ปัจจัยจูงใจต่อการเป็นผู้นำทางการเมืองของสตรีในพื้นที่อำเภอแม่ฟ้า

หลวงจังหวัดเชียงราย. การค้นคว้าแบบอิสระ รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต

สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

ธัมฑรัตม์ ปัญโญแก้ว. (2556). ปัจจัยและกระบวนการที่เกี่ยวกับการยอมรับให้สตรีเป็นผู้นำ

การเมืองท้องถิ่น. ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบ บัณฑิต

วิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์. (2527). กลวิธี แนวทางวิธีการเสริมสร้างการมีส่วนร่วมของประชาชนใน การพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ศึกษานโยบายสาธารณสุขมหาวิทยาลัยมหิดล.

ปรัชญา เวสารัชช์. (2555). กระแสโลกาภิวัตน์กับสภาพปัญหาสังคมไทย. ใน เอกสารการสอน

ชุดวิชาไทยกับสังคมโลก หน่วยที่ 8-15. พิมพ์ครั้งที่ 15, นนทบุรี :

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ปราชญา กล้าผจัญ. (2545). หลักและทฤษฎีการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์

มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ประทาน คงฤทธิ์ศึกษาการ. (2524). การปกครองเมืองพัทยา. กรุงเทพฯ: สหายบล็อกและการ

พิมพ์.

พวงผกา ประเสริฐศิลป์. (2542). ประเพณีกับการเปลี่ยนแปลงตามกระแสวัฒนธรรมโลก.

กรุงเทพฯ:เสมาธรรม.

ไพรัตน์ เตชะรินทร์. (2527). นโยบายและกลวิธีการมีส่วนร่วมของชุมชนในยุทธศาสตร์การ

พัฒนาปัจจุบัน การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพฯ: ศักดิ์โสภาการพิมพ์.

ยศ สันตสมบัติ. (2542). ความหลากหลายทางชีวิภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อการพัฒนา

อย่างยั่งยืน. เชียงใหม่ : นนทบุรีการพิมพ์.

ยุวัฒน์ วุฒิเมธี. (2534). หลักการพัฒนาชุมชนและหลักการพัฒนาชนบท. กรุงเทพมหานคร:

ไทยอนุเคราะห์.

รัชนีกร เศรษโฐ. (2528). สังคมวิทยาชนบท. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2524). พจนานุกรมศัพท์สังคมวิทยา อังกฤษ-ไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน.

กรุงเทพฯ: บริษัทรุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977) จำกัด.

__________. (2542). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

__________. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2555). โลกาภิวัตน์กับท้องถิ่น. กรุงเทพฯ : บพิธการพิมพ์.

วรพันธ์ อินทร์ปัญญา. (2551). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของชาวเขาเผ่า

กระเหรี่ยงในพื้นที่อำเภอเมืองจังหวัดเชียงราย ตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย

พ.ศ. 2540. แขนงวิชาการเมืองการปกครอง, สาขารัฐศาสตร์,

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วรวุฒิ โรมรัตนพันธ์. (2554). ทฤษฎีการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ : ฟิสิกส์เซ็นเตอร์.

วิทยา ทิพย์ทอง. (2545). สภาพและปัญหาการมีส่วนร่วมของสมาชิกองค์การบริหารส่วนตำบล

และคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในการจัดการศึกษาในโรงเรียนประถมศึกษา

สังกัดสำนักงานการประถมศึกษาจังหวัดนครพนม. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต

สาขาการบริหารการศึกษา สถาบันราชภัฏสกลนคร.

วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2532). หลักการพัฒนาชุมชน : การพัฒนาชุมชนประยุกต์. กรุงเทพฯ : โอ

เดียนสโตร์.

ศุภฤทธิ์ ธาราทิพย์นรา.(2551) รูปแบบภาวะผู้นำของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน.

สนธยา พลศรี. (2547). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 5, กรุงเทพฯ : โอเดียนส

โตร์.

สนิท สมัครการ. (2525). การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาการของสังคม.

กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

__________.(2545). การเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมกับการพัฒนาสังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 5).

กรุงเทพมหานครองค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

สมศักดิ์ ศรีสันติสุข. (2536). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม: แนวทางศึกษา

วิเคราะห์และวางแผน. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

__________. (2546). สังคมวิทยาชุมชน : หลักการศึกษาวิเคราะห์และปฏิบัติงานชุมชน.

ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สัญญา สัญญาวิวัฒน์. (2547). ทฤษฎีและกลยุทธ์การพัฒนาสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 5, กรุงเทพฯ :

สำนักพิมพ์แห่งมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2549). แผนพัฒนาเศรษฐกิจ

และสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (2550-2554). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.

สัมฤทธิ์ กางเพ็ง. (2545). หลักทฤษฎีการมีสวนรวมในองคการ. กรุงเพทฯ : ชวนพิมพ์

สุโขทัยธรรมาธิราช, มหาวิทยาลัย. (2538). เอกสารการสอนชุดวิชามนุษย์กับสังคม หน่วยที่ 1-

ปรับปรุงครั้งที่ 1. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุโขทัยธรรมาธิราช, มหาวิทยาลัย. (2541). เอกสารชุดฝึกอบรมหลักสูตรการบริหารงาน

องค์การ บริหารส่วนตำบล: สำหรับพนักงานส่วนตำบล/โครงการร่วมมือระหว่าง มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชกับกรมการปกครอง. กรุงเทพฯ.

สุรศักดิ์ บุญเทียน. (2562). การพัฒนาคนบนฐานอัตลักษณ์วิถีวัฒนธรรมม้ง: กรณีศึกษา บ้านเจดีย์โคะ

ตำบลมหาวัน อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. กำแพงเพชร : มหาวิทยาลัยราชภัฏแพงเพชร.

สุพจน์ แสงเงิน และคณะ. (2550). วิถีไทย. กรุงเทพฯ : สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สุพัตรา สุภาพ. (2534). สังคมวิทยา. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.

สุพิศวง ธรรมพันธา. (2543). มนุษย์กับสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ : ภูมิไทย.

สุริชัย หวันแก้ว. (2549). การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมในสังคมและวัฒนธรรม.

กรุงเทพ ฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.

สุไรยา วานิ. (2556). การอยู่ร่วมกันของชุมชนในสังคมพหุวัฒนธรรม กรณีศึกษา ตำบล

ทรายขาว อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี.วารสารการเมืองการปกครอง.

ปีที่ 4 ฉบับที่ 1.

แสวง รัตนมงคลมาศ. (2538). การระดมมวลชนและการมีส่วนร่วมของมวลชน.

กรุงเทพมหานคร: คณะพัฒนาสังคม สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์.

อมรา พงศาพิชญ์. (2541). วัฒนธรรมศาสนาและชาติพันธุ์: วิเคราะห์สังคมไทยในแนว

มานุษยวิทยา. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย.

__________ (2545). ความหลากหลายทางวัฒนธรรม (วิธีวิทยาและบทบาทในประชา

สังคม). พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2551). “พหุวัฒนธรรมในบริบทของการการเปลี่ยนผ่านทางสังคมและ

วัฒนธรรม”ในบทความแนวคิด ชาตินิยมกับพหุวัฒนธรรม. เชียงใหม่: ศูนย์ภูมิภาคด้าน

สังคมศาสตร์และการพัฒนาอย่างยั่งยืน คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

อุทัย หิรัญโต. (2522). หลักสังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

__________. (2523). การปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

________ . (2526). คัมภีร์นักปกครอง. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.

เอกรินทร์ สังข์ทอง. (2555). ภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้อำนวยการโรงเรียนของรัฐในสาม

จังหวัด ชายแดนภาคใต้. ภาควิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์

มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.

Arnstein, S.R. (1969). Ladder of participation. Journal of America Institute of

Planners, 35, 216-224.

Anthony, W.P. (1978). Participative Management. Massachusetts: Addison-

Wesley.

Berkley, G.E. (1975). The craft of public adminisstration. Boston : Allyn and

Bacon,Inc.

Clark, J.J. (1957). Outline of Local Government of The United Kingdom.

London: Sir Issac Pitman and Son, Ltd.

Daughah, M. (1970). Some perspective in the Phenomenon of Participation.

Adult education Journal, 20(2), 88-89.

Gordon, J.R. (1987). A diagnostic approach to organizational behavior.

Boston: Allyn and Bacon.

Gustavo, W.C. (1992). Community participation: Preceedings. New

York: McGraw – Hill.

Hungtington, S.P. and Nelson, J. (1975). No easy choice: Political

participation in developing contries. New York: Mc Grew – Hill.

Holloway, W.V. (1951). State and Local Government in the United States.

New York: McGraw-Hill.

Keith, D. (1981). Human Behavior at Work: Organizational behavior. New York :

McGraw – Hill Book.

Moore, E.W. (1968). Social Change. New York : The Macmillan Company.

Mongtagu, H.G. (1984). Comparative Local Government. Great Britain:

William Berndon and Son Ltd.

Nisbet, R. (1969). Social Change and History : Aspect of the Western Theory

of Development. London : Oxford University Press.

Ogburn F. William. (1964). Sociology. Boston : Houghton Company.

Okley, P and Marsden, D. (1987). Approaches to participation in rural

development. Oxford: IBH Plubliching.

Reeder, W. (1973). Beliefs, disbelief’s and social action department of rural

sociology bulletin. New York: University of Missouri.

Roger, E.M. (ed). (1976). Communication and Development : Critical Perspectives.

Sage Publications.

Smelser, J.N. (1966). Modernization : In Myron Wiener. New York : Basic Book.

Swanberg, R. (1996). Management and Leadership for Nurse Managers. Boston:

Jones and Bartlett.

United Nation. (1981). Development of international economic and social affairs:

Popular participation as a strategy for promoting community level action and national development report of the meeting or the adhoc group of experts held at UN. Midquarter from May 22-26, New York: United Nation.

Weber, M. (1946). The Theory of Social and Economic Organization. London :

Oxford University Press.

Whang, I.J. (1981). Management of rural Change in Korea: The Saemaul

Undong. Seoul: Seoul National University Press.

Downloads

Published

2022-12-31

How to Cite

Tarathipnara, S. (2022). Leadership and Political Participation Models in Local Government Organizations of Hill Tribe People, Klong Lan District, Kamphaeng Phet province. Journal of MCU Social Development, 7(3), 273–288. retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JMSD/article/view/256437