การอนุรักษ์พันธุ์พืชเพื่อความมั่นคงทางอาหารของชุมชนกะเหรี่ยงโปว์ ในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรด้านตะวันตก จังหวัดกาญจนบุรี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาประวัติความเป็นมาของชาวกะเหรี่ยงโปว์ ในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรด้านตะวันตก จังหวัดกาญจนบุรี 2) เพื่อศึกษากระบวนการอนุรักษ์พันธุ์พืช สภาพปัญหาอุปสรรค ในการอนุรักษ์พันธุ์พืช โดยการใช้ภูมิปัญญาและวัฒนธรรมท้องถิ่นของชุมชนกะเหรี่ยงโปว์ ในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวรด้านตะวันตก จังหวัดกาญจนบุรี เป็นงานวิจัยแบบเชิงคุณภาพ(Qualitative Research)  แบบลงภาคสนาม โดยการศึกษาเอกสารและสัมภาษณ์เชิงลึก (Inter view)  และการทำกลุ่มสนทนา (Focus Group)  จากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ แบ่งเป็น 4 กลุ่ม จำนวน 27 ท่าน ผลการวิจัยพบว่า

           1) ชาวกะเหรี่ยงโปว์ เรียกตัวเองว่า “โผล่ว” มีภาษาพูดภาษาเขียนและประเพณีวัฒนธรรมเป็นของตัวเอง ประเพณีวัฒนธรรมเกี่ยวข้องกับความเชื่อ ชีวิต ความเป็นอยู่ ป่าไม้ และธรรมชาติ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการดำรงชีวิต คือไร่หมุนเวียน นับถือพุทธศาสนาคริสต์ศาสนา นับถือฤๅษี และไหว้บรรพบุรุษ มีการสืบทอดและปฏิบัติอย่างเคร่งครัดตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีการดำรงชีวิตที่เรียบง่าย พึ่งพาอาศัยป่าและธรรมชาติ รักสันโดษและความสงบ

          2) ชาวกะเหรี่ยงโปว์ทำไร่หมุนเวียนในการดำรงชีพ ไร่หมุนเวียนเป็นตัวสำคัญที่ทำให้เกิดกระบวนการอนุรักษ์พันธุ์พืช ใช้วิธีตามธรรมชาติในการเพราะปลูก ไม่ใช้สารเคมีใดๆ ใช้เศษผ้า ลูกน้ำเต้าแห้ง กระบอกไม้ไผ่ เป็นเครื่องบรรจุเมล็ดพันธุ์พืช และตากไว้บนหิ้งไฟในการเก็บรักษา ชุมชนใช้หลักธรรม ศีล 5 และสาราณียธรรม เป็นตัวเชื่อมในการอยู่ร่วมกัน ทำให้ชุมชนเกิดความมั่นคงทางอาหาร และเกิดการอนุรักษ์พันธุ์พืชอย่างยั่งยืน