รูปแบบการจัดการสภาพแวดล้อมและภาวะวิกฤตอุทกภัยของชุมชนลุ่มน้ำเจ้าพระยา จังหวัดอ่างทอง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ ๑) เพื่อศึกษาสภาพแวดล้อมและภาวะวิกฤตอุทกภัยของชุมชนลุ่มน้ำเจ้าพระยา จังหวัดอ่างทอง ๒) เพื่อศึกษารูปแบบการจัดการสภาพแวดล้อมและภาวะวิกฤตอุทกภัยของชุมชนลุ่มน้ำเจ้าพระยา จังหวัดอ่างทอง ๓) เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการสภาพแวดล้อมและภาวะวิกฤตอุทกภัยของชุมชนลุ่มน้ำเจ้าพระยา จังหวัดอ่างทอง ใช้ระเบียบวิธีวิจัยและพัฒนา โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน ๓๐ คน ใช้วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลแบบอรรถาธิบายและพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า

๑. สภาพแวดล้อมและภาวะวิกฤตอุทกภัยของชุมชนลุ่มแม่น้ำประกอบด้วย พื้นที่ชุ่มน้ำ พื้นที่น้ำท่วม อุทกภัยเป็นภัยธรรมชาติที่เกิดจากน้ำ ในสภาพของน้ำท่วม น้ำท่วมฉับพลัน หรือน้ำไหลเอ่อล้นฝั่งแม่น้ำลำธารทางน้ำ เข้าท่วมพื้นที่ซึ่งปกติไม่ได้อยู่ใต้ระดับน้ำ หรือเกิดจากการสะสมน้ำบนพื้นที่ที่ระบายออกไม่ทัน

๒. การจัดการสิ่งแวดล้อมและวิกฤตลุ่มน้ำ พบว่า ด้านการจัดการสภาพแวดล้อม ใช้แนวทางการป้องกันความเสียหายจากน้ำท่วมและการบริหารจัดการน้ำท่วม นำสิ่งก่อสร้างมาใช้ลดขนาดความรุนแรงของน้ำท่วม  การป้องกันความเสียหายและการบรรเทาทุกข์ ด้านการจัดการสภาพแวดล้อมทางสังคม (การเยียวยา) ชุมชนปรับตัวให้ดำรงชีวิตทำงานได้ตามปกติ มีหน่วยงานภาครัฐเข้ามาช่วยเหลือ ด้านการจัดการสภาพแวดล้อมทางเศรษฐกิจ เป็นเส้นทางการค้า ใช้น้ำเพื่อการอุปโภคบริโภค เพื่อการเกษตร และเพื่อการอุตสาหกรรม ด้านการจัดการสภาพแวดล้อมทางสุขภาพ (การช่วยเหลือ) มีการรวมตัวเป็นเครือข่ายการบริหารร่วมมือในการป้องกันและแก้ไขปัญหาน้ำท่วม ขอความร่วมมือจากหน่วยงานต่าง ๆ วัดและจากเจ้าหน้าที่ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง

๓. ผลการพิจารณารูปแบบ ประกอบด้วยองค์ประกอบ ได้แก่ temple (วัด) help (การช่วยเหลือ) activity (กิจกรรม) identity (เอกลักษณ์ ตัวตน) และteam (เครือข่าย)

๔.  องค์ความรู้จากการวิจัย พบว่า ผู้เชี่ยวชาญได้เพิ่มองค์ประกอบทางด้านจิตอาสาเข้าไป ได้แก่ (V) = volunteer (จิตอาสา)