การบูรณาการหลักเบญศีลและเบญจธรรมในการใช้ยันต์ในสังคมไทย

บทคัดย่อ

ดุษฎีนิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ในการวิจัย ๓ ประการ คือ ๑) เพื่อศึกษาแนวคิดและทฤษฎีการใช้ยันต์ในสังคมไทย ๒) เพื่อศึกษาหลักเบญจศีลและเบญจธรรม ที่นำมาใช้บูรณาการกับการใช้เลขยันต์ไทย ๓) เพื่อสร้างองค์ความรู้เกี่ยวกับการบูรณาการหลักเบญจศีลและเบญจธรรม เพื่อการใช้เลขยันต์ในสังคมไทย งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาวิจัยเชิงเอกสาร นำเสนอในเชิงพรรณนาวิเคราะห์ สรุปผลการวิจัยพบว่า

ผลการวิจัยพบว่า แนวคิดทฤษฎีเกี่ยวกับรูปแบบ สูตร และ ขั้นตอนประกอบเลขยันต์ไทย พบว่า ประกอบไปด้วยทฤษฎีทางคณิตศาสตร์ หลักการจากคัมภีร์ปถมัง และภาพวาดจากอิทธิพลความเชื่อต่างๆ มาเป็นปัจจัยในการประกอบเลขยันต์ และแบ่งขั้นตอนการใช้ยันต์เป็น ขั้นตอนก่อนการใช้ยันต์ ขั้นตอนการใช้ยันต์ และขั้นตอนหลังการใช้ยันต์หรือการประสิทธิ เพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐานในด้านต่างๆของคนในสังคมไทย

ผลการวิเคราะห์พบว่าหลักเบญจศีลและเบญจธรรมที่ถูกนำมาใช้บูรณาการกับการใช้เลขยันต์ไทยมีดังนี้คือเบญจศีล ได้แก่ ปาณาติบาต,อทินนาทาน,กาเมสุมิจฉาจาร,มุสาวาท และ สุราเมระยะ และ เบญจธรรม ได้แก่ เมตตากรุณา, สัมมาอาชีวะ, กามสังวร, สัจจะ และ สติสัมปชัญญะ

ดังนั้นผู้วิจัยได้จัดทำเป็นคู่มือการใช้เลขยันต์เชิงพุทธบูรณาการสำหรับผู้ใช้ยันต์ยุคใหม่ ๗ ขั้นดังนี้คือ ๑) การจัดเครื่องบูชาหรือมณฑลพิธีโดยปราศจากการบูชายัญ ๒) การสมาทานศีล ๕ ๓) การกล่าวโองการสาธยายคุณพระรัตนตรัย และ สาธยายคุณอานิสงส์ศีล ๕  ๔) การสวมมงคลรัตน์ ๕) การทำยันต์ประเภทต่างๆจากหลักเบญจธรรม ๖) การประสิทธิยันต์ให้กับผู้รับยันต์นำไปใช้ โดยวิธีการรับสัจจะผ่านการสมาทานศีล ๕ ๗) การให้โอวาทเพื่อรักษาสิริจากอานิสงส์ของเบญจศีลและเบญจธรรม โดยผู้ใช้ยันต์สามารถใช้ศึกษาและปฏิบัติตามได้อย่างเป็นรูปธรรมเพื่อเป็นกุศโลบายในการรักษาศีล และ เป็นกุศโลบายในการเจริญสมาธิ ตามหลักไตรสิกขาในพระพุทธศาสนาในลำดับต่อไป