รูปแบบการดูแลผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังเชิงพุทธบูรณาการ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการคือ 1) เพื่อศึกษาการดูแลผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังตามหลักการแพทย์แผนปัจจุบัน 2) เพื่อศึกษาการดูแลผู้ป่วยตามแนวทางพระพุทธศาสนา และ 3) เพื่อนำเสนอผลการทดลองใช้รูปแบบการดูแลผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังเชิงพุทธบูรณาการ โดยมีวิธีวิจัยแบบกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง  โรงพยาบาลอินทร์บุรี จังหวัดสิงห์บุรี ที่ได้จากการสุ่ม จำนวน 50 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 25 คน และกลุ่มควบคุม 25 คน กลุ่มทดลองได้รับการดูแลตามรูปแบบเชิงพุทธบูรณาการซึ่งเพิ่มจากการรักษาตามปกติด้วยการสวดมนต์และทำสมาธิแบบอานาปานสติ วันละ 1 ครั้ง ครั้งละ 25 นาที ติดต่อกัน 4 สัปดาห์ กลุ่มควบคุมได้รับการรักษาตามปกติ ตัวแปรตาม คือ ระดับคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น และสมรรถภาพร่างกายของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังที่เพิ่มขึ้น ประเมินผลการทดลองด้วยการวัดสมรรถภาพทางกาย และวัดคุณภาพชีวิต จำนวน 2 ครั้ง คือ ก่อนการทดลอง และเมื่อสิ้นสุดการทดลอง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติเพื่อการวิจัยทางสังคมศาสตร์ ใช้สถิติพรรณนาแสดงข้อมูลทั่วไปของกลุ่มตัวอย่าง วิเคราะห์ความแตกต่างของค่าเฉลี่ยของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมด้วยค่า T-test 

ผลการวิจัยพบว่า

1. การดูแลผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังตามหลักการแพทย์แผนปัจจุบันนั้น ใช้แนวคิดการดูแลผู้ป่วยแบบองค์รวมทั้งด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และสิ่งแวดล้อม การรักษาแบ่งเป็น 2 ส่วนคือ 1) การรักษาที่ไม่ใช้ยา และ 2) การรักษาด้วยยา มีการประเมินสมรรถภาพทางกาย และวัดคุณภาพชีวิต
2. การดูแลผู้ป่วยตามแนวทางพระพุทธศาสนา มีแนวคิดรักษาผู้ป่วยทั้งร่างกายและจิตใจ แบ่งโรคเป็น 2 ชนิด คือ โรคทางกาย และโรคทางใจ วิธีการรักษาโรคทางกาย ได้แก่ 1) การรักษาโรคด้วยสมุนไพร 2) การรักษาโรคด้วยเทคนิค 3) การรักษาโรคด้วยการเจริญพระพุทธมนต์ และ 4) การรักษาโรคด้วยการบำเพ็ญเพียรทางจิต การรักษามุ่งเน้นรักษาโรคทางใจ ประกอบด้วย การสวดมนต์เพื่อรักษาโรค และการปฏิบัติสมาธิแบบอานาปานสติ