แนวทางการพัฒนาทักษะภาษาจีนของสามเณรจีนนิกาย โรงเรียนพระปริยัติธรรม สังกัดคณะสงฆ์จีนนิกาย

บทคัดย่อ

โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา กลุ่มที่ 13 เป็นองค์การหลักแห่งหนึ่งของพระพุทธศาสนาฝ่ายจีนนิกายในการทำงานด้านการศึกษา เป้าหมายคือจัดการเรียนการสอนภาษจีนให้กับภิกษุ สามเณรจีนนิกาย ที่เข้ามาบวชในวัดสังกัดคณะสงฆ์จีนนิกาย ให้เป็นมาตรฐานสากล ตามอัตลักษณ์คณะสงฆ์จีนนิกาย เพื่อให้ภิกษุ สามเณรจีนนิกายที่เข้ารับการศึกษา มีทักษะภาษาจีนทั้ง 4 ทักษะ และสามารถใช้ภาษาจีนในการเผยแพร่ และเป็นศาสนทายาทของคณะสงฆ์จีนนิกายต่อไป การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาระดับบริบทของสถานศึกษา การบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาจีน กิจกรรมการเรียนรู้ เครือข่ายแหล่งเรียนรู้ และทักษะภาษาจีนของสามเณรจีนนิกายของสามเณรจีนนิกายโรงเรียนพระปริยัติธรรม  สังกัดคณะสงฆ์จีนนิกาย 2) ศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อทักษะภาษาจีนของสามเณรจีนนิกายโรงเรียนพระปริยัติธรรม สังกัดคณะสงฆ์จีนนิกาย และ 3) นำเสนอแนวทางการพัฒนาทักษะภาษาจีนของสามเณรจีนนิกายโรงเรียนพระปริยัติธรรม สังกัดคณะสงฆ์จีนนิกาย ใช้วิธีการวิจัยแบบผสมวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณและการวิจัยเชิงคุณภาพ ในการวิจัยเชิงปริมาณ มีกลุ่มตัวอย่างคือ สามเณรของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา กลุ่มที่ 13 สังกัดคณะสงฆ์จีนนิกาย 386 รูป ขนาดของกลุ่มตัวอย่างกำหนดโดยใช้เกณฑ์ไม่น้อยกว่า 20 เท่าของตัวแปรสังเกต วิเคราะห์ด้วยสถิติพรรณนา และแบบจำลองสมการโครงสร้าง สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 4 กลุ่ม ได้แก่ (1) ผู้บริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา กลุ่มที่ 13 จำนวน 4 รูป (2) ครูผู้สอนภาษาจีน จำนวน  4 คน (3) นักวิชาการด้านการศึกษา จำนวน 4 คน และ (4) นักวิชาการของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ จำนวน 4 คน รวมทั้งสิ้น 16 รูป/คน ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับบริบทของสถานศึกษา การบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาจีน กิจกรรมการเรียนรู้ เครือข่ายแหล่งเรียนรู้ และทักษะภาษาจีนของสามเณรจีนนิกายของสามเณรจีนนิกายโรงเรียนพระปริยัติธรรม  อยู่ในระดับมากที่สุด   2) กิจกรรมการเรียนรู้มีอิทธิพลทางตรงต่อทักษะภาษาจีนของสามเณรจีนนิกาย มากที่สุด รองลงมาคือ เครือข่ายแหล่งเรียนรู้ ขณะที่ บริบทของสถานศึกษา และการบริหารจัดการการเรียนการสอนภาษาจีน มีอิทธิพลทางอ้อมต่อทักษะภาษาจีนของสามเณรจีนนิกาย และ 3) แนวทางการพัฒนาทักษะภาษาจีนของสามเณรจีนนิกาย คือ 3.1) เน้นความสามารถในการสื่อสารของผู้เรียนเป็นหลัก 3.2) เน้นบรรยากาศการเรียนการสอนที่สนุกสนาน 3.3) สอดแทรกความรู้ทางวัฒนธรรมเพื่อสร้างความเข้าใจในวัฒนธรรมของเจ้าของภาษา 3.4) ควรเริ่มจากการสอนการฟังพูด โดยเลียนแบบเสียงผู้สอนจนสามารถฟังเข้าใจแล้วจงฝึกพูดตาม 3.5) สอนโดยใช้กิจกรรมที่หลากหลายเพื่อเพิ่มความสนใจ และ 3.6) เน้นให้มีการท่องจำบทสนทนา ผลของการวิจัยนี้ ผู้บริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรม สังกัดคณะสงฆ์จีนนิกาย และภาครัฐที่เกี่ยวข้องกับการจัดการเรียนการสอนภาษาจีน สามารถนำผลการวิจัยไปใช้ในการกำหนดนโยบายหรือทิศทางการจัดการเรียนการสอนภาษาจีนในระดับสามัญศึกษาให้ประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย