รูปแบบกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริมสร้างความสุขของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนสาธิต ในจังหวัดนครปฐม

ผู้แต่ง

  • ดวงนภา ศรีนันทวงศ์
  • คณิต เขียววิชัย
  • วรรณวีร์ บุญคุ้ม

คำสำคัญ:

รูปแบบกิจกรรม, กิจกรรมนันทนาการ, การเสริมสร้างความสุข, นักเรียนโรงเรียนสาธิต

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้เป็นส่วนหนึ่งของดุษฎีนิพนธ์เรื่องรูปแบบกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริมสร้างความสุขของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โรงเรียนสาธิต ในจังหวัดนครปฐม มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริมสร้างความสุขของนักเรียน 2) เพื่อพัฒนารูปแบบกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริมสร้างความสุขของนักเรียน และ 3) ทดลองใช้ ประเมิน ปรับปรุงรูปแบบกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริมสร้างความสุขของนักเรียน เป็นการวิจัยและพัฒนา กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนสาธิต ในจังหวัดนครปฐม รวม 291 คน ได้มาด้วยการสุ่มแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน ผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ 1) ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดการศึกษาในโรงเรียนสาธิต 21 คน และ 2) ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดการศึกษาในโรงเรียนสาธิต 9 คน ได้มาด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง รวบรวมข้อมูลโดยการสอบถาม สัมภาษณ์เชิงลึก และจัดสนทนากลุ่ม

ผลการวิจัยพบว่า 

(1) สภาพกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริมสร้างความสุขของนักเรียนในโรงเรียนสาธิต มีกิจกรรมนันทนาการที่หลากหลาย

(2) รูปแบบกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริมสร้างความสุขของนักเรียนที่พัฒนาขึ้นคือ Dokkaew Moodel (ดอกแก้วโมเดล) มี 7 องค์ประกอบคือ 1) D: Demonstration Demand 2) O: Objective  3) K: Knowledge  4) K: Keen 5) A: Activity 6) E: Enjoyment และ 7) W: Wise โดยผู้ทรงคุณวุฒิเห็นว่า รูปแบบกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริมสร้างความสุขของนักเรียนมีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด และ

(3) ผลการทดลองใช้ ประเมิน ปรับปรุงรูปแบบกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วมที่พัฒนาขึ้น พบว่า หลังจากเข้าร่วมกิจกรรมนันทนาการนักเรียนมีความสุขอยู่ระดับในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า อยู่ในระดับมาก เรียงตามลำดับค่าเฉลี่ยสูงสุด 3 ลำดับแรกคือ รู้สึกว่ากิจกรรมช่วยลดความเครียด กิจกรรมช่วยให้เผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ได้ดีขึ้น และกิจกรรมทำให้เกิดประสบการณ์ในชีวิต

 

References

กนกวรรณ วังมณี. (2554). การพัฒนาความสุขของวัยรุ่นไทย โดยใช้โปรแกรมพัฒนาตนเอง. กรุงเทพฯ:

มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

กรมพลศึกษา. (2555). นันทนาการ. กรุงเทพฯ: กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬา.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). รายงานฉบับสมบูรณ์ โครงการศึกษาแนวทางการพัฒนาและ

ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงกีฬา. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา

เกรียงไกร ยาม่วง. (2554). ผลของการใช้โปรแกรมนันทนาการที่มีต่อความฉลาดทางอารมณ์ของ

นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 จังหวัดชัยภูมิ. ปทุมธานี: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย

ศรีนครินทรวิโรฒ.

เก่งกาจ เกลี้ยงแก้ว. (2561). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมนันทนาการแบบมีส่วนร่วมเพื่อเสริมสร้าง

ความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. นครปฐม: บัณฑิตวิทยาลัย

มหาวิทยาลัยศิลปากร.

คณิต เขียววิชัย. (2554). การจัดการค่ายพักแรม. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวัง

สนามจันทร์.

ปฐมพร บำเรอ สุมนรตรี นิ่มเนติพันธ์ และ อนันต์ มาลารัตน์. (2565). ผลของรูปแบบกิจกรรมนันทนาการประเภทการเต้นรำที่ส่งเสริมความคิด สร้างสรรค์และนวัตกรรมสำหรับผู้เรียนในระดับอุดมศึกษา. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7(8) 131-147.

ประเวศ วะสี. (2544). การพัฒนาพลังสร้างสรรค์ขององค์กร. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.

พนมศักดิ์ สวัสดิ์พงษ์. (2544). นันทนาการ การพัฒนาคุณภาพชีวิตจากรอยพยุคลบาท. วารสารพลศึกษา,

(1) 22.

พรพิมล เจียมนาครินทร์. (2539). พัฒนาการวัยรุ่น. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ แกรมมี่.

โรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยศิลปากร (มัธยมศึกษา). (2565). ข้อมูลโรงเรียน. สืบค้นจาก

http://www.satit.su.ac.th เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม 2565.

โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ศูนย์วิจัยและพัฒนาการศึกษา.

(2565) ). ข้อมูลโรงเรียน. สืบค้นจาก http://www.kus.ku.ac.th เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม

โรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. (2565). ข้อมูลโรงเรียน. สืบค้นจาก

http://www.st.npru.ac.th เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม 2565.

สมบัติ กาญจนกิจ. (2544). นันทนาการและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและ

สังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555 – 2559). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการ

พัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

--------. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 – 2570).

กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

อโนทัย ธีระทีป. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขในการเรียนของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา. สาขา

การวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.

Best, J. (1981). Research in education. (4th ed.). New Jersey: Prentice Hall.Cohen, L., Manion,

L. & Morrison, K. (2000). Research methods in education. (5th ed.). London: Routledge

Falmer.

Cohen, L., Manion, L. & Morrison, K. (2000). Research methods in education. (5th ed.).

London: Routledge Falmer.

Cronbach, L. (1974). Essentials of psychological testing. (3rd ed.). New York: Harper & Row.

Krejcie R. V. and Morgan. D. W.(1970). Determining Sample Size for Research Activities.

Education and Psychological Measurement. 30(3), 607-610.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-05-04