ความเชื่อมั่นและความคุ้มค่าการท่องเที่ยวไทย หลังสถานการณ์ ปลดล็อคจากมาตรการโควิค-19 ต่อการกลับมาเยือนของนักท่องเที่ยว ฝรั่งเศส เยอรมัน และสหราชอาณาจักร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของการวิจัย 1) เพื่อศึกษาความเชื่อมั่นของนักท่องเที่ยว ฝรั่งเศส เยอรมัน สหราชอาณาจักรที่มีต่อสถานการณ์โรคระบาดของประเทศไทย 2) ศึกษาความคุ้มค่าต่อการมาเยือนของนักท่องเที่ยวพบว่านักท่องเที่ยว ฝรั่งเศส เยอรมัน สหราชอาณาจักร 3) เพื่อศึกษาความแตกต่างระหว่าง เพศ อายุ รายได้ กับความพึงพอใจต่อการท่องเที่ยวในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวฝรั่งเศส เยอรมัน สหราชอาณาจักร ผู้ศึกษาวิจัยรวบรวมแบบสอบถามที่สมบูรณ์จากกลุ่มตัวอย่างประเทศละ 400 คน 3 ประเทศ กลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 1,200 คน วิเคราะห์ข้อมูลจากแบบสอบถาม ใช้ค่าสถิติ ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมติฐานทางสถิติวิเคราะห์ด้วยการทดสอบค่าเฉลี่ยของ 2 กลุ่ม ตัวอย่าง ผลการวิจัยพบว่า 1) ความเชื่อมั่นของนักท่องเที่ยว ฝรั่งเศส และเยอรมัน มีความเห็นว่าสถานการณ์การเมืองของไทยมีความเชื่อมั่นที่มีต่อสถานการ์ณโรคระบาด ต่อนักท่องเที่ยวสหราชอาณาจักร ร้อยละ 90 2) ความคุ้มค่าต่อการมาเยือนของนักท่องเที่ยว ฝรั่งเศส เยอรมัน รับรู้ว่าการเดินทางท่องเที่ยวประเทศไทยในครั้งนี้คุ้มค่ามาก 3) นักท่องเที่ยวชาวฝรั่งเศส เยอรมัน ที่มีเพศ อายุ รายได้ ที่แตกต่างกัน มีความพึงพอใจต่อการพักผ่อนในประเทศไทยไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กัญญาภัค ไข่เพชร และจุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย์. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 7(2), 51-64.
ขนิษฐา สร้อยทอง บุษรา พวงสมบัติ นัทธีรา สรรมณี และกมลชนก พานิชการ. (2565). การจัดกลุ่มจังหวัด ตามสถิติด้านการท่องเที่ยวรายภูมิภาค ภายใต้สถานการณ์แพร่ระบาดของโควิด-19. วารสาร มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์, 6(2), 33-47.
จิราวรรณ อนันตพัฒน์ และศันสนีย์ จะสุวรรณ์. (2564). ภาวะผู้นําเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. ใน Proceeding National & International Conference (Vol. 2, No. 14, p. 1044).
จุฑาภรณ์ ยมพมาศ และกนกกร ศิริสุข. (2566). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อสมรรถนะหลักในการทำงานของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 3. วารสารทัศนมิติทางการศึกษา, 1(2), 47-61.
ฐิติกร หมายมั่น เกสิณี ชิวปรีชา รุจา รอดเข็ม และอุทัยวรรณ พงษ์บริบูรณ์. (2565). การพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 27(1), 59-66.
ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์ และรุ่งทิวา ชูทอง. (2565). กลยุทธ์การเพิ่มคุณค่าการท่องเที่ยวที่แข่งขันได้ของการบริการประเภทที่พักวิสาหกิจชุมชน โฮมสเตย์เขตภาคกลางตอนล่าง. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 14(3). 121-133.
ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์. (2564). พฤติกรรมการเปิดรับการสื่อสารการตลาดดิจิทัลของนักท่องเที่ยวประเภทวางแผนการเดินทางเอง กรณีศึกษากลุ่มนักท่องเที่ยวชาวเอเชียน. วารสารวิชาการและวิจัยมหาวิทยาลัย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 11(1), 304-318.
ถนอมศักดิ์ ทองประเทือง สุดารัตน์ สารสว่าง และวรรณวิศา สืบนุสรณ์ คล้ายจำแลง. (2566). อิทธิพลภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาต่อความผูกพันต่อองค์การของข้าราชการครูในโรงเรียนกลุ่มสหวิทยาเขตรัชวิภา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 8(1), 433-448.
ธนพล รุ่งเรือง. (2565). การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบในบริบทการท่องเที่ยวเรือสำราญเพื่อเปรียบเทียบการศึกษาวิจัยในระดับชาติและนานาชาติในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 2015–2019 ก่อนสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19 สำหรับการระบุช่องว่างทางวิชาการของการวิจัยในอนาคต. วารสาร บริหารธุรกิจและบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 7(1), 1-25.
ธนันท์ชัย ฉัตรทอง. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารสถานศึกษา ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการเขต 1. วารสารการสอนสังคมศึกษา, 4(1).
ธนิกา กรีธาพล. (2560). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมาเขต 1-7. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 13(2), 214-225.
ธันยา พรหมบุรมย์ และนฤมล กิมภากรณ์. (2558). การรับรู้ของนักท่องเที่ยวต่างชาติต่อแบรนด์ท่องเที่ยวไทยภายใต้แคมเปญ “AMAZING THAILAND”. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 10(1), 30-4.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2553). การวิจัยและการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: เอส.อาร์.พริ้นติ้งแมสโปรดักส์ จำกัด.
นรินทร์ เทพศิริ. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสหวิทยาเขตปิยมิตร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 18(1), 22-35.
นัยนา โง้วศิริ และคณะ (2559). แนวทางการเพิ่มค่าใช้จ่ายของนักท่องเที่ยวมุสลิมในประเทศไทย. โครงการวิจัยงบประมาณของสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
นิภาวรรณ เจริญลักษณ์ เนตรตะวัน โสมนาม ภาณิกานต์ คงนันทะ วงษ์สิริ เรืองศรี และเริงวิชญ์ นิลโคตร. (2565). การจัดการภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวทัศนศึกษาหลังสถานการณ์โควิด 19 พื้นที่อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วารสารสังคมพัฒนศาสตร์, 5(2), 20-37.
ชนพัฒน์ ช่วยครุฑ อมรฤทัย ภูสนาม และอรอนงค์ เดชมณี. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของเยาวชนไทยหลังยุคโควิด 19. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 10(3), 187-201.
บริสุทธิ์ แสนคำ. (2564). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยหลังสถานการณ์โควิด 19. วารสาร ศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 4(1). 160-167.
บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2558). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กาฬสินธุ์: ตักสิลาการพิมพ์.
ปริญญา นาคปฐม และสิทธิชัย สวัสดิ์แสน. (2565). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนจังหวัดนครนายกภายหลังสถานการณ์โควิด-19. วารสารเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน, 4(2), 38-55.
ปณิตา แก้วกระจ่าง. (2561). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. Baddhana Journal, 7(2), 296-305.
พงษ์พิพัฒน์ เสน่ห์ดี. (2565). “เมืองพัทยา”: ความท้าทายด้านการจัดการการท่องเที่ยวภายใต้วิกฤตโควิด 19. วารสารมหาวิทยาลัยพัฒนาเชิงพื้นที่, 1(2), 1-8.
พัชรินทร์ บุญนุ่น ทัชชญา สังขะกูล สาทินี วัฒนกิจ ปิยาภรณ์ ธุระกิจจํานง และนันทชัย ชูศิลป์. (2565). ทิศทางการท่องเที่ยวเชิงอาหารเมืองหาดใหญ่เพื่อการสร้างมูลค่าเพิ่มของอาหารภายหลังวิกฤตโควิด 19. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 14(3), 26-40.
พิชญา ภายืนยาว. (2565). คุณลักษณะภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อคุณลักษณะครูมืออาชีพในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐมเขต 1. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 17(1), 71-79.
ยุพา กลิ่นชัย พิสมัย รบชนะชัย พูลสุข และณัฐฐินันท์ พราหมณ์สังข์. (2565). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถม ศึกษากำแพงเพชร. วารสารบัณฑิตวิจัย, 13(1), 123-137.
ฤทัยรัตน์ ดีภัย. (2563). การศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสตรีส่งผลต่อการบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 1. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต, 20(4), 13-22.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). การวัดด้านจิตพิสัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสานส์น.
วลัยพร ศรีรัตน์ ชนะศึก นิชานนท์ และสุขุม เฉลยทรัพย์. (2565). รูปแบบเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 18(1), 37-54.
วรรษพร อยู่ข้วน กมลมาลย์ ไชยศิริธัญญา ชวนชม ชินะตังกูร. (2563). ความฉลาดทางอารมณ์ในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระนอง. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 6(1), 190-204.
วันกิตติ ทินนิมิตร เจษฎา นกน้อย และสัญชัย ลั้งแท้กุล. (2563). ความฉลาดทางอารมณ์ภาวะผู้นำและการยอมรับความหลากหลายส่งผลต่อความสำเร็จในอาชีพของเจ้าหน้าที่ตำรวจใน 5 จังหวัดชายแดนใต้. วารสารวิจัยวิชาการ, 6(4), 239-256.
วันวิสา เพ็ญสุริยะ. (2565). การท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ของไทยกับอนาคตหลังยุคโควิด 19. วารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข, 8(3), 541-552.
วาเรศ รัตนวิสาลนนท์. (2565). อิทธิพลของการรับรู้ความเสี่ยงที่ส่งผลต่อความจงรักภักดีต่อจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวเชิงศาสนาในจังหวัดเชียงใหม่ภายใต้สถานการณ์โควิด 19. วารสารศิลปการจัดการ, 6(4), 1791-1804.
วิชญพงศ์ ไชยธิกุลโรจน์ ทิพย์พาพร มหาสินไพศาล และทิวัตถ์ มณีโชติ. (2564). ผู้บริหารสถานศึกษากับการพัฒนาตัวบ่งชี้ความฉลาดทางอารมณ์และสังคม. วารสารการวัดประเมินผลวิจัยและสถิติทางสังคมศาสตร์, 2(1), 17-26.
วิภาดา เถาธรรมพิทักษ์ สิปปวิชญ์ วงศ์สุวัฒน์ และศิริกัญญา ทองเส้ง. (2565) พฤติกรรมการท่องเที่ยวความกังวลในการเดินทางท่องเที่ยว การรับรู้ผ่านการสื่อสารแบบปากต่อปาก บนเครือข่ายอินเทอร์เน็ต และความตั้งใจเดินทางท่องเที่ยวภายหลังการแพร่ระบาดของโควิด 19 ของนักท่องเที่ยว ชาวมุสลิม. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 18(1), 35-48.
วิมล พลทะอินทร์ พนายุทธ เชยบาล และนวัตกร หอมสิน. (2564). ปัจจัยความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครู ตามมาตรฐานวิชาชีพครูด้านการปฏิบัติงาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 21. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 9(1), 125-125
วิโรจน์ นรารักษ์. (2562). บทบรรณาธิการ. วารสารเศรษฐกิจและสังคม. 56(2), 3. กรกฎาคม-ธันวาคม.
สฤษดิ์ แสงรัตน์. (2566). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคายเขต 1. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 3(1), 23-38.
สุทธิพงษ์ ตาสาโรจน์ และพระครูวิจิตรปัญญาภรณ์. (2561). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 24. วารสารการบริหารการศึกษา มมร. วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 1(2), 13-24.
สุพรรณี วิชกูล. (2563). ผลของโปรแกรมทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนอาชีวศึกษาต่อความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนอาชีวศึกษา วิทยาลัยเทคนิคบางแสนจังหวัดชลบุรี. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9 : วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 17(3), 868-881.
หงษา วงค์จำปา วัลนิกา ฉลากบาง ทนงศักดิ์ คุ้มไข่น้ำ และถาดทอง ปานศุภวัชร. (2558). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. Ratchaphruek Journal, 15(3), 17-23.
อนุชิดา ชินศิรประภา. (2564). ผลกระทบโควิด 19 กับเศรษฐกิจด้านการท่องเที่ยวภาคตะวันออก. วารสารบริหารธุรกิจอุตสาหกรรม, 3(2), 1-4.
เอกชัย ลวดคำ วีรภัทร ภัทรกุล. (2566). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุพรรณบุรี. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 28(1), 13-24.
Allen M. (2004). Why brand places? (Opinion). Agenda for Local Economic Development 1-3. Option. Retrieved 09,10,2022, from http://www.beyond-Branding.com/Agen
