Confidence and value for Thai tourism After the situation is unlocked from the Covid-19 measures. to the return of tourists from France, Germany, the United Kingdom
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of the research are 1) to study the confidence of French, German, and United Kingdom tourists regarding the epidemic situation in Thailand. 2) to study the worthiness of visiting tourists. It was found that French, German, and United Kingdom tourists 3) to study Differences between gender, age, income, and satisfaction with tourism in Thailand among French, German, and United Kingdom tourists. The researcher collected complete questionnaires from a sample group of 400 people in each of the 3 countries. The total sample group was 1,200 people. Data from the questionnaires were analyzed using statistical values such as percentage, mean, and standard deviation. And test the statistical hypotheses by testing the average of 2 groups of samples. The results of the research found that 1) the confidence of French and German tourists were of the opinion that the political situation of Thailand has confidence in the disease situation. scourge to UK tourists 90 percent 2) The value of the visit for French and German tourists perceived that this trip to Thailand was very worthwhile. 3) French and German tourists with different genders, ages, and incomes There is no difference in satisfaction with vacations in Thailand. Statistically significant 0.05
Article Details
References
กัญญาภัค ไข่เพชร และจุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย์. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 7(2), 51-64.
ขนิษฐา สร้อยทอง บุษรา พวงสมบัติ นัทธีรา สรรมณี และกมลชนก พานิชการ. (2565). การจัดกลุ่มจังหวัด ตามสถิติด้านการท่องเที่ยวรายภูมิภาค ภายใต้สถานการณ์แพร่ระบาดของโควิด-19. วารสาร มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์, 6(2), 33-47.
จิราวรรณ อนันตพัฒน์ และศันสนีย์ จะสุวรรณ์. (2564). ภาวะผู้นําเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. ใน Proceeding National & International Conference (Vol. 2, No. 14, p. 1044).
จุฑาภรณ์ ยมพมาศ และกนกกร ศิริสุข. (2566). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อสมรรถนะหลักในการทำงานของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครศรีธรรมราช เขต 3. วารสารทัศนมิติทางการศึกษา, 1(2), 47-61.
ฐิติกร หมายมั่น เกสิณี ชิวปรีชา รุจา รอดเข็ม และอุทัยวรรณ พงษ์บริบูรณ์. (2565). การพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 27(1), 59-66.
ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์ และรุ่งทิวา ชูทอง. (2565). กลยุทธ์การเพิ่มคุณค่าการท่องเที่ยวที่แข่งขันได้ของการบริการประเภทที่พักวิสาหกิจชุมชน โฮมสเตย์เขตภาคกลางตอนล่าง. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 14(3). 121-133.
ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์. (2564). พฤติกรรมการเปิดรับการสื่อสารการตลาดดิจิทัลของนักท่องเที่ยวประเภทวางแผนการเดินทางเอง กรณีศึกษากลุ่มนักท่องเที่ยวชาวเอเชียน. วารสารวิชาการและวิจัยมหาวิทยาลัย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 11(1), 304-318.
ถนอมศักดิ์ ทองประเทือง สุดารัตน์ สารสว่าง และวรรณวิศา สืบนุสรณ์ คล้ายจำแลง. (2566). อิทธิพลภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาต่อความผูกพันต่อองค์การของข้าราชการครูในโรงเรียนกลุ่มสหวิทยาเขตรัชวิภา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 8(1), 433-448.
ธนพล รุ่งเรือง. (2565). การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบในบริบทการท่องเที่ยวเรือสำราญเพื่อเปรียบเทียบการศึกษาวิจัยในระดับชาติและนานาชาติในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 2015–2019 ก่อนสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด 19 สำหรับการระบุช่องว่างทางวิชาการของการวิจัยในอนาคต. วารสาร บริหารธุรกิจและบัญชี มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 7(1), 1-25.
ธนันท์ชัย ฉัตรทอง. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารสถานศึกษา ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการเขต 1. วารสารการสอนสังคมศึกษา, 4(1).
ธนิกา กรีธาพล. (2560). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมาเขต 1-7. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 13(2), 214-225.
ธันยา พรหมบุรมย์ และนฤมล กิมภากรณ์. (2558). การรับรู้ของนักท่องเที่ยวต่างชาติต่อแบรนด์ท่องเที่ยวไทยภายใต้แคมเปญ “AMAZING THAILAND”. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 10(1), 30-4.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2553). การวิจัยและการวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: เอส.อาร์.พริ้นติ้งแมสโปรดักส์ จำกัด.
นรินทร์ เทพศิริ. (2565). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสหวิทยาเขตปิยมิตร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี. วารสารบัณฑิตศึกษาปริทรรศน์, 18(1), 22-35.
นัยนา โง้วศิริ และคณะ (2559). แนวทางการเพิ่มค่าใช้จ่ายของนักท่องเที่ยวมุสลิมในประเทศไทย. โครงการวิจัยงบประมาณของสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
นิภาวรรณ เจริญลักษณ์ เนตรตะวัน โสมนาม ภาณิกานต์ คงนันทะ วงษ์สิริ เรืองศรี และเริงวิชญ์ นิลโคตร. (2565). การจัดการภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวทัศนศึกษาหลังสถานการณ์โควิด 19 พื้นที่อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วารสารสังคมพัฒนศาสตร์, 5(2), 20-37.
ชนพัฒน์ ช่วยครุฑ อมรฤทัย ภูสนาม และอรอนงค์ เดชมณี. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของเยาวชนไทยหลังยุคโควิด 19. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 10(3), 187-201.
บริสุทธิ์ แสนคำ. (2564). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยหลังสถานการณ์โควิด 19. วารสาร ศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 4(1). 160-167.
บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2558). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กาฬสินธุ์: ตักสิลาการพิมพ์.
ปริญญา นาคปฐม และสิทธิชัย สวัสดิ์แสน. (2565). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนจังหวัดนครนายกภายหลังสถานการณ์โควิด-19. วารสารเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน, 4(2), 38-55.
ปณิตา แก้วกระจ่าง. (2561). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. Baddhana Journal, 7(2), 296-305.
พงษ์พิพัฒน์ เสน่ห์ดี. (2565). “เมืองพัทยา”: ความท้าทายด้านการจัดการการท่องเที่ยวภายใต้วิกฤตโควิด 19. วารสารมหาวิทยาลัยพัฒนาเชิงพื้นที่, 1(2), 1-8.
พัชรินทร์ บุญนุ่น ทัชชญา สังขะกูล สาทินี วัฒนกิจ ปิยาภรณ์ ธุระกิจจํานง และนันทชัย ชูศิลป์. (2565). ทิศทางการท่องเที่ยวเชิงอาหารเมืองหาดใหญ่เพื่อการสร้างมูลค่าเพิ่มของอาหารภายหลังวิกฤตโควิด 19. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 14(3), 26-40.
พิชญา ภายืนยาว. (2565). คุณลักษณะภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อคุณลักษณะครูมืออาชีพในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐมเขต 1. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 17(1), 71-79.
ยุพา กลิ่นชัย พิสมัย รบชนะชัย พูลสุข และณัฐฐินันท์ พราหมณ์สังข์. (2565). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถม ศึกษากำแพงเพชร. วารสารบัณฑิตวิจัย, 13(1), 123-137.
ฤทัยรัตน์ ดีภัย. (2563). การศึกษาภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสตรีส่งผลต่อการบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 1. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต, 20(4), 13-22.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2543). การวัดด้านจิตพิสัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสานส์น.
วลัยพร ศรีรัตน์ ชนะศึก นิชานนท์ และสุขุม เฉลยทรัพย์. (2565). รูปแบบเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 18(1), 37-54.
วรรษพร อยู่ข้วน กมลมาลย์ ไชยศิริธัญญา ชวนชม ชินะตังกูร. (2563). ความฉลาดทางอารมณ์ในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระนอง. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 6(1), 190-204.
วันกิตติ ทินนิมิตร เจษฎา นกน้อย และสัญชัย ลั้งแท้กุล. (2563). ความฉลาดทางอารมณ์ภาวะผู้นำและการยอมรับความหลากหลายส่งผลต่อความสำเร็จในอาชีพของเจ้าหน้าที่ตำรวจใน 5 จังหวัดชายแดนใต้. วารสารวิจัยวิชาการ, 6(4), 239-256.
วันวิสา เพ็ญสุริยะ. (2565). การท่องเที่ยวเชิงการแพทย์ของไทยกับอนาคตหลังยุคโควิด 19. วารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข, 8(3), 541-552.
วาเรศ รัตนวิสาลนนท์. (2565). อิทธิพลของการรับรู้ความเสี่ยงที่ส่งผลต่อความจงรักภักดีต่อจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวเชิงศาสนาในจังหวัดเชียงใหม่ภายใต้สถานการณ์โควิด 19. วารสารศิลปการจัดการ, 6(4), 1791-1804.
วิชญพงศ์ ไชยธิกุลโรจน์ ทิพย์พาพร มหาสินไพศาล และทิวัตถ์ มณีโชติ. (2564). ผู้บริหารสถานศึกษากับการพัฒนาตัวบ่งชี้ความฉลาดทางอารมณ์และสังคม. วารสารการวัดประเมินผลวิจัยและสถิติทางสังคมศาสตร์, 2(1), 17-26.
วิภาดา เถาธรรมพิทักษ์ สิปปวิชญ์ วงศ์สุวัฒน์ และศิริกัญญา ทองเส้ง. (2565) พฤติกรรมการท่องเที่ยวความกังวลในการเดินทางท่องเที่ยว การรับรู้ผ่านการสื่อสารแบบปากต่อปาก บนเครือข่ายอินเทอร์เน็ต และความตั้งใจเดินทางท่องเที่ยวภายหลังการแพร่ระบาดของโควิด 19 ของนักท่องเที่ยว ชาวมุสลิม. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 18(1), 35-48.
วิมล พลทะอินทร์ พนายุทธ เชยบาล และนวัตกร หอมสิน. (2564). ปัจจัยความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารที่ส่งผลต่อการปฏิบัติงานของครู ตามมาตรฐานวิชาชีพครูด้านการปฏิบัติงาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 21. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 9(1), 125-125
วิโรจน์ นรารักษ์. (2562). บทบรรณาธิการ. วารสารเศรษฐกิจและสังคม. 56(2), 3. กรกฎาคม-ธันวาคม.
สฤษดิ์ แสงรัตน์. (2566). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคายเขต 1. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 3(1), 23-38.
สุทธิพงษ์ ตาสาโรจน์ และพระครูวิจิตรปัญญาภรณ์. (2561). ภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 24. วารสารการบริหารการศึกษา มมร. วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 1(2), 13-24.
สุพรรณี วิชกูล. (2563). ผลของโปรแกรมทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนอาชีวศึกษาต่อความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนอาชีวศึกษา วิทยาลัยเทคนิคบางแสนจังหวัดชลบุรี. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9 : วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 17(3), 868-881.
หงษา วงค์จำปา วัลนิกา ฉลากบาง ทนงศักดิ์ คุ้มไข่น้ำ และถาดทอง ปานศุภวัชร. (2558). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. Ratchaphruek Journal, 15(3), 17-23.
อนุชิดา ชินศิรประภา. (2564). ผลกระทบโควิด 19 กับเศรษฐกิจด้านการท่องเที่ยวภาคตะวันออก. วารสารบริหารธุรกิจอุตสาหกรรม, 3(2), 1-4.
เอกชัย ลวดคำ วีรภัทร ภัทรกุล. (2566). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุพรรณบุรี. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 28(1), 13-24.
Allen M. (2004). Why brand places? (Opinion). Agenda for Local Economic Development 1-3. Option. Retrieved 09,10,2022, from http://www.beyond-Branding.com/Agen