ความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์กับผู้ป่วยในการบริการสาธารณสุขในประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • ภาณุพงศ์ เฉลิมสิน อาจารย์ประจำ, คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, เลขที่ 15 ถ.กาญจนวณิชย์ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา 90110, panupong.ch@psu.ac.th
  • ภัทราวุธ ฉวีนิล เจ้าหน้าที่นิติกร, โรงพยาบาลพัทลุง, เลขที่ 421 ต.คูหาสวรรค์ อ.เมือง จ.พัทลุง 93000, golf_pattrawut@hotmail.com

คำสำคัญ:

สัญญารับรักษาคนไข้, ความสัมพันธ์แพทย์กับผู้ป่วย, เหตุละเมิดในการบริการสาธารณสุข

บทคัดย่อ

            ปัญหาในการให้บริการด้านสาธารณสุขในปัจจุบันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมไทยอย่างกว้างขวางมากขึ้นอันเนื่องมาจากการที่ผู้ป่วยไม่ได้รับการรักษาที่ดี ผู้ป่วยอาจไม่ได้รับความเป็นธรรมในการรับบริการไม่ว่าจะเป็นเรื่องของระยะเวลาในการเข้ารับบริการที่ล่าช้านานเกินควร การให้คำแนะที่ไม่เหมาะสม หรือขั้นตอนกระบวนการรักษาของแพทย์ที่บกพร่อง ส่งผลทำให้เกิดการฟ้องร้องในประเด็นข้อพิพาทต่าง ๆ มากมายไม่ว่าจะเป็นประเด็นในทางแพ่งในการเรียกร้องค่าเสียหายหรือการดำเนินคดีทางอาญากับบุคลากรทางแพทย์ ผู้เขียนได้ตระหนักถึงปัญหาดังกล่าวจึงนำอธิบายและยกตัวอย่างความรับผิดด้านการแพทย์เพื่อให้ทราบถึงขอบเขตและอำนาจของกฎหมาย รวมทั้งชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของสัญญารับรักษาคนไข้ที่ก่อให้เกิดหน้าที่จากความสัมพันธ์ซึ่งอาจส่งผลต่อเหตุละเมิดในการบริการสาธารณสุข ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ที่เกิดจากแพทย์กับผู้ป่วย ส่งผลให้แพทย์เกิดหน้าที่ในการรักษาผู้ป่วย เมื่อมีการรักษาพยาบาลเกิดขึ้นมาก็จะต้องพิจารณาถึงการกระทำที่เกิดขึ้น อันส่งผลให้เกิดเหตุละเมิดโดยมาจากการรักษาพยาบาลของแพทย์ ทั้งการให้ข้อมูลในการรักษาเพื่อเป็นทางเลือกสำหรับการตัดสินใจของผู้ป่วยที่จะเข้ารับการบริการจากสถานพยาบาล

เอกสารอ้างอิง

ดวงกมล ศรีประเสริฐ. (2561.) อำนาจแพทย์และรูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์กับผู้ป่วย. วารสารธรรมศาสตร์, ปีที่ 37 (ฉบับที่ 1): 83.

นพพร โพธิรังสิยากร. (2559). ความรับผิดทางกฎหมายของแพทย์จากการรักษาพยาบาล : ทุรเวชปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: บริษัทโอวิทย์ (ประเทศไทย จำกัด).

ปรวิชย์ มะกรวัฒนะ. (2563). เหตุประมาททางการแพทย์กับข้อจำกัดในการฟ้องคดีอาญา, สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2563. จาก https://www.matichon.co.th/article/news_1316445.

ศนันท์กรณ์ โสตถิพันธุ์. (2563). คำอธิบายกฎหมายลักษณะละเมิด จัดการงานนอกสั่ง ลาภมิควรได้. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์วิญญูชน.

สุภารัตน์ พงษ์ธะนะ. (2563). ทุรเวชปฏิบัติในประเทศไทยกับความรับผิดทางกฎหมาย,ทุรเวชปฏิบัติ. สืบค้นวันที่ 21 มีนาคม 2563. จาก http://www.thaithesis.org/detail.php?id=41080.

อำนาจ บุบผามาศ. (2555). กฎหมายกับการวิจัยในมนุษย์. ใน แสวง บุญเฉลิมวิภาส (บรรณาธิการ). นิติเวชศาสตร์และกฎหมายการแพทย์. น. 251. กรุงเทพมหานคร : วิญญูชน.

Kassim, Puteri N.J.. (2003). Medical Negligence Law in Malaysia, International Law Book Service (2003), 46-48.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-12-21

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ