สี่ทศวรรษนโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศของไทยต่อจีน ในมุมมองเศรษฐกิจการเมืองระหว่างประเทศ

บทคัดย่อ

          บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษานโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศของไทยต่อจีนในด้านการค้าและการลงทุนตั้งแต่ ปี ค.ศ. 1975-2015 รวมทั้งศึกษาและวิเคราะห์ปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจการเมืองระหว่างประเทศที่มีผลต่อการกำหนดนโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศของไทยต่อจีน ผลจากการศึกษาพบว่าในยุคแรก (ค.ศ. 1975-1989)เป็นช่วงที่ไทยเริ่มมีนโยบายและความร่วมมือด้านการค้าการลงทุนกับจีน ยุคที่ 2 (ค.ศ. 1990-2000) ไทยมีนโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศต่อจีนมากขึ้นทั้งทางด้านการค้าและการลงทุน รวมทั้งมีการขยายความร่วมมือและความตกลงร่วมกันในระดับพหุภาคี ยุคที่ 3 (ค.ศ. 2001-2006) ไทยมีนโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศที่มุ่งต่อจีนมากขึ้นและมีลักษณะเชิงรุกโดยเฉพาะนโยบายการค้า และยุคที่ 4 (ค.ศ. 2007-2015) นโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศต่อจีนในช่วงนี้เริ่มชัดเจนมากขึ้นในช่วงหลังของยุคซึ่งให้ความสำคัญกับนโยบายการส่งเสริมความเชื่อมโยงในภูมิภาคการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้านคมนาคมขนส่งและโลจิสติกส์ โดยมีทั้ง 4 ยุคสามารถวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการกำหนดนโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศต่อจีน ได้แก่ ปัจจัยด้านบริบทของระบบการเมืองระหว่างประเทศ บริบทของระบบเศรษฐกิจระหว่างประเทศ ความสัมพันธ์ระหว่างไทยและจีน นโยบายของจีน ผลประโยชน์แห่งชาติ สถาบันในประเทศ/ตัวแสดงในการกำหนดนโยบาย และกลุ่มผลประโยชน์