หู่ เติ้งโจว: ประวัติศาสตร์การสร้างระบบการศึกษาอิสลามในจีน
คำสำคัญ:
หู่ เติ้งโจว, จีน, หุย, จิงถังบทคัดย่อ
ในยุคสมัยของราชวงศ์หมิงมีบุคลากรชาวหุยหรือชาวมุสลิมที่มีชื่อเสียงค่อนข้างน้อย เมื่อเทียบกับยุคสมัยของราชวงศ์หยวนที่ชาวมุสลิมต่างเข้าไปมีส่วนสำคัญในราชสำนัก ขณะที่ชาวหุยในช่วงราชวงศ์หมิง พบว่าเอกสารทางประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ได้มุ่งเน้นในการนำเสนอ เจิ้งเหอ (Zheng He ค.ศ. 1371–1435) ชาวมุสลิมหุยที่ประสบความสำเร็จ อย่างไรก็ตามเอกสารประวัติศาสตร์มุสลิมจีน โดยเฉพาะเอกสารในภาษาไทยยังไม่พบว่ามีการกล่าวถึง หู่ เติ้งโจว (Hu Dengzhou 胡登洲 ค.ศ. 1522–1597) ซึ่งเป็นนักวิชาการผู้ทรงอิทธิพลทางความคิดของมุสลิมจีนที่มีชีวิตในยุคหลังจากเจิ้งเหอ ดังนั้นบทความฉบับนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและนำเสนอถึงประวัติของ หู่ เติ้งโจว และผลงานของเขาที่มีต่อชุมชนมุสลิมจีน
ผลการศึกษาพบว่า หู่ เติ้งโจว เป็นชาวหุยที่มีฐานะค่อนข้างร่ำรวย ผู้ซึ่งได้รับอิทธิพลคำสอนอิสลามศึกษาจากกลุ่มนักวิชาการเปอร์เซียและอาหรับ โดยเฉพาะจากเมืองบุคอรอ หลังจากที่ หู่ เติ้งโจว ได้พบและศึกษาเล่าเรียนกับชีคคนหนึ่งในคณะทูตจากอาณาจักรข่านแห่งบุคอรอที่ปักกิ่งแล้ว เขาจึงได้กลับมายังบ้านเกิดและฟื้นฟูอิสลามด้วยการสร้างระบบการศึกษาที่เรียกว่า จิงถัง เจียวอี้ (Jingtang Jiaoyu, 經堂教育) จนได้รับการสนับสนุนจากชุมชน นำไปสู่การสร้างโรงเรียนสอนอิสลามศึกษาและสร้างบุคลากรรุ่นหลังที่มีคุณภาพ
References
สิทธิพล เครือรัฐติกาล. (2562). มรดกของเจิ้งเหอในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. วารสารสหวิทยาการ, 16(1), 9–24.
Abdallah Schleifer, Tarek Elgawhary & Aftab Ahmed (Eds.). (2023). The Muslim 500: The World’s 500 Most Influential Muslims 2023. Amman: The Royal Islamic Strategic Studies Centre.
Al-Ayasrah, Rami Nasser. (2017). Factors for the emergence of two schools, the people of hadith and the people of opinion (عوامل نشوء مدرستي أهل الحديث وأهل الرأي). Journal of the College of Fundamentals of Religion and Da’wah in Assiut (مجلة کلية أصول الدين والدعوة بأسيوط), 35(2), 1622-1665.
Al-Sandi, Nuruddin. (2008). Hashiyah Musnad Al-Imam Ahmad Ibnu Hanbal (حاشية مسند الإمام أحمد بن حنبل). Qatar: Wazarat Al-Awqaf wa Shu’un Al-Islamiyah.
Al-Tirmidhi, Muhammad Ibu Issa. (2000). Sunan al-Tirmidhi سنن الترمذي. . Riyadh: Ministry Of Islamic Affairs, Dawah and Guidance.
Al-Zarqa, Mustafa. (2004). Al-Madkhal Al-Fiqh Al-Amu (المدخل الفقهي العام). Damascus: Dar Al-Qalam.
Atwill, David G. (2005). The Chinese sultanate: Islam, ethnicity, and the Panthay Rebellion in southwest China (pp. 1856-1873). Stanford: Stanford University Press.
Ceylan, E. (2020). A Review on the Huiru Movement and Key Terms of Traditional Chinese Thought Used in Wang Daiyu's Work. International Journal of China Studies, 11(2), 371-391
Chang, H. Y. (1987). The Hui (Muslim) minority in China: an historical overview. Institute of Muslim Minority Affairs. Journal, 8(1), 62–78.
Dillon, Michael. (1999). China’s Muslim Hui Community: Migration, Settlement and Sects. UK: Quadrant Press.
Ding, Hongtao. (1995). Shilun Ming-Qing shiqi Huizu Yisilan jingtang jiaoyu 試論明清時期囘族伊斯蘭經堂教育 On the Hui Islamic mosque-based education in the Ming and Qing periods. Qinghai minzu yanjiu 青海民族研究, 29(4), 45–48.
Fathil, Fauziah. (2019). Islam in Imperial China: sinicization of minority Muslims and synthesis of Chinese philosophy and Islamic tradition. KEMANUSIAAN: The Asian Journal of Humanities, 26(2), 167-187.
Ibn Khaldun, Wali Al-Din Abdu Al-Rahman Ibn Muhammad ibn Muhammad ibn Abi Bakr Muhammad
Ibn Al-Hasan. (2001). Tatikh Ibn Khaldun... تاريخ ابن خلدون, Vol. 5. Beirut: Dar al-Fikri.
Ibn Qutlubgha, Qasim. (2006). Al-Musamarat fi Sharh Al-Musayarat fi ilm Al-Kalam, المسامرة في شرح المسايرة في علم الكلام. Cairo: Dar Basaeir.
Haidar, Yahya. (2016). The Debates between Ash'arism and Maturidism in Ottoman Religious Scholarship: a Historical and Bibliographical Study (Doctoral dissertation). The Australian National University. Australia.
Han, Da. (1998). Zhongguo shaoshu minzu jiaoyu shi: diyi juan 中國少數民族教育史. 第一卷. Kunming: Yunnan Educational Press.
He Yan. (1992). Guanyu Mingdai Huihui de yixiang wenti 關於明代囘囘的移向問題. In Lin Song and He Yan (Eds.), Huihui lishi yu Yisilan wenhua 囘囘歷史與伊斯蘭文化. Beijing: Jinri zhongguo chubanshe.
Lapidus, Ira M. (2012). Islamic Societies to the Nineteenth Century: A Global History. Cambridge: Cambridge University Press.
Li, G. (2021). The Hui Muslims’ Identity Negotiations: A Socio-Legal Investigation into the Relations between the Shariʿa and the Chinese Legal Systems (Doctoral dissertation). University of Groningen. Netherland.
Liu Haiwei. (2021) Rulership and Representations: Reconsidering the Religious Identity of Prince Ananda. Central Asiatic Journal, 64(1-2), 165-181.
Liu, Weiqian. (1998). 大明律 (Law of Ming Dynasty). Beijing: Law Press.
Liu, liting. (2007). Ming-Qing Musalima Hanwen Zhushu zhong di Xingbie Guan, 明清穆斯林漢文著述中的性別觀. Taipei: National Chengchi University.
Ma Chunyi 馬淳夷 (1931) “翻譯古蘭之理論與實例” (The theory of and actual examples from Qur’an translations). 月華 3, no. 9 (Mar. 25): 1–17.
Madmarn, Hasan. (2002). The Pondok and the Madrasah in Patani. Bangi: Penerbit Universiti Kebangsaan Malaysia.
Masaki Mukai. (2016). Muslim Diaspora' in Yuan China: A Comparative Analysis of Islamic Tombstones from the Southeast Coast. Asian Review of World Histories, 4(2), 231-256.
Ma, Zhu. (1988). 清真指南 [The Guide to the Sciences of Islam] (Zhengui Yu, Collator). Yinchuan: Ningxia People’s Publishing House.
Matteo, Ricci. (1953). China in the Sixteenth Century: The Journal of Matthew Ricci, 1583–1610 (L. J Gallagher, Translator). New York: Random House.
Martha Brill Olcott. (2007) Sufism in Central Asia: A Force for Moderation or a Cause of Politicization?. Carnegie Endowment for International Peace Publications Department. Retrieved from https://carnegieendowment.org/files/cp84_olcott_final2.pdf (accessed 30 October 2023).
Ming shilu 明實錄. (1967). Taipei: Zhongyang yanjiuyuan lishi yuyan yanjiusuo.
Petersen, K. (2013). The Heart of Wang Daiyu’s Philosophy: The Seven Subtleties of Islamic Spiritual Physiology. Journal of Sufi Studies, 2(2), 177–201.
Pew Research Center. (2023). Measuring Religion in China, Many Chinese adults practice religion or hold religious beliefs, but only 1 in 10 formally identify with a religion. Retrieved from https://www.pewresearch.org/religion/2023/08/30/measuring-religion-in-china/
Punar, Bünyamin. (2015). Kanun and sharia: Ottoman land law in Şeyhülislam fatwas from kanunname of budin the Kanunname-i Cedid (Master Thesis). Istanbul Şehir University. Turkey.
Qiu Shusen. (1996). Zhongguo Huizu shi 中國囘族史. Yinchuan: Ningxia People's Press.
Rahman, Tariq. (2011). From Hindi to Urdu. A Social and Political History. Karachi: Oxford University Press.
Rozali, Ermy Azziaty. (2015). Sheikh Wan Ahmad al-Fatani and the Malay Publications in the Middle East. Asian Social Science, 11(24), 90-94.
Sachiko Murata, William C. Chittick, and Tu Weiming. (2009). The Sage Learning of Liu Zhi: Islamic Thought in Confucian Terms. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Setthamalinee, Suchart. (2010). The Transformation of Chinese Muslims Identities in Northern Thailand. Ph.D. Dissertation, University of Hawai’I.
Siu, Y. (2022). Maritime Exclusion Policy in Ming China and Choson Korea, 1368-1450: Dynastic Authority, National Security, and Trade (Doctoral dissertation). Faculty of Oriental Studies, University of Oxford. UK.
Tsai, Yuanlin, (1999). Zhonggui Huizu jingtang jiaoyu zai Ming-Qing zhiji de qiyuan yu fazhan 中國囘族經堂教育在明清之際的起源與 發展 (The formation and development of the jingtang education of the Hui ethnicity in Ming and Qing periods China). Foguang xuekan 佛光學刊, 2, 265–283.
Wang, Wei. (2022). The Evolution of Chinese Muslim’s Classical Learning and Schools in the Ming and Qing Dynasties. Religions, 13(6), 553.
Yang Hua, and Yang Qichen. (2001). 囘族文化新論 (New thesis on the culture of the Hui nationality). Yinchuan: Ningxia People’s Press.
Yu, Zhenggui. (1996). 中國歷代政權與伊斯蘭教 (Political Power and Islam in Chinese Dynasties). Yinchuan: Ningxia People’s Publishing House.
Yu, Zhenggui, and Xiaojing Lei. (2001). 中國回族金石錄 (Chinese Hui People’s Records on Metal and Stone). Yinchuan: Ningxia People’s Publishing House.
Zhang, S. (2021). Muslim Printing in Late Imperial China: Woodblocks, Networks, and Creation of Chinese Islamic Knowledge. Journal of Muslim Minority Affairs, 3(1), 473-490.
Zhang, Wan Xin & Jan, Al Azhari, (2021). Ilahiyat in the thoughts of Sheikh Salih Chinese Liu Zhi (الإلهيات عند الشيخ صالح الصيني ليو تشي). Journal of Islamic & Religious Studies, 6(2), 51-72.
Zhao, Can. (1989). 經學系傳譜 [Register of the Lineage and Transmission of the Classical Learning] (Yongchang Yang and Jizu Ma. Xining, Collator). Qinghai: Qinghai People’s Publishing House.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 วารสารสหวิทยาการ
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความทัศนะ ข้อคิดเห็น ภาพที่ปรากฏ ในวารสารเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน บรรณาธิการและกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วย และไม่ถือเป็นความรับผิดชอบ ลิขสิทธิ์เป็นของผู้เขียนและวิทยาลัยสหวิทยาการ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ การตีพิมพ์ชื่อต้องได้รับอนุญาตจากผู้เขียน และวิทยาลัยสหวิทยาการโดยตรง และเป็นลายลักษณ์อักษร
