The Election Campaign Strategy of Ruam Thai Sang Chart Party in Thailand General Election 2023
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were 1) strategies for communicating the vision, policies, and achievements of candidates and the Ruam Thai Sang Chart Party, and 2) strategies for election campaign communication. Qualitative research was conducted through in-depth interviews with 30 key informants divided into five groups: party executives, members, political communication scholars, campaign strategists, and eligible voters in Bangkok. Research instruments included structured interview forms validated by experts. Data collection involved in-depth interviews recorded through audio and video, followed by descriptive analysis and synthesis based on relevant frameworks and theories.
The results revealed that:
1. The party employed targeted communication strategies, such as combining short clips and online campaigns with traditional media like door-to-door canvassing and pamphlets;
2. Emphasized the achievements and personal traits of General Prayut Chan-o-cha to enhance political appeal; and developed support networks, including both open supporters and silent power groups. These findings offer insights for other political parties to design effective communication strategies for future elections.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์References
แก้วเกล้า บรรจง. (2561). การสื่อสารรณรงค์บนพื้นที่ออนไลน์ Change.org. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมนิด้า, 5(2), 46-66.
ทรงสุดา ขวัญประชา. (2566). สื่อสารทางการเมืองเพื่อการหาเสียงเลือกตั้งอย่างไร ได้ใจ ได้เสียง. Journal of Liberal Art of Rajamangala University of Technology Suvanabhumi, 5(1), 172-181.
นันทนา นันทวโรภาส. (2548). การสื่อสารทางการเมือง: ศึกษากรณีการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งทั่วไปของพรรคไทยรักไทย. (ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปฐมาพร เนตินันทน์. (2553). การตลาดเพื่อการเมืองกับประชาธิปไตยในยุคมวลชน: ศึกษาเฉพาะกรณีการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งในประเทศไทย. BU ACADEMIC REVIEW, 9(2), 80-92.
ปาริชาติ สถาปิตานนท์. (2551). การสื่อสารประเด็นสาธารณะและการเปลี่ยนแปลงในสังคมไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พนม คลี่ฉายา. (2549). การประยุกต์สื่อเพื่อการพัฒนา 1. เอกสารประกอบการบรรยายวิชา 2803675. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรนค์พิเชษฐ แห่งหน และสุวัลลีย์ เปี่ยมปิติ. (2551). กระบวนการหาเสียงของนักการเมืองท้องถิ่น. วารสารการพัฒนาท้องถิ่น, 1(4), 47-65.
พิชญ์ณิฐา พรรณศิลป์ และคณะ. (2558). บทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นในศตวรรษที่ 21. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 3(2), 146-161.
ลลิตพรรณ นุกูลวัฒนวิชัย. (2560). การตลาดทางการเมือง: ศึกษาเปรียบเทียบกลยุทธ์การรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งของพรรคประชาธิปัตย์และพรรคเพื่อไทยในการเลือกตั้งผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2556. วารสารรัฐศาสตร์ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 4(2), 123-144.
สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. (2566). ข้อมูลสถิติการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ: สหายบล็อกและการพิมพ์.
Denton, R. E., & Woodward, G. C. (1990). Political Communication in America. New York: Praeger.
Johnson, J. D., et al. (1997). Testing two contrasting structural models of innovativeness in a contractual network. Human Communication Research, 24(2), 320-348.
Judith, S. Trent., & Robert, V. Friedenberg. (1991). Political Campaign Communication: Principles and Practices. Praeger Series in Political Communication. (2nd ed.). New York: Praeger Publishers.
McCroskey, J. C., & Daly, J. A. (1987). Personality and Interpersonal Communication. New York: SAGE Publications.
McNair, B. (2017). An Introduction to Political Communication. (6th ed.). New York: Routledge.
Robbins, S. P. (1998). Organisational Behavior: Concepts, Controversies, and Applications. (8th ed.). Upper Saddle River, NJ: Merrill Prentice Hall.