การบริหารทรัพยากรมนุษย์เชิงวิถีพุทธในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 21
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อนำเสนอการบริหารทรัพยากรมนุษย์เชิงวิถีพุทธในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 21 เพื่อให้องค์กรสามารถเผชิญกับสภาพแวดล้อมที่เป็นพลวัตและการปรับตัวอยู่ตลอดเวลา เพื่อช่วยให้องค์กรพัฒนาและสามารถอยู่รอดได้ จึงนำหลักทางพระพุทธศาสนามาปรับใช้ ซึ่งเป็นแนวทางตามวิถีพุทธโดยนำหลักสังคหวัตถุ 4 ประการ มาเป็นหลักในการปฏิบัติ เพราะการเปลี่ยนแปลงตามบริบทแต่ละช่วงเวลาและอิทธิพลจากสิ่งเร้าของเหตุปัจจัย อาจทำให้องค์กรต้องเผชิญกับความยากลำบาก ด้วยเหตุนี้ จึงกำหนดวัตถุประสงค์ คือ เพื่อประยุกต์นำแนวทางวิถีพุทธมาปรับใช้ให้เกิดการพัฒนาบุคลากรให้มีประสิทธิภาพ พร้อมตั้งรับกับการเปลี่ยนแปลงวิธีการบริหารคนให้เข้ากับยุคกับสมัยในปัจจุบัน โดยอาศัยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา หลักสังคหวัตถุ 4 ประการมาทำให้บุคลากรและองค์กรปฏิบัติงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กิตติ มิลำเอียง. (2559). การสรรหาและคัดเลือกทรัพยากรมนุษย์ในองค์การภาครัฐยุคใหม่. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 8(1), 131-152.
เดชา เดชะวัฒนไพศาล. (2559). การจัดการทรัพยากรบุคคล พื้นฐานแนวคิดเพื่อการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธรรมรักษา. (2532). พระไตรปิฎก ฉบับสุภาษิต. กรุงเทพฯ: รุ่งแสง.
ธัญญา ผลอนันต์. (2549). การมุ่งเน้นทรัพยากรบุคคล: แนวทางสร้างความพึงพอใจแก่พนักงาน. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: อินโนกราฟฟิกส์.
ธำรงศักดิ์ คงคาสวัสดิ์. (2550). ทุนมนุษย์การกำหนดตัวชี้วัดเพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
บุญทัน ดอกไธสง. (2551). การจัดการทุนมนุษย์. กรุงเทพฯ: พิมพ์ตะวัน.
พระมหาจีรวัฒน์ กนฺตวณฺโณ. (2559). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: แนวคิดและบทบาท องค์กรทางศาสนาพุทธและศาสนาคริสต์. วารสารเซนต์จอห์น, 21(29), 307-320.
พิชิต เทพวรรณ์. (2554). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
วิลาวรรณ รพีพิศาล. (2554). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วิจิตรหัตถกร.
สัมฤทธิ์ ยศสมศักดิ์. (2549). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: เอ็ม. ที. เพรส.
เอนก สุวรรณบัณฑิต และภาสกร อดุลพัฒนกิจ. (2548). จิตวิทยาบริการ. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ดีไซน์.
Clark, R. (1992). Human Resources Management: Framework and Practice. (2nd ed.). Jim Kitay: University of Sydney.
Nadler, L. & Wiggs, G. D. (1989). Managing human resources development. SanFrancisco, California: Jossey-Bass.
