การวิเคราะห์เสรีภาพในพุทธปรัชญาเถรวาทและปรัชญาของฌอง ปอล ซาร์ตร์

Main Article Content

พระสมุห์บรรจง ปญฺญาวุโธ (คำแหงพล)
จักรพรรณ วงศ์พรพวัณ
สุวิน ทองปั้น

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาเสรีภาพในพุทธปรัชญาเถรวาท 2) ศึกษาเสรีภาพในปรัชญาของฌอง ปอล ซาร์ตร์ และ 3) วิเคราะห์เสรีภาพในพุทธปรัชญาเถรวาทและปรัชญาของฌอง ปอล ซาร์ตร์ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร ศึกษาข้อมูลจากพระไตรปิฎก เอกสารวิชาการ และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. เสรีภาพในพุทธปรัชญาเถรวาท คือ มนุษย์สามารถขัดขืนธรรมชาติทั้งภายนอกและภายในที่ไม่ดีแล้วถือเอาส่วนที่ดีไปปฏิบัติได้ เพราะมนุษย์ทุกคนมีอิสรภาพและเกิดมาพร้อมด้วยศักยภาพที่สามารถพัฒนาตนเองจากความเป็นปุถุชนไปสู่ความเป็นอริยชนได้ โดยการตระหนักถึงความรับผิดชอบแห่งตนที่มีต่อบุคคลอื่น และมีจิตสำนึกที่ถูกต้องดีงาม
2. เสรีภาพในปรัชญาของฌอง ปอล ซาร์ตร์ คือ มนุษย์สามารถกำหนดชะตาชีวิตหรือเลือกเส้นทางในการเดินของตนเองได้ เพราะมนุษย์มีเสรีภาพและการแสดงออกของเสรีภาพจะต้องสัมพันธ์อยู่กับความรับผิดชอบเสมอ โดยให้มนุษย์พึ่งพาตนเอง ช่วยเหลือตนเอง มีความรับผิดชอบทั้งต่อตนเองและสังคม เรียนรู้ที่จะใช้เสรีภาพอย่างถูกต้อง
3. เสรีภาพตามทัศนะทั้งสองนั้น มุ่งให้มนุษยชาติดำเนินชีวิตอย่างมีเสรีภาพ ไม่หวังพึ่งพาเทพเจ้าหรือสิ่งเหนือธรรมชาติใดๆ มนุษย์ต้องพึ่งการกระทำที่ตนเองตัดสินใจเลือกและลงมือกระทำ แม้ทั้งสองจะมีวิธีในการเข้าถึงเสรีภาพที่ต่างกัน แต่ทั้งสองต่างก็มุ่งให้ผู้ปฏิบัติบรรลุเป้าหมายทางเสรีภาพ คือ มีความรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตนกระทำอย่างเต็มที่ เพราะโลกและสังคมจะมีความสุข หรือมีความทุกข์ขึ้นอยู่กับการใช้เสรีภาพของมนุษย์ อันจะก่อให้เกิดประโยชน์ได้อย่างแท้จริง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
(คำแหงพล) พ. ป. ., วงศ์พรพวัณ จ., & ทองปั้น ส. (2023). การวิเคราะห์เสรีภาพในพุทธปรัชญาเถรวาทและปรัชญาของฌอง ปอล ซาร์ตร์. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 23(3), 133–144. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/262367
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

ชมขวัญ มาปาเดิด. (2561). เสรีภาพในปรัชญาของฌอง-ปอล ซาร์ตร์: กรณีศึกษาของสื่อสังคมออนไลน์ในสังคมไทย. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

ชัยวัฒน์ อัตพัฒน์. (2544). ปรัชญาตะวันตกร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

พินิจ รัตนกุล. (2534). ปรัชญาชีวิตของฌอง ปอล ซาร์ตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สามัญชน.

_______. (2516). ปรัชญา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระเมธีธรรมาภรณ์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2536). เปรียบเทียบแนวคิดพุทธทาสกับซาตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: ศยาม.

พระมหาวิพจน์ สุภจารี (วันคำ). (2543). การศึกษาแนวความคิดเรื่องเสรีภาพในพระพุทธศาสนาเถรวาท. (วิทยานิพนธ์ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหามกุฎราชวิทยาลัย.

พระมหาพงศักดิ์ สิริคุตฺโต (พรมวงค์). (2553). การศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดเรื่องเจตนาของพุทธปรัชญาเถรวาทกับเจตน์จำนงเสรีของฌอง-ปอล ซาร์ต. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศักดิ์ชัย นิรัญทวี. (2521). วิวัฒนาการความคิดเรื่องเสรีภาพและความรับผิดชอบในปรัชญาของซาร์ตร์. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Sartre, J. P. (1975). Existentialism and Humanism. London: Eyre Mothuen Ltd.

_______. (1966). Being and Nothingness: a Phenomenological essay on Ontology (Hazel E. Barnes, Translated). New York: Pocket Books.