ความต้องการจำเป็นต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน สำหรับการพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาและการคิดเชิงคำนวณ ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนขยายโอกาส
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลการประเมินดัชนีความต้องการจำเป็นต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน สำหรับการพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหาและการคิดเชิงคำนวณ ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนขยายโอกาส 2) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูผู้สอนวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นในโรงเรียนขยายโอกาส จำนวน 46 คน และนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 333 คน ซึ่งเป็นโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ศึกษาประถมศึกษาอำนาจเจริญ ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2566 ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ และผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 5 คน ได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามความต้องการจำเป็นต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน รูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน คู่มือการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ แผนการจัดการเรียนรู้ และแบบวัดความสามารถในการแก้ปัญหาและการคิดเชิงคำนวณ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต การวิเคราะห์ค่าดัชนีความต้องการจำเป็น (PNI Modified) และค่าดัชนีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา (Content Validity Index)
ผลการวิจัยพบว่า
1. การศึกษาผลการประเมินดัชนีความต้องการจำเป็นต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน พบว่า ดัชนีความต้องการจำเป็นต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน ที่มากที่สุดของครูผู้สอนวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ได้แก่ ด้านความสามารถในการแก้ปัญหา (PNI Modified = 0.303) และนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น ได้แก่ ด้านการคิดเชิงคำนวณ (PNI Modified = 0.278)
2. การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน พบว่า รูปแบบการจัดการเรียนรู้มีค่าดัชนีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา ผ่านเกณฑ์คุณภาพ (CVI อยู่ระหว่าง 0.80-1.00) และมีความเหมาะสมของรูปแบบในภาพรวม อยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.72) และเมื่อทดลองใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน พบว่า รูปแบบมีความน่าสนใจ มีความเหมาะสม เข้าใจง่าย เนื้อหาสาระมีความต่อเนื่อง และกิจกรรมมีการกระตุ้นการเรียนรู้เป็นอย่างดี
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 และมาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัดฯ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560). กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ฉวีวรรณ อินชูกุล. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาญจนบุรี เขต 4. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นงลักษณ์ วิรัชชัย และสุวิมล ว่องวาณิช. (2548). การติดตามและประเมินผลการปฏิรูปการศึกษาของรัฐบาลตามแนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐและพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุวิริยาสาส์น.
พระครูสุตรัตโนภาส (ชูศักดิ์ จนฺทธมฺโม). (2561). รูปแบบการพัฒนาการจัดการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาตามมาตรฐานอุดมศึกษาของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วิจารณ์ พานิช. (2556). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ส. เจริญการพิมพ์.
_______. (2558). แนวโน้มการบริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. เข้าถึงได้จาก http://ebook.hu.ac.th/ebook2/images/File_PDF/Ebook21.pdf
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2556). ทฤษฎีการทดสอบแบบมาตรฐานเดิม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี (สสวท.). (2560). คู่มือครูรายวิชาวิทยาการคำนวณ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. กรุงเทพฯ: ครุสภาลาดพร้าว.
_______. (2566). การแถลงข่าวผลการประเมิน PISA 2022. เข้าถึงได้จาก https://pisathailand.ipst.ac.th/news-21
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2561). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง 2560). กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Allen, D. E., Duch, B. J., & Groh, S. (1996). The Power of Problem-Based Learning in Introductory Science Course. New Directions for Teaching & Learning, 1996(68), 43-52.
Arends, R. I. (1998). Resource handbook Learning to teach. (4th ed.). Boston, MA: McGraw-Hill.
Barr, V., & Stephenson, C. (2011). Benchmarking the resilience of organizations. (Doctoral dissertation). New Zealand: University of Canterbury, Christchurch, New Zealand.
Gagne, R. (1985). The conditions of learning. New York: Holt, Rinehard and Winston.
Good, C. V. (2005). Dictionary of Education. (5th ed.). New York: McGraw-Hill.
Mezirow, J. (2000). Learning as transformation: Critical perspectives on a theory in progress. San Francisco: Jossey-Bass.
Shafique, F. (2010). Model information system for educational administrators’ in Pakistan. (Unpublished PhD dissertation). Lahore: Department of Library and Information Science, University of the Punjab.
