ความเชื่อมโยงจากหลักพุทธธรรมสู่เป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของสหประชาชาติ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายหลักพุทธธรรมด้วยเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs) ของสหประชาชาติ โดยการนำหลักพุทธธรรมซึ่งประกอบด้วย หลักทิฏฐธัมมิกัตถะประโยชน์ 4 โภชเนมัตตัญญุตา ไตรสิกขา อิทัปปัจจยต และสังคหวัตถุ 4 นำมาเชื่อมโยงกับนิยามของเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืนรวม 17 เป้าหมายจากทั้ง 5 มิติ ได้แก่ ด้านสังคม ด้านเศรษฐกิจ ด้านสิ่งแวดล้อมด้านสันติภาพและสถาบัน และด้านความเป็นหุ้นส่วนการพัฒนา การนำเสนอบทความใช้วิธีการทบทวนวรรณกรรมเพื่อศึกษาหลักธรรมสำคัญในพุทธศาสนา จากนั้นจึงทำการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของหลักธรรมเหล่านี้กับเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน เพื่อค้นหาความเชื่อมโยงระหว่างหลักพุทธธรรมและเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน ซึ่งการเชื่อมโยงนี้ทำให้เห็นถึงบทบาทของหลักพุทธธรรมในการสนับสนุนการบรรลุเป้าหมาย SDGs โดยเน้นการดำเนินชีวิตที่ยั่งยืน มีจริยธรรม และคำนึงถึงผลกระทบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม ผ่านการเน้นจริยธรรม การดำเนินชีวิตอย่างมีสติ และการพึ่งพาอาศัยกัน เพื่อสามารถนำแนวทางการศึกษามาใช้ในการนำเสนอวิธีที่หลักพุทธธรรมสามารถสนับสนุนหรือเสริมสร้างเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน ข้อค้นพบของบทความวิชาการนี้ จะช่วยให้เข้าใจการนำเสนอมุมมองใหม่ต่อเป้าหมายแต่ละข้อของ SDGs ผ่านหลักพุทธธรรม ซึ่งจะเปลี่ยนการเน้นจากเป้าหมายที่เน้นผลลัพธ์ไปเป็นการเน้นกระบวนการที่ยั่งยืนและมีจิตสำนึกในด้านจริยธรรม เพื่อสร้างแนวคิดสำหรับทั้งภาครัฐ ภาคเอกชน และในการดำเนินชีวิตของบุคคล ให้บรรลุถึงแก่นสำคัญของเป้าหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน ซึ่งก็คือการไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง เพื่อทำให้บุคคล ชุมชน และสังคมไทยมีความมั่นคงและยั่งยืนต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กมลาศ ภูวชนาธิพงศ์. (2556). แนวทางปฏิบัติเพื่อการบริโภคสายกลางในพระพุทธศาสนา. (สารนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
กรณิศ ดวงใบ. (2559). การแก้ไขปัญหาความยากจนด้วยพุทธบูรณาการ. วารสารสวนปรุง, 32(2), 33-46.
ชลธิชา กาญจนศิริ และพระมหาดาวสยาม วชิรปญฺโญ. (2563). โภชนปฏิบัติ: การใช้หลักโภชเนมัตตัญญุตาในการรักษาโรคตามแนวทางของพระพุทธศาสนาเถรวาท. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(3), 61-73.
พระครูวิชัยสุตกิจ และสุวิชัย อินทกุล. (2564). พุทธจริยธรรมเพื่อสิ่งแวดล้อมตามวิถีพุทธ. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 6(1), 218-231.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2554). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 34). นนทบุรี: เอส.อาร์ พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
พระอธิการทัศเทพฐานกโร. (2559). พุทธธรรมกับการแก้ปัญหาความยากจนในสังคมไทย. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 1(3), 61-70.
วิระยา พิมพ์พันธ์. (2563). ความเสมอภาค: ตามแนวคิดประชาธิปไตยมีอยู่จริงหรือในพระพุทธศาสนา. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 7(3), 15-31.
ศูนย์วิจัยและสนับสนุนเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน. (2566). ว่าด้วยเป้าหมาย (Goals) 17 เป้าของ SDGs. เข้าถึงได้จาก https://www.sdgmove.com/2017/06/01/goals/
สอาด ภูนาสรณ์, สมควร นามสีฐาน และอำนวยพร โฮมจูมจัง. (2564). พุทธวิถีไทยสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนในยุค NEW NORMAL. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 8(2), 14-26.
สำนักงานสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). เกี่ยวกับ SDGs. เข้าถึงได้จาก https://sdgs.nesdc.go.th
สุทธิพงษ์ ศรีวิชัย. (2559). กระบวนการเรียนรู้ตามแนวพระพุทธศาสนา. (สารนิพนธ์พุทธศาสตรบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Brundtland, G. H. (1987). Our Common Future: Report of the World Commission on Environment and Development (UN-Document A/42/427). Retrieved from http://www.un-documents.net/ocf-ov.htm
