การพัฒนาคุณภาพชีวิตชาวพุทธในรัฐนิวเม็กชิโก ประเทศสหรัฐอเมริกา ด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาหลักพุทธจริยศาสตร์ในการพัฒนาคุณภาพชีวิต 2) ศึกษาคุณภาพชีวิตของชาวพุทธในรัฐนิวเม็กชิโก ประเทศสหรัฐอเมริกา 3) นำเสนอการพัฒนาคุณภาพชีวิตของชาวพุทธในรัฐนิวเม็กชิโก ประเทศสหรัฐอเมริกา ด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ศึกษาข้อมูลจากพระไตรปิฎก เอกสาร และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง มีผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 30 รูป/คน วิเคราะห์ข้อมูลแบบวิธีพรรณนาตามหลักอุปนัยวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. พุทธจริยศาสตร์ เป็นหลักคำสอนในพุทธศาสนาที่ว่าด้วยการประพฤติของมนุษย์ รวมถึงเกณฑ์การตัดสินความดี ชั่ว สิ่งที่ควรกระทำ และไม่ควรทำ และหลักพุทธจริยศาสตร์ที่นำมาเป็นเครื่องในการพัฒนาคุณภาพชีวิต ประกอบด้วย หลักไตรสิกขา 3 และหลักภาวนา 4 เมื่อนำหลักพุทธจริยศาสตร์ทั้ง 2 อย่างนี้มาใช้พัฒนาคุณภาพชีวิตจะทำให้บรรลุถึงความสุขในระดับโลกิยะ และโลกุตตระ
2. สภาพปัญหาคุณภาพชีวิต 4 ด้าน คือ 1) ความแตกต่าง 2) ความไม่เท่าเทียม 3) ที่อยู่อาศัย 4) ปัญหาส่วนตัว สังเคราะห์ได้ดังนี้ ข้อที่ 1-2 เป็นปัญหาทางสังคม ข้อที่ 3 เป็นปัญหาทางกาย ข้อที่ 4 เป็นปัญหาทางจิต-ปัญญา จึงเป็นสาเหตุทำให้คุณภาพชีวิตไม่สมบูรณ์จึงพัฒนาด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์
3. การพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยหลักพุทธจริยศาสตร์ พบว่า 1) ด้านกาย ต้องพัฒนาด้วยหลักศีลเพื่อให้ร่างกายมีสุขภาพดี 2) ด้านจิต พัฒนาด้วยสมาธิ เพื่อให้จิตมีสุขภาวะทางอารมณ์ที่ดี 3) ด้านปัญญา ใช้หลักปัญญาภาวนาด้วยรู้เท่าทันความเปลี่ยนตามกฎไตรลักษณ์ 4) ด้านสังคม ใช้หลักกายภาวนา และสีลภาวนา ด้วยการมีความเกื้อกูลต่อสังคม และสิ่งแวดล้อม จนกลายเป็นสังคมสวัสดิการผลของการพัฒนาจะทำให้บุคคลนั้นเป็นมนุษย์ที่มีกาย ศีล จิต และปัญญาที่พัฒนาแล้ว ทำให้มีความสุขทางกาย และใจ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
พระครูวินัยธรอำนาจ พลปญโญ. (2561). ปัญหาและหลักการพัฒนาคุณภาพชีวิตในศตวรรษที่ 21. วารสารพุทธมัคค์ ศูนย์วิจัยธรรมศึกษา สำนักเรียนวัดอาวุธวิกสิตาราม, 3(2), 25-35.
พระครูสุนทรชัยวัฒน์ (ทวีสุชีโว ตัวประโคน). (2555). การศึกษาวิเคราะห์พุทธจริยศาสตร์ในคัมภีร์อรรถกถาธรรมบท. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต). (2540). พุทธรรมกับการพัฒนาชีวิต. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.
พระมหาสมชาย สิฐิจนฺโท (หานนท์. (2547). พุทธธรรมเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวทางของพระเทพวรคุณ (สมาน สุเมโธ). (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
เพียงหทัย พงษ์สุวรรณ. (2565). การประยุกต์ใช้หลักทิฏธธัมมิกัตถประโยชน์ เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้บริหารธุรกิจก่อสร้างในกรุงเทพมหานคร. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 5(2), 1-15.
ศรีนวล ศุภานุสนธ์. (2546). ชีวิตที่ดีตามทรรศนะของพุทธจริยศาสตร์. (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
สาริกา หาญพานิชย์. (2558). การศึกษาวิเคราะห์รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตเชิงพุทธบูรณาการ. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 32(3), 25-48.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
อนุชาติ พวงสำลี และคณะ. (2539). การพัฒนาเครื่องมือชี้วัดคุณภาพและสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
อาณัติ นิลขาว. (2563). รูปแบบพุทธจิตวิทยาพัฒนาตนที่มีผลต่อองค์การแห่งการเรียนรู้. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(3), 53-69.
