รูปแบบการทำสามีจิกรรมตามหลักพุทธปรัชญาเถรวาทของพระสงฆ์ในจังหวัดร้อยเอ็ด

Main Article Content

พระประวิท โกสโล (ฝ่ายทะแสง)
โสวิทย์ บำรุงภักดิ์
พระมหาใจสิงห์ สิริธมฺโม (เถื่อนศรี)

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับสามีจิกรรม 2) ศึกษาหลักพุทธปรัชญาเถรวาทที่เกี่ยวข้องกับสามีจิกรรม และ 3) วิเคราะห์รูปแบบการทำสามีจิกรรมตามหลักพุทธปรัชญาเถรวาทของพระสงฆ์ในจังหวัดร้อยเอ็ด เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้เครื่องมือคือแบบสัมภาษณ์เชิงลึก กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญประกอบด้วย พระสงฆ์ ผู้ทรงคุณวุฒิ และผู้เชี่ยวชาญด้านพิธีกรรมในจังหวัดร้อยเอ็ด รวมจำนวน 15 รูป/คน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เชิงพรรณนาแบบอุปนัย
ผลการวิจัยพบว่า
1. แนวคิดเกี่ยวกับสามีจิกรรม เป็นแนวคิดที่สะท้อนถึงอาจริยวัตรสำคัญของพระสงฆ์ในพุทธศาสนาเถรวาท ซึ่งมุ่งเน้นความกตัญญูกตเวที การเคารพลำดับพรรษา และการรักษาความสงบเรียบร้อยภายในคณะสงฆ์
2. หลักพุทธปรัชญาเถรวาทที่เกี่ยวข้องกับสามีจิกรรม ประกอบด้วย 1) หลักคารวธรรม 6 ที่ส่งเสริมให้พระสงฆ์มีความเคารพนอบน้อมต่อกัน 2) หลักกตัญญูกตเวที ซึ่งถือเป็นคุณลักษณะของสัตบุรุษ การแสดงออกถึงความกตัญญูย่อมนำมาซึ่งความสุขความเจริญ และ 3) หลักสาราณียธรรม เป็นธรรมที่ก่อให้เกิดความระลึกถึงกันด้วยเมตตา ปราศจากการวิวาท ส่งเสริมความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและความสามัคคีในหมู่สงฆ์
3. รูปแบบการทำสามีจิกรรมของพระสงฆ์ในจังหวัดร้อยเอ็ด จำแนกได้เป็น 2 ลักษณะ คือ 1) การทำสามีจิกรรมแบบขอขมาโทษนอกอุโบสถ มักเกิดขึ้นระหว่างพระภิกษุหรือสามเณรที่มีเหตุขัดข้องหมองใจกัน เพื่อแสดงความสำนึกผิดและขอขมา และ 2) การทำสามีจิกรรมแบบถวายสักการะ มักเกิดขึ้นในโอกาสสำคัญ เช่น เข้าพรรษา เพื่อแสดงความเคารพต่อพระอุปัชฌาย์หรือครูอาจารย์ ถือเป็นอาจริยวัตรที่สะท้อนถึงความกตัญญูกตเวที การยึดถือลำดับพรรษา และเป็นกลไกสำคัญในการรักษาวินัยและความกลมเกลียวภายในคณะสงฆ์

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
(ฝ่ายทะแสง) พ. โ. ., บำรุงภักดิ์ โ. . . ., & (เถื่อนศรี) พ. ส. . (2025). รูปแบบการทำสามีจิกรรมตามหลักพุทธปรัชญาเถรวาทของพระสงฆ์ในจังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 25(2), 211–222. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/dhammathas/article/view/281847
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Article)

เอกสารอ้างอิง

ดนัย ไชยโยธา. (2543). พจนานุกรมพุทธศาสน์. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. (2525). วัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.

พระครูธรรมสารโกศล (สมรศักดิ์ ธมฺมสนฺติโก). (2560). แนวทางการเสริมสร้างกตัญญูกตเวทีในการดำเนินชีวิต ตามหลักคัมภีร์พุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเทพวิสุทธิเมธี (ปัญญานันทภิกขุ). (2536). กตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี. กรุงเทพฯ: ธรรมสภา.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2541). พระในบ้าน. กรุงเทพฯ: คาธาวรรณการพิมพ์.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2541). ทางสายอิสรภาพของการศึกษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.

_______. (2542). พุทธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

_______. (2554). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับบประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 16). กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.

พระวิรัตน์ ปภสฺสโร (ขาวสะอาด). (2561). การส่งเสริมหลักสังฆสามัคคีในพระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสมุห์สันติ สุจิณฺโณ (พรมสงฆ์). (2567). วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของหลักสาราณียธรรมเพื่อสร้างความสามัคคี. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิต พ.ศ. 2554. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คพับลิเคชั่นส์.

สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดร้อยเอ็ด. (2563). รายงานผลการดำเนินงานกิจการพระพุทธศาสนาในจังหวัดร้อยเอ็ด. ร้อยเอ็ด: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

สำนักพัฒนาการประชาสัมพันธ์. (2558). ปัญหาสังคมไทยในปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: กรุงเทพมหานคร.

สุวรรณฐา ลึม. (2560). แนวทางส่งเสริมกตัญญูกตเวทีในสังคมไทย. (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.