การพัฒนาสมรรถนะด้านการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญด้วยเทคนิคการนิเทศแบบปัญจนิเทศเชิงรุกเพื่อชี้แนะสะท้อนคิดสำหรับนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาสมรรถนะด้านการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ ด้วยเทคนิคการนิเทศแบบปัญจนิเทศเชิงรุกเพื่อชี้แนะสะท้อนคิด สำหรับนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู โดยกำหนดเกณฑ์ผ่านที่ร้อยละ 75 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อกระบวนการดังกล่าว เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการนิเทศ แผนการจัดกิจกรรม แบบประเมินสมรรถนะ และแบบประเมินความพึงพอใจ กลุ่มเป้าหมายคือนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู หลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู จำนวน 30 คน โดยใช้การเลือกแบบเจาะจง สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ร้อยละ และดัชนีประสิทธิผล
ผลการวิจัยพบว่า
1. การพัฒนาสมรรถนะด้านการจัดการเรียนรู้ด้วยเทคนิคการนิเทศแบบปัญจนิเทศเชิงรุก คิดเป็นร้อยละ 77.00 ผ่านเกณฑ์ร้อยละ 75 สำหรับเทคนิคการนิเทศแบบปกติคิดเป็นร้อยละ 69.40 ไม่ผ่านเกณฑ์
2. การประเมินสมรรถนะด้านการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญด้วยเทคนิคปัญจนิเทศเชิงรุก อยู่ในระดับมากที่สุด (= 4.52, S.D. = 0.40)
3. ดัชนีประสิทธิผลของการใช้เทคนิคดังกล่าวเท่ากับ 0.7754 แสดงถึงการเพิ่มขึ้นของความรู้ร้อยละ 77.54
4. ความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อการพัฒนาสมรรถนะโดยใช้เทคนิคปัญจนิเทศเชิงรุก อยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.79, S.D. = 0.34)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความ ให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความ ต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร วิชาการธรรม ทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ ภาพหรือตารางของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้ง แสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์เอกสารอ้างอิง
กาญจนา ลินทรัตนศิริกุล. (2550). การวัดความรู้ ความคิดในประมวลสาระชุดวิชาการประเมินและการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนการสอน หน่วยที่ 2. นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ชนาธิป พรกุล. (2557). การสอนกระบวนการคิด. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไชยวัฒน์ ชุ่มนาเสียว และอธิศ ไชยคิรินทร์. (2565). เทคนิคการนิเทศเชิงรุกแบบปัญจนิเทศ. ขอนแก่น: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
นัยนา ฉายวงศ์. (2561). การพัฒนารูปแบบการนิเทศตามแนวคิดการเรียนรู้แบบผสมผสานเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการวิจัยในชั้นเรียนของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 1. (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเนาว์ ยินดีสุข. (2550). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2561). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วาสนา บุญมาก. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศแบบบูรณาการเพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครู. (วิทยานิพนธ์ศึกษาดุษฎีบัณฑิต). พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สงัด อุทรานันท์. (2530). การนิเทศการศึกษา: หลักการทฤษฎีและปฏิบัติ (ฉบับปรับปรุงเพิ่มเติม). (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มิตรสยาม.
สุดสาย ศรีศักดา, สุนีย์ เงินยวง, เกียรติสุดา ศรีสุข และน้ำผึ้ง อินทะเนตร. (2563). รูปแบบการนิเทศเพื่อส่งเสริมสมรรถนะด้านการวิจัยของครูอาชีวศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 22(1), 287-300. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/edujournal_nu/article/view/98872/155940
เสาวนี สิริสุขศิลป์. (2564). ภาวะผู้นำทางการนิเทศการศึกษา. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Desimone, L. M., & Garet, M. S. (2015). Best practices in teachers’ professional development in the United States. Psychology, Society, & Education, 7(3), 252-263. https://doi.org/10.25115/psye.v7i3.515
Glickman, C. D., Gordon, S. P., & Ross-Gordon, J. M. (2009). The basic guide to supervision and instructional leadership. (2nd ed.). Boston: Peason.
Guskey, T. R. (2002). Professional development and teacher change. Teachers and Teaching, 8(3), 381-391. https://doi.org/10.1080/135406002100000512
Johns, C. (2010). Guided reflection: A narrative approach to advancing professional practice. (2nd ed.). Wiley Blackwell.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Prentice Hall.
Oliva, P. F., & Panlas, G. E. (2001). Supervision for Today’s Schools. (6th ed.). New York: John Wiley & Sons, Inc.
Schon, D. A. (1983). The reflective practitioner: How professionals think in action. Basic Books.
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes (M. Cole, V. John-Steiner, S. Scribner, & E. Souberman, Eds. & Trans.). Harvard University Press.
