ศึกษาบทบาทการพัฒนาชุมชนของพระครูปทุมเขตบริบาล (เนื่อง อคฺควํโส)

Main Article Content

พระครูใบฏีกาณวัฒน์ อรุโณ (กำลังรัมย์)
ภัฎชวัชร์ สุขเสน
ธนรัฐ สะอาดเอี่ยม

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิดเกี่ยวกับบทบาทพัฒนาชุมชน 2) ศึกษาบทบาทการพัฒนาชุมชนของพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา และ 3) ศึกษาบทบาทการพัฒนาชุมชนของพระครูปทุมเขตบริบาล (เนื่อง อคฺควํโส) เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการศึกษาจากเอกสารวิชาการที่เกี่ยวข้อง และการสัมภาษณ์เชิงลึก แล้ววิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการพรรณนา


ผลการวิจัย พบว่า


แนวคิดเกี่ยวกับบทบาทพัฒนาชุมชน เป็นแนวคิดด้านมนุษย์นิยมที่เน้นการพัฒนาคนให้มีคุณภาพและคุณธรรม และแนวคิดแบบการพัฒนาที่ยั่งยืนซึ่งเป็นแนวคิดที่องค์การสหประชาชาติเรียกร้องให้ประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกได้ตระหนักถึงผลกระทบจากการใช้ทรัพยากรที่เกินความจำเป็น โดยคำนึงถึงการพัฒนาแบบองค์รวมอย่างสมดุลใน 5 ด้าน คือ สิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ วัฒนธรรม สังคม และการเมือง


บทบาทการพัฒนาชุมชนของพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา มี 6 ด้าน คือ  (1) ด้านจิตวิญญาณของชุมชน สอนประชาชนให้นำหลักพุทธธรรมไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน (2) ด้านวัฒนธรรม ให้วัดเป็นศูนย์กลางศิลปวัฒนธรรม เป็นแหล่งรวบรวมศิลปกรรมต่าง ๆ ของชุมชน (3) ด้านสาธารณสุข ส่งเสริม                     สุขภาวะของคนในชุมชน (4) ด้านสิ่งแวดล้อม อนุรักษ์ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมของชุมชน (5) ด้านสังคม พระสงฆ์เป็นบุคคลต้นแบบที่ดี (6) ด้านเศรษฐกิจ สอนประชาชนประกอบสัมมาอาชีวะ และอยู่แบบพอเพียง


บทบาทการพัฒนาชุมชนของพระครูปทุมเขตบริบาล (เนื่อง อคฺควํโส) มี 6 ด้าน คือ                       (1) ด้านพัฒนาคุณภาพชีวิต (2) ด้านการศึกษา (3) ด้านผู้นำทางจิตวิญญาณ (4) ด้านสังคมสงเคราะห์                 (5) ด้านทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา และ (6) ด้านเผยแผ่พระพุทธศาสนา สอนให้ประชาชนให้ยึดตามหลักการ 3 อุดมการณ์ 4 และวิธีการ 6 ของพระพุทธเจ้า และกลยุทธ์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาเชิงรุก  โดยประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ และการสื่อสารที่ทันสมัย

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

ธงชัย สิงอุดม. (2556). การพัฒนาภาวะผู้นำของพระสังฆาธิการในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 8. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬา ลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสังฆรักษ์ประจวบ วุฑฺฒิจารี และคณะ. (2562). บทบาทของพระสงฆ์ในการพัฒนาสังคมจังหวัดเชียงใหม่. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา. 10 (1), มกราคม – มิถุนายน.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2554). การเผยแผ่เชิงรุก. กรุงเทพมหานคร: สามลดา.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระบรรจบ ธีรวํโส. (2549). ศึกษาบทบาทและผลงานในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระครูสุตสารพิมล (พระมหาพิมพา ธมฺมทินฺโน). วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาสังเวียร ปญฺญาธโร (ศรีมันตะ). (2550). บทบาทของพระสงฆ์ในการนำหลักพุทธธรรมมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน : กรณีศึกษา พระครูสุภาจารวัฒน์. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.