Inquiry Method in Thai words: Linguistic Approach
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This academic article aimed to codify and analyze the Thai words inquiry method by using the historical and comparative linguistic approach and the research results of Thai and foreign linguists. In addition, Thai words in some Thai textbooks and literature are included. All the works studied and analyzed Thai words, cognate words, and proto-words in the Tai language family. Therefore, the Thai words inquiry method could proceed by 5 principles, 1) historical and comparative linguistic studies, 2) basic vocabularies, 3) Thai words in the stone inscription, some Thai textbooks and literature, 4) the cognate Thai words in the research of Thai and foreign linguists and 5) <ห> and <อ> precede the other initial consonants are Thai words.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
กาญจนา นาคสกุล และคณะ. (2545). บรรทัดฐานภาษาไทยเล่ม 1: ระบบเสียง อักษรไทย
การอ่านคำ และการเขียนสะกดคำ. กรุงเทพฯ: สำนักภาษา กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
กำธร สถิรกุล. (2526). ลายสือไทย 700 ปี. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.
จินดา งามสุทธิ. (2524). ภาษาศาสตร์ภาษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
ซ่อนกลิ่น พิเศษสกลกิจ. (2526). “ศึกษาจากหลักศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง,” ใน ภาษาไทยเอกลักษณ์ไทย.
กรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. หน้า 120-154.
ซ่อนกลิ่น พิเศษสกลกิจ. (2529). ภาษาจีนและภาษาถิ่นเป็นประโยชน์เพียงใดในการค้นคว้าที่มา
ของคำไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ดุษฎีพร ชำนิโรคศานต์. (2526). ภาษาศาสตร์เชิงประวัติและภาษาไทเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ:
ม.ป.พ.
เทอดศักดิ์ นิสังกาศ. (2532). การวิเคราะห์จินดามณีเล่ม 1. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
เบญจวรรณ สุนทรากุล. (2550). วิวัฒนาการแบบเรียนไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โครงการ
เผยแพร่ผลงานทางวิชาการคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปราณี กุลละวณิชย์. (2527). ภาษาไทเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษร
ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปราณี กุลละวณิชย์. (2544). ภาษาไทเหนือ. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พ. ณ ประมวญมารค. (2499) . ประวัติคำกลอนสุนทรภู่ เล่ม 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แพร่พิทยา.
เมธาวี ยุทธพงษ์ธาดา. (2555). “ข้อสันนิษฐานว่าด้วย ตัว กับ ตน”, วารสารดำรงวิชาการ, 11(2),
-256.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2507). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2493. (พิมพ์ครั้งที่ 7).
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สหมิตรพริ้นติ้ง.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). ศัพท์ภาษาศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: สหมิตรพริ้นติ้ง.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2550). พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: สหมิตรพริ้นติ้ง.
ราตรี ธันวารชร. (2541). การศึกษาคำในศิลาจารึกหลักที่ 1 ของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช.
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เรืองเดช ปันเขื่อนขัติย์. (2525). ภาษาถิ่นตระกูลไทย. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรม
เพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.
ศรีสุนทรโวหาร, พระยา. (2521). มูลบทบรรพกิจ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: คลังวิทยา.
ศิลปากร, กรม. (2504). จินดามณีเล่ม 1-2 กับบันทึกเรื่องหนังสือจินดามณี ฉบับพระเจ้าบรมโกศ. กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรนาคาร.
ศึกษาธิการ, กระทรวง. (2507). ประวัติกระทรวงศึกษาธิการ พ.ศ. 2535-2507. กรุงเทพฯ: องค์การค้าคุรุสภา.
ศึกษาธิการ, กระทรวง. (2541). พจนานุกรม (ร.ศ.120). กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
สมทรง บุรุษพัฒน์. (2560). ภาษาศาสตร์เชิงประวัติ. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุริยา รัตนกุล. (2537). ฃ, ฃ หายไปไหน ?. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.
Benedict, P. K. (1975). Austro-Thai: Language and Culture with a Glossary of Roots. New Haven: HRAF Press.
Bloomfield, L. (1964). Language. Delhi: Motital Banarsidass.
Brown, J. M. (1965). From Ancient Thai to Modern Dialects. Bangkok: The Social Science Association Press of Thailand.
Campbell, L. (2006). Historical Linguistics: An Introduction. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Chamberlain, J. R. (1977). An Introduction to Proto-Tai Zoology. Ph.D. dissertation, University of Michigan.
Gedney, W. J. (1947). Indic Loanwords in Spoken Thai. Ann Arbo: University Microfilm.
Harris, J. G. (1975). “A Comparative Word List of Three Tai Nüa Dialects,” in Studies in Tai Linguistics in Honor of William J. Gedney. Ed. by Jimmy G. Harris and James R. Chamberlain. Bankok: Central Institute of English Language, Office of State Universities, p. 202-230.
Khanitthanan, Wilaiwan. (1973). The Influence of Siamese on Five Lao Dialects. Ph.D. dissertation, University of Michigan.
Li, Fang-Kuei. (1965). “The Tai and the Kam-Sui Languages,”. Lingua, 14: 148-179.
Li, Fang-Kuei. (1977). A Handbook of Comparative Tai. Hawaii: The University Press of Hawaii.
Low, J. (1828). A Grammar of the Thai or Siamese Language. Calcutta: Baptist Mission Press.
Manomaivibool, Prapin. (1975). A Study of Sino-Thai Lexical Correspondences. Ph.D. dissertation, University of Washington.
Ngamsutdi, Chinda. (1993). A Study of Sanskrit Loanwords in Thai and Tagalog. Ph.D. dissertation, University of the Philippines.
Pāṇini. (1977). The Ashṭādhyāyī of Pāṇini Volume II.Edited and Translated into English by śrīśa Chandra Vasu. Delhi: Motilal Banarsidass.
Pittayaporn, Pittayawat. (2009). The Phonology of Proto-Tai. Ph.D. dissertation, Cornell University.
Sarawit, M. E. (1973). The Proto-Tai Vowel System. Ph.D. dissertation, University of Michigan, Ann Arbor.