A Discourse on the Narrative of the Lao National Liberation War
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวาทกรรมเล่าเรื่องสงครามปลดปล่อย แห่งชาติลาว วิเคราะห์และตีความข้อความวรรณกรรม ระเบียบวิธีทางประวัติศาสตร์ที่อิงตามหลังโครงสร้างนิยมถูกนำมาใช้ในการศึกษา การศึกษาพบว่ามีการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อครอบงำความหมายของกลุ่มต่างๆ ของชาวลาวโดยการเล่าเรื่องสงครามปลดปล่อยแห่งชาติลาว เรื่องเล่ามาในรูปแบบต่างๆ ลักษณะโครงสร้างทั่วไปประกอบด้วยชีวประวัติของผู้มีส่วนร่วมในการปฏิวัติ บทบาทและหน้าที่ในสงคราม ความกล้าหาญและศักดิ์ศรี ความแตกต่างที่พบในข้อความบรรยาย ได้แก่ สถานะ ชนชั้น ชนเผ่า และ
ภารกิจในสงคราม สรุปได้ว่าการบรรยายไม่เป็นกลางในการสื่อสารและข้อความ แต่การเล่าเรื่องในการศึกษานี้เป็นวาทกรรมที่ใช้เป็นเครื่องมือทางการเมืองของรัฐชาติใหม่ผ่านอุดมการณ์ชาตินิยม
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลที่ตีพิมพ์ลงในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบโดยตรงของผู้เขียนซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารมนุษย์กับสังคม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อต้องอ้างอิงวาสาร
References
จันทอน ทัมมะเทโว. (2007). ลวมเพงปะติวัดลาวหวนคืนมูนเซื้อ. เวียงจันทน์: วิสาหกิจโรงพิมพ์ศึกษา.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2554). วาทกรรมการพัฒนา: อำนาจ ความรู้ ความจริงเอกลักษณ์ และความเป็นอื่น. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: วิภาษา.
ปฐม หงษ์สุวรรณ. (2554). คติชนกับชนชาติไท. มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พูมี วงวิจิด. (1987). ความทรงจำของชีวิตเฮาในขบวนวิวัฒน์แห่งประวัติศาสตร์ของประเทศลาว. เวียงจันทน์: สถาบันค้นคว้าวิทยาศาสตร์สังคม กระทรวงศึกษา.
มหาสิลา วีระวงส์. (1951). พงศาวดารชาติลาว. เวียงจันทน์: กระทรวงศึกษาธิการ. มยุรี
เหง้าสีวัทน์ และคณะ. (1993). ชีวิตและการเคลื่อนไหวของท่านนางคำแพงบุปผา. เวียงจันทน์: โรงพิมพ์แห่งรัฐ.
อิราวดี ไตลังคะ. (2543). ศาสตร์และศิลป์แห่งการเล่าเรื่อง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.