ความสนใจและความต้องการในการประกอบอาชีพเสริม ของชุมชนบ้านเอื้ออาทร จังหวัดนครศรีธรรมราช ความสนใจและความต้องกInterest and Demand for Supplementary Occupations of the Baan Eua- Athorn Community, Nakhon Si Thammarat Provinceารในการประกอบอาชีพเสริม ของชุมชนบ้านเอื้ออาทร จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัญหาในการประกอบอาชีพเสริมของชุมชนบ้าน เอื้ออาทร จังหวัดนครศรีธรรมราช 2) ศึกษาความสนใจในการประกอบอาชีพเสริมของชุมชนบ้านเอื้ออาทร จังหวัดนครศรีธรรมราช และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาอาชีพเสริมที่เหมาะสมกับชุมชนบ้านเอื้ออาทร จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี กลุ่มตัวอย่างคือ ประชาชนในชุมชนบ้านเอื้ออาทร จำนวน 270 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน และผู้ให้ข้อมูลสำคัญในการสัมภาษณ์ จำนวน 15 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามที่มีค่าความเชื่อมั่น 0.89 และแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ชุมชนบ้านเอื้ออาทรมีปัญหาด้านเศรษฐกิจครัวเรือน ระดับมากที่สุด ( = 4.52) โดยเฉพาะค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นแต่รายได้เท่าเดิม 2) ด้านความสนใจในการประกอบอาชีพเสริม พบว่าด้านคหกรรมศาสตร์ได้รับความสนใจสูงสุด (
= 4.36) วิชาการประดิษฐ์ของที่ระลึกแบบศิลปะประดิษฐ์ (
= 4.55) และ 3) แนวทางการพัฒนาอาชีพเสริมที่เหมาะสม ควรจัดตั้งศูนย์เรียนรู้อาชีพในชุมชนเพื่อส่งเสริมการรวมกลุ่มอาชีพ พัฒนาผลิตภัณฑ์บนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่น และสร้างเครือข่ายการตลาด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
การเคหะแห่งชาติ. (2567). [ออนไลน์]. รายงานประจำปี 2567. การเคหะแห่งชาติ. สืบค้นจาก https://online.flipbuilder.com/bhde/hnli/
กระทรวงมหาดไทย, กรมการพัฒนาชุมชน. (2567). ข้อมูลความจําเป็นพื้นฐาน (จปฐ). ปี 2567. กรุงเทพมหานคร.
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครศรีธรรมราช. (2565). รายงานสถานการณ์ทางสังคมจังหวัดนครศรีธรรมราช ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565.
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม, สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2565). )รายงานสถิติจังหวัดนครศรีธรรมราช พ.ศ. 2565.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2567). “หนี้ครัวเรือนไทย วิกฤติแค่ไหน ทำไมถึงไม่ควรมองข้าม?”. สืบค้นจาก https://projects.pier.or.th/household-debt
ทวีพงษ์ วิชัยดิษฐ. (2567). การเคหะแห่งชาติ เดินหน้าพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้อยู่อาศัยสร้างสังคมคุณภาพ ก้าวสู่ศูนย์รวมความสุข ชูเคหะร่มเกล้า ตัวอย่างการสร้างอาชีพ สร้างรายได้ ยกระดับคุณภาพชีวิตผู้อยู่อาศัยในชุมชน. สืบค้นจาก https://www.nha.co.th/2022/03/14/
สมพร ปานดำ. (2564). BCG Model กับอาชีวศึกษาไทย. วารสารวิชาการสถาบันการอาชีวศึกษาภาคใต้ 1, 6(12). สืบค้นจาก https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/csnp_veis1/article/view/246570/168067
Khan, M.S., Shah, M.G., JamiAhmad, G., Ahi, Umer, M., Khatak, N.A., Tariq, M., Kiani, F., Qazi, I.H., & Arif, M. (2015). Donkey conservation in Pakistan: Research and welfare needs in rural andsemi- urban areas of Kyber Pakhtoon Khawa, Pakistan. Advances in Applied Science Research, 6.
Sajjasophon, R. (2019). The Intergenerational Learning Activities Based on Local Wisdom: Lesson Learned from Baan Huay Sapan Samakkee Community, Kanchanaburi Province.
Jedeejit, P., Nuankaew, P., & Nuankaew, W.S. (2017). Development knowledge management pattern for entrepreneurship in upper-northern Thailand wellness tourism. 2017 14th
International Conference on Electrical Engineering/Electronics, Computer, Telecommunications and Information Technology (ECTI-CON), 393-395.
หัฏฐพล อำภารส, พชรพงษ์ โพธิ์น้อย, & ศศิต์รดา สลี. (2567). การให้ความหมายวิชาชีพคหกรรมศาสตร์ตามบริบทของอาชีวศึกษา. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 25(47), 16–27.
Choi, S. (2022). A Case Study on the ‘Theory of Home Economics Education’ Using Online Problem-Based Learning. Family and Environment Research.
วัลนิกา ฉลากบาง. (2560). การวิจัยแบบผสมผสานวารสารมหาวิทยาลัยนครพน, 7(2), 124–132. สืบค้นจาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/npuj/article/view/86439/76194
Yamane Taro. (1967). Statistic: An introductory analysis. NewYork: Harper and row.
Chanthawanich, S. (2013). Qualitative data analysis (21st ed.). Chulalongkorn University Press.
Hilton, M. L., & Pellegrino, J. W. (Eds.). (2012). Education for life and work: Developing transferable knowledge and skills in the 21st century. National Academies Press.
Anglin, R. V. (2017). Promoting sustainable local and community economic development. Routledge.
Woodhall, M. (1987). Human capital concepts. In Economics of education (pp. 21-24). Pergamon.
McGrath, V. (2009). Reviewing the Evidence on How Adult Students Learn: An Examination of Knowles' Model of Andragogy. Adult learner: The Irish journal of adult and community education, 99, 110.
Markusen, A., Wassall, G. H., DeNatale, D., & Cohen, R. (2008). Defining the creative
economy: Industry and occupational approaches. Economic development
quarterly, 22(1), 24-45.
DuFour, R. (2004). What is a" professional learning community"?. Educational leadership, 61(8), 6-11.
Akers, R. L., & Jennings, W. G. (2015). Social learning theory. The handbook of criminological theory, 230-240.
กิตติคุณ เจียมสมบูรณ์เลิศ และกิตติคุณ เจียนวัฒนสุข (2565). กลยุทธ์การตลาดสีเขียวสำหรับ
อุตสาหกรรมก่อสร้างภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจหมุนเวียน. วารสารศิลปะการจัดการม, 6(1), 286–306. สืบค้นจาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jam/article/view/252991
Fahmi, F. Z., McCann, P., & Koster, S. (2017). Creative economy policy in developing countries: The case of Indonesia. Urban Studies, 54(6), 1367-1384.
Iglesias, O., Ind, N., & Alfaro, M. (2017). The organic view of the brand: A brand value co-creation model. Advances in corporate branding, 148-174.
Katz-Gerro, T. (2004). Cultural consumption research: review of methodology, theory, and consequence. International review of Sociology, 14(1), 11-29.
อรรถพล เทพยาและ เกศศิรินทร์ รุตตะจร. (2567). การออกแบบและพัฒนาผลิตภัณฑ์ใบทองเพื่อเพิ่มมูลค่าการตลาดในจังหวัดชายแดนใต้. วารสารปาริชาติ, 37(4), 828–843. สืบค้นจาก https://doi.org/10.55164/pactj.v37i4.272381
Leydesdorff, L. (2012). The triple helix, quadruple helix,…, and an N-tuple of helices: explanatory models for analyzing the knowledge-based economy?. Journal of the knowledge economy, 3, 25-35.
Kaplinsky, R., & Morris, M. (2000). A handbook for value chain research (Vol. 113). Brighton: University of Sussex, Institute of Development Studies.
Benneworth, P. (2012). University engagement with socially excluded communities: Towards the idea of ‘The Engaged University’. In University engagement with socially excluded communities (pp. 3-31). Dordrecht: Springer Netherlands.
Kuchler, T., & Stroebel, J. (2021). Social finance. Annual Review of Financial Economics, 13(1), 37-55.
Ceschin, F., & Gaziulusoy, I. (2016). Evolution of design for sustainability: From product design to design for system innovations and transitions. Design studies, 47, 118-163.
Lindgreen, A., & Swaen, V. (2010). Corporate social responsibility. International journal of management reviews, 12(1), 1-7.
Stam, E., & Van de Ven, A. (2021). Entrepreneurial ecosystem elements. Small business economics, 56(2), 809-832.
Nieto, M. J., & Santamaría, L. (2007). The importance of diverse collaborative networks for the novelty of product innovation. Technovation, 27(6-7), 367-377.
Abdulwahed, M., & Nagy, Z. K. (2009). Applying Kolb's experiential learning cycle for laboratory education. Journal of engineering education, 98(3), 283-294.
Jarvis, P. (2018). Learning to be a person in society: Learning to be me. In Contemporary theories of learning (pp. 15-28). Routledge.
Kilpatrick, S., Jones, T., & Barrett, M. (2003). Defining learning communities. Launceston, Tasmania: Centre for Research and Learning in Regional Australia.
Bandura, A., & Walters, R. H. (1977). Social learning theory (Vol. 1, pp. 141-154). Englewood Cliffs, NJ: Prenticehall.
Roszkowska-Menkes, M. (2017). User innovation: state of the art and perspectives for future research. Journal of Entrepreneurship, Management and Innovation, 13(2), 127-154.
Fortuin, J., van Geel, M., & Vedder, P. (2015). Peer influences on internalizing and externalizing problems among adolescents: A longitudinal social network analysis. Journal of youth and adolescence, 44, 887-897.
