From ‘Older Person’ to ‘Elder Teacher’: The Life Journey and Meaning of Aging of Tai-Dam Elderlies
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This paper focuses on the meaning and experience of elderly Tai-Dam, using an ethnographic methodology, participant observations, and fieldwork. The fieldwork was conducted for one year during 2017-2018 in the Tai-Dam villages of Nakhon Pathom Province. The researcher used 20 in-depth interviews with an elderly Tai-Dam, narrative analyses from 4 story-telling of an elderly Tai-Dam. Findings indicated that the journey of an elderly Tai-dam, began with gender differences between elderly Tai- Dam men and Tai-Dam women, who have different social roles. But at the same time, they are under the same ethnicity that is based on the traditional culture system of ghosts and ancestors. The eternal journey is a returning to the family under the new status in the afterlife that is responsible for preserving the descendants of the family as ancestral spirits that creates meaning for aging of an elderly Tai Dam in both social and cultural functions that create acceptance within the community.
Article Details
copyrights@ Journal of Anthropology, Sirindhorn Anthropology Centre (JASAC)
Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre (Public Organization), Bangkok, Thailand
More Information:
https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/
References
ชนัญ วงษ์วิภาค. 2531. “การศึกษาวิจัยกลุ่มชาติพันธุ์ในภูมิภาคตะวันตก”. บทความประกอบการประชุมสัมมนาวิชาการเรื่อง สังคม-วัฒนธรรมภาคตะวันตกศึกษา, วันที่ 12 กันยายน 2531 คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร นครปฐม.
นภาภรณ์ หะวานนท์. 2550. “การสร้างความรู้ภายใต้กระบวนทัศน์สร้างสรรค์สังคม”, วารสารสังคมลุ่มน้ำโขง, 3(3): 1-24.
เพ็ญจันทร์ เชอร์เรอร์ และมัลลิกา มัติโก. 2549. ภาพลักษณ์ผู้สูงอายุไทย : การประกอบสร้างทางสังคมวัฒนธรรม. ในเอกสารประกอบการประชุมวิชาการคณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ประจำปี 2549 วันที่ 16 ธันวาคม 2549 ณ โรงแรมรอยัลริเวอร์ กรุงเทพ.
มยุรี วัดแก้ว. 2521. การศึกษาโครงสร้างสังคมของชาวโซ่ง. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาพัฒนาสังคม บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
รณี เลิศเลื่อมใส. 2544. จักรวาลทัศน์ ฟ้า-ขวัญ-เมือง คัมภีร์โบราณไทอาหม. กรุงเทพฯ: โครงการวิถีทรรศน์.
รัตนาพร เศรษฐกุล. 2540. รายงานการวิจัย เรื่อง การประเมินสถานภาพไท. ม.ป.ท., ม.ป.พ.
เรณู เหมือนจันทร์เชย. 2542. โลกทัศน์ของกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย : ความเชื่อเรื่องผีของไทยโซ่ง. กรุงเทพฯ: สหธรรมมิก.
เรณู เหมือนจันทร์เชย. 2542. โลกทัศน์ของกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย : ความเชื่อเรื่องผีของ ชาวไทยโซ่ง. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.
เรณู เหมือนจันทร์เชย. 2558. “หน้าที่ทางสังคมของความเชื่อผีบรรพบุรุษไทโซ่ง บ้านเกาะแรต จังหวัดนครปฐม”, วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 34(1): 85-103.
วาสนา อรุณกิจ. 2529. พิธีกรรมและโครงสร้างทางสังคมลาวโซ่ง (Lao Song Ritual and Social Structure). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสังคมวิทยาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุมิตร ปิติพัฒน์, บัณฑร อ่อนดำและพูนสุข ธรรมาภิมุข. 2521. ลาวโซ่ง: รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมศักดิ์ ชุณหรัศมิ์และคณะ. 2553. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2552. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุ.
Esther, L. 2014. “Aging in place: From theory to practice”, Anthropological Notebooks, 20: 21–33.
Gullette, M. M. 1997. Declining to decline: Cultural combat and the politics of midlife. Charlottesville: University Press of Virginia.
Featherstone, M. and Hepworth, M. 1991. “The mask of ageing and the postmodern life course”. in Featherstone, M., Hepworth, M. and Turner, B. S. (eds.), The body: Social process and cultural theory. (pp. 371–389). London: Sage.
McLeish A.B. and John. 1976. The Ulyssean Adult: Creativity in the Middle & Later Years. Toronto and New York: McGraw-Hill Ryerson.
Twigg, J. 2007. “Clothing, age and the body: a critical review”, Ageing & Society, 27: 285–305. https://doi.org/10.1017/S0144686X06005794
Rowe, J. W. and Kahn R. L. 1997. Successful aging. Gerontologist. 37, 433–440. doi:10.1093/geront/37.4.433
Woodward, K. 1991. Aging and its discontents, Freud and other fictions. Bloomington, IN: Indiana University Press.