Innovation Instructional Model of Language Wisdom for Teachers in 4.0 Era
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to approach of instructional design and development to instructional model innovation of language wisdom for teachers in 4.0 era. Language wisdom is a branch of intangible culture heritage in language. Create and convey in the form of literary and language that reflect the roots of Thai people. Cultivating and encouraging learners to be aware of conserve language wisdom should be organized. Learning activities that promote learners’ knowledge, skills, competencies and moral. The using community-based learning, inquiry-based learning and participant learning to integrated concept framework to development of instructional innovation model enhance learning language wisdom. Teaching that promotes that learning of language wisdom make learners have knowledge and understanding of intangible culture heritage, develop to 21st century skills is creative problem solving skills, teaming and collaboration skills and leadership. Develop to good attitude towards language wisdom. Which is intangible culture heritage that must be preserved, cherished and passed on to be in harmony with Thai society.
Article Details
References
ชลธิชา หอมฟุ้ง และสมพร ร่วมสุข. (2559). การสอนคติชนวิทยากับการพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21 ของผู้เรียนและ การเสริมสร้างความภูมิใจในภูมิปัญญาไทย, Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9 (2), 1549-1563.
ทัศนีย์ หนูนาค. (2554). การศึกษาการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของครูในการเรียนการสอนกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐานในเขตดุสิต. (รายงานวิจัย). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ทิศนา แขมมณี. (2564). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2559). ทฤษฎีและการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.
ปัญญา เทพสิงห์ และธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร. (2556). แนวทางการฟื้นฟูชุมชนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์. 30 (2), 43-64.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2562). ทักษะ 7C ของครู 4.0. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสภา. (2564). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง และอรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21. นครปฐม: เพชรเกษมพริ้นติ้ง กรุ๊ป จำกัด.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพมหานคร: ธนพร.
วิทยากร เชียงกูล. (2550). อธิบายศัพท์สังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: สายธาร.
สง่า วงค์ไชย, ชุติมา ขุนแสง และคำขวัญ ชูเอียด. (2560). “การใช้วรรณกรรมท้องถิ่นในการสอนวิชาภาษาไทยของนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู วิชาเอกภาษาไทย” การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติทางจิตวิทยา “ชีวิตดี เปลี่ยนได้ ด้วยศาสตร์แห่งใจ” โรงแรมบางกอกชฎา กรุงเทพมหานคร: 6-7 กรกฎาคม 2560. 436 - 448.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2540). แนวทางส่งเสริมภูมิปัญญาไทยในการจัดการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สถาบันแห่งชาติว่าด้วยภูมิปัญญาและการศึกษาไทย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟิก.
สุกัญญา สุจฉายา. (2556). วรรณกรรมมุขปาฐะ. กรุงเทพมหานคร: โครงการเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อดิสรณ์ เรืองจุ้ย. (2550). การศึกษาการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของครูในการเรียนการสอนกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐานในเขตภาคกลาง .วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย. : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อลิศรา ชูชาติ. (2549). “การเรียนรู้อย่างมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาค่านิยมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม” ในประมวลบทความ นวัตกรรมเพื่อการเรียนรู้สำหรับครูยุคปฏิรูปการศึกษา. พิมพันธ์ เดชะคุปต์, ลัดดา ภู่เกียรติ์ และสุวัฒนา สุวรรณเขตนิคม, บรรณาธิการ, (หน้า 243-269). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Atelia, M. et al.,. (2006). Community-based learning: Engaging students for success and citizenship. Washington, DC: Institute for Educational Leadership.
Beakley, A. et al.,. (2003). Community-based Instruction: A guidebook for teachers. Virginia: Council for Exceptional Children.
Contant, T. L. et al. (2018). Teaching science though inquiry-based instruction. New York: Pearson.
Flecky, K. (2011). Foundations of service learning. Jones and Bartlett. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2563. แหล่งที่มา: http://criticalpedagogyconference.wordpress.com/category/ participatory -learning-in-university-development-studies.pdf
Kidman, G & Casinader, N. (2017). Inquiry-based teaching and learning across disciplines: Comparative theory and practice in schools. London: Macmillan Publishers.
Kuhlthau, C, C., et al,. (2007). Guided inquiry: Learning in the 21st century school. CT: Greenwood.
Larsen-Freeman, D & Anderson, M. (2016). Techniques & principle in language teaching. New York: Oxford University Press.
Learning and Work Institute. (2017). Citizens’ curriculum activity pack for participatory learning. Leicester: Learning and Work Institute.
Maier, A.,et al.,. (2017). Community schools as an effective school improvement strategy: A review of the evidence. Palo Alto, CA: Learning Policy Institute.
Mayer, R. E & Alexander, P. A. (2011). Handbook of research on learning and instruction. New York: Routledge.
Melaville, A., et al,. (2006). Community-based learning: Engaging students for success and citizenship. Washington: Coalition for Community Schools.
Obadiegwu, C. C. (2012). Participatory Learning and Student Empowerment in the Classroom. An International Multidisciplinary Journal, 6(1), 299-310.
Orlich, D. C, et al. (2013). Teaching strategies: A guide to effective instruction. Wadsworth. CENGAGE Learning.
Owens, T. R. & Wang, C. (1996). Community-based learning: A Foundation for meaningful educational reform. Service Learning, General. 1-24.
Pappas, M. L & Tape, A. E. (2002). Pathwaya to knowledge and inquiry learning. Colorado: A Division of Greenwood Publishing Group.
Pretty, J.N; et al.,. (1995). A trainer’s guide for participatory learning and action. London: Russell Press.
Scotia, N. (2013). Community-based learning: a resource for schools. Department of Education and Early Childhood Development.
Soomro, A. Q. et al. (2010). Teaching physics thought learning cycle model: An experimental study. Journal of Educational Research, 13(2), 5-18.
Vartiainen, H. (2014). Designing Participatory learning, International Conferences on Educational Technologies 2014 and Sustainability, Technology and Education 2014, 105-112.