นวัตกรรมรูปแบบการเรียนการสอนภูมิปัญญาทางภาษาสำหรับครูยุค 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางการออกแบบและพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนภูมิปัญญาทางภาษาสำหรับครูยุค 4.0 ภูมิปัญญาทางภาษาเป็นสาขาหนึ่งของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมที่บรรพบุรุษสร้างสรรค์และถ่ายทอดในรูปวรรณกรรมและภาษาที่สะท้อนให้เห็นรากเหง้าของคนไทย การปลูกฝังและส่งเสริมให้ผู้เรียนเกิดความตระหนักและอนุรักษ์ภูมิปัญญาทางภาษา ควรจัดกิจกรรมการเรียนรู้ที่ส่งเสริมความรู้ ทักษะ สมรรถนะ และคุณลักษณะที่พึงประสงค์ การนำแนวคิดการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน แนวคิดการเรียนรู้แบบสืบสอบ และแนวคิดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมมาบูรณาการเพื่อใช้เป็นแนวคิดพื้นฐานในการพัฒนานวัตกรรมรูปแบบการเรียนการสอนภูมิปัญญาทางภาษาสำหรับครูภาษาไทยยุค 4.0 ช่วยให้ผู้เรียนมีความรู้ความเข้าใจมรดกภูมิปัญญาทางภาษา ทักษะการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ ทักษะการทำงานเป็นทีม และการเป็นผู้นำ รวมทั้งช่วยเสริมสร้างเจตคติที่ดีต่อภูมิปัญญาทางภาษาอันเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมที่ต้องอนุรักษ์ หวงแหน และสืบทอดให้คงอยู่คู่กับสังคมไทย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชลธิชา หอมฟุ้ง และสมพร ร่วมสุข. (2559). การสอนคติชนวิทยากับการพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21 ของผู้เรียนและ การเสริมสร้างความภูมิใจในภูมิปัญญาไทย, Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 9 (2), 1549-1563.
ทัศนีย์ หนูนาค. (2554). การศึกษาการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของครูในการเรียนการสอนกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐานในเขตดุสิต. (รายงานวิจัย). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ทิศนา แขมมณี. (2564). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญเลี้ยง ทุมทอง. (2559). ทฤษฎีและการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ทริปเพิ้ล เอ็ดดูเคชั่น.
ปัญญา เทพสิงห์ และธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร. (2556). แนวทางการฟื้นฟูชุมชนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์. 30 (2), 43-64.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2562). ทักษะ 7C ของครู 4.0. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสภา. (2564). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
วัชรา เล่าเรียนดี, ปรณัฐ กิจรุ่งเรือง และอรพิณ ศิริสัมพันธ์. (2560). กลยุทธ์การจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อพัฒนาการคิดและยกระดับคุณภาพการศึกษาสำหรับศตวรรษที่ 21. นครปฐม: เพชรเกษมพริ้นติ้ง กรุ๊ป จำกัด.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. กรุงเทพมหานคร: ธนพร.
วิทยากร เชียงกูล. (2550). อธิบายศัพท์สังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: สายธาร.
สง่า วงค์ไชย, ชุติมา ขุนแสง และคำขวัญ ชูเอียด. (2560). “การใช้วรรณกรรมท้องถิ่นในการสอนวิชาภาษาไทยของนักศึกษาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู วิชาเอกภาษาไทย” การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติทางจิตวิทยา “ชีวิตดี เปลี่ยนได้ ด้วยศาสตร์แห่งใจ” โรงแรมบางกอกชฎา กรุงเทพมหานคร: 6-7 กรกฎาคม 2560. 436 - 448.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2540). แนวทางส่งเสริมภูมิปัญญาไทยในการจัดการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สถาบันแห่งชาติว่าด้วยภูมิปัญญาและการศึกษาไทย สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟิก.
สุกัญญา สุจฉายา. (2556). วรรณกรรมมุขปาฐะ. กรุงเทพมหานคร: โครงการเผยแพร่ผลงานทางวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อดิสรณ์ เรืองจุ้ย. (2550). การศึกษาการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของครูในการเรียนการสอนกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐานในเขตภาคกลาง .วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาไทย. : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อลิศรา ชูชาติ. (2549). “การเรียนรู้อย่างมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาค่านิยมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม” ในประมวลบทความ นวัตกรรมเพื่อการเรียนรู้สำหรับครูยุคปฏิรูปการศึกษา. พิมพันธ์ เดชะคุปต์, ลัดดา ภู่เกียรติ์ และสุวัฒนา สุวรรณเขตนิคม, บรรณาธิการ, (หน้า 243-269). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Atelia, M. et al.,. (2006). Community-based learning: Engaging students for success and citizenship. Washington, DC: Institute for Educational Leadership.
Beakley, A. et al.,. (2003). Community-based Instruction: A guidebook for teachers. Virginia: Council for Exceptional Children.
Contant, T. L. et al. (2018). Teaching science though inquiry-based instruction. New York: Pearson.
Flecky, K. (2011). Foundations of service learning. Jones and Bartlett. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 11 มกราคม 2563. แหล่งที่มา: http://criticalpedagogyconference.wordpress.com/category/ participatory -learning-in-university-development-studies.pdf
Kidman, G & Casinader, N. (2017). Inquiry-based teaching and learning across disciplines: Comparative theory and practice in schools. London: Macmillan Publishers.
Kuhlthau, C, C., et al,. (2007). Guided inquiry: Learning in the 21st century school. CT: Greenwood.
Larsen-Freeman, D & Anderson, M. (2016). Techniques & principle in language teaching. New York: Oxford University Press.
Learning and Work Institute. (2017). Citizens’ curriculum activity pack for participatory learning. Leicester: Learning and Work Institute.
Maier, A.,et al.,. (2017). Community schools as an effective school improvement strategy: A review of the evidence. Palo Alto, CA: Learning Policy Institute.
Mayer, R. E & Alexander, P. A. (2011). Handbook of research on learning and instruction. New York: Routledge.
Melaville, A., et al,. (2006). Community-based learning: Engaging students for success and citizenship. Washington: Coalition for Community Schools.
Obadiegwu, C. C. (2012). Participatory Learning and Student Empowerment in the Classroom. An International Multidisciplinary Journal, 6(1), 299-310.
Orlich, D. C, et al. (2013). Teaching strategies: A guide to effective instruction. Wadsworth. CENGAGE Learning.
Owens, T. R. & Wang, C. (1996). Community-based learning: A Foundation for meaningful educational reform. Service Learning, General. 1-24.
Pappas, M. L & Tape, A. E. (2002). Pathwaya to knowledge and inquiry learning. Colorado: A Division of Greenwood Publishing Group.
Pretty, J.N; et al.,. (1995). A trainer’s guide for participatory learning and action. London: Russell Press.
Scotia, N. (2013). Community-based learning: a resource for schools. Department of Education and Early Childhood Development.
Soomro, A. Q. et al. (2010). Teaching physics thought learning cycle model: An experimental study. Journal of Educational Research, 13(2), 5-18.
Vartiainen, H. (2014). Designing Participatory learning, International Conferences on Educational Technologies 2014 and Sustainability, Technology and Education 2014, 105-112.
