The Effect of Khlui phiang aw instructional package on the subject of Basic knowledge and performance of Khlui phiang aw for Mathayomsuksa one students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research were 1) to develop instructional package on the topic Basic knowledge and performance of Khlui phiang aw for Mathayom suksa one students aiming to meet the effectiveness criterion of 80/80; and 2) to compare Thai music learning achievement a comparison of thai music learning achievement regarding basic knowledge and performance of Khlui phiang aw of mathayom suksa combined with the group using
Khlui phiang aw instructional package and the group using traditional activity instruction.
The experimental groups selected through cluster random sampling comprised 75 students taught using instructional package, while the control group consisted of 76 students taught traditionally. Research tools in this study are 1) instructional package, 2) Learning plans using Khlui phiang aw instructional package and learning plans using the traditional way, and
3) An achievement test on Basic knowledge and performance of Khlui phiang aw for Mathayom suksa one. The research data were analyzed using mean, percentage, S.D. and independent t-test. The results revealed that: 1) Khlui phiang aw instructional package demonstrated an efficiency (E1/E2) of 81.63/79.97, meeting the criteria of 80/80.
2) The Thai music learing achievemen of students taught using Khlui phiang aw instructional package was higher than that of students taught traditionally. The result was statistically significant at the 0.05 level.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 116ตอนที่ 79, หน้า 1-19 วันที่ 19 สิงหาคม 2542.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2551). ประมวลสาระชุดวิชาการ พัฒนาหลักสูตรและสื่อการเรียนการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมธิราช.
งานวัดผลโรงเรียนละแมวิทยา (2565). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาศิลปะปีการศึกษา 2565 สารสนเทศงานทะเบียนวัดผล กลุ่มบริหารวิชาการ. ชุมพร: โรงเรียนละแมวิทยา.
ถนอม สิงห์ซอม. (2563). การพัฒนาชุดกิจกรรมการเรียนรู้ เรื่องเทคนิคการเป่าขลุ่ยเพียงออสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์. 8 (3), 424-430.
วรเพชร พหุโล. (2566). การพัฒนาทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออโดยการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการปฏิบัติร่วมกับแบบฝึกทักษะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสทิงพระวิทยา อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสมหาบัณฑิต: บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยหาดใหญ่
สุนันทา ใจดี. (2563). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาดนตรีไทย เรื่องการเป่าขลุ่ยหลิบเบื้องต้น ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยรามคำแหง (ฝ่ายประถม) ที่สอนโดยใช้ชุดการสอนกับการสอนแบบปกติ. สารนิพนธ์ศึกษาศาสมหาบัณฑิต ศึกษาศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สรวงมณฑ์ สิทธิสมาน. (2562). ทำไมเด็กวัยรุ่นควรเล่นดนตรี. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2564.แหล่งที่มา: https://www.thaipbskids.com/contents/5fbb8ff67fd77a9f03a4270c
โอภาส สุวรรณโพธิ์ (2565). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจโดยใช้ชุดฝึกทักษะ เรื่อง กาปฏิบัติขลุ่ยเพียงออของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนสาธิตพิบูลบำเพ็ญ มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารดนตรีและการแสดง. 8 (2), 125-135.
Thorndike.R.L. (1969). Measurement and evaluation in psychology and education. (3 rd ed.). New York : John Wiley.