Legal Measures in the Managed to Conserve the Cultural Heritage of Thailand

Main Article Content

Tradul Noranitiphadungkarn
Mallika Pinijchan
Watchara Neitivanich

Abstract

          Study the solutions to the laws related to management for the conservation of world cultural heritage by studying the opinions of the people involved. and legal problems in working to conserve, restore, develop, and manage for the conservation of world cultural heritage. In order for relevant agencies to take corrective actions to ensure sustainable conservation of World Heritage sites.
          Study the history, background, concepts and theories of management for the conservation of world cultural heritage.  To be aware of legal problems related to management for the conservation of world cultural heritage, study and compare related legal principles and recommend legal guidelines appropriate to management for conservation of world cultural heritage in Thailand and abroad.
          Analyze appropriate legal approaches to management for the conservation of world cultural heritage. By studying legal problems in Thailand related to the problem of determining the main agency responsible for management. Problems in the management of the World Cultural Heritage Area and the problem of not having  Public participation in the conservation of world cultural heritageThe information obtained from the interviews found that According to the guidelines for implementing the convention Require member states to divide the World Cultural Heritage management area into at least two zones: the protected area of ​​ancient sites where strict control is required to prevent the construction of any buildings, and the local administrative organization. In addition to being for conservation and the buffer zone is specifically intended to protect the protected area of ​​ancient monuments.  Landscaping
          The research results found that Problems with the management for the conservation of the World Cultural Heritage in Thailand arise from (1) legal problems regarding the lack of public participation In preserving world cultural heritage, people lack a sense of collective ownership. and is responsible for World Cultural Heritage. From the above problems, management for the conservation of Thailand's world cultural heritage is not as effective as it should be.. (2) Legal problems regarding management for the conservation of world cultural heritage, including the designation of ancient sites. or cultural heritage, zoning use in cultural heritage areas or world cultural heritage and management of public service systems and the infrastructure of the city that is home to a world cultural heritage site This problem results in an overlapping of powers in the management of ancient sites that overlap with the urbanization of related agencies in the World Cultural Heritage area. The area of the ancient site has been designated on top of the existing community. causing the people to be affected (3) legal problems in determining the authority and duties related to the management for the conservation of the World Cultural Heritage. This is because there is still no main agency responsible for formulating policies regarding the protection, protection, and conservation of World Cultural Heritage in accordance with the Convention. Including agencies that are responsible for adjudicating disputes in the event of conflicts between agencies related to the management of World Heritage Sites. The problem of not having such an agency causes the use of powers and duties of Each agency under the Act has equal status. This results in problems in the overlapping use of authority between agencies

Article Details

How to Cite
Noranitiphadungkarn, T. . ., Pinijchan, . M. ., & Neitivanich, W. . (2024). Legal Measures in the Managed to Conserve the Cultural Heritage of Thailand. Journal of Modern Learning Development, 9(10), 431–445. Retrieved from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/273183
Section
Research Article

References

จิรานุช โสภา และคณะ. (2554). รายงานวิจัยเรื่อง ศักยภาพการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเมืองมรดกโลกของประเทศไทยกรณีศึกษา: อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย- ศรีสัชนาลัย-กำแพงเพชรและอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาเพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต.

ชลธี เจริญรัฐ. (2551). รายงานวิจัยเรื่อง การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศแหล่งมรดกโลก บ้านเชียง. อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

หมายเหตุอาเซียน. (2564). มรดกโลกในไทย 1: แหล่งโบราณคดีบ้านเชียง. ออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 19 กรกฏาคม 2567. แหล่งที่มา: http:// aseannotes.blogspot.com/2014/07/1_2378.html

พระราชบัญญัติโบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2535.

พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ 2) พ.ศ.2549

พระราชบัญญัติโบราณสถานฯ พ.ศ. 2535

พระราชบัญญัติการผังเมือง พ.ศ. 2562.

ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยการดำเนินงานตามอนุสัญญาว่าด้วยการคุ้มครองมรดกโลกทางวัฒนธรรมและทางธรรมชาติ พ.ศ.2559