The Images of Chinese Female Characters and Chinese Society in Literature Translated from Chinese Into Thai by Her Royal Highness Princess Maha Chakri Sirindhorn
Main Article Content
Abstract
This study aims to analyze the images of Chinese female characters and their relationship with Chinese society in the literature translated from Chinese by Her Royal Highness Princess Maha Chakri Sirindhorn. Utilizing a document research methodology, this study conducts a detailed reading and analysis of the images of Chinese female characters, as well as examines their relationship with Chinese society, as depicted in five translated works: “Butterfly,” “Small Village of the Bao Clan,” “What Love is Not Painful,” “Naree Nakara,” and “Emerald.” The findings indicate that the images of Chinese female characters can be divided into three periods: (1) The portrayal of Chinese female characters during the Cultural Revolution, including traditional Chinese women, Chinese women fluctuating between old and new ideas, and Chinese women who are patriotic and loyal to the Communist Party; (2) The portrayal of Chinese female characters during the Cultural Revolution period, including Chinese women who adhere firmly to their ideologies and those who act out of self-interest; and (3) The portrayal of Chinese female characters after the Cultural Revolution, including self-reliant Chinese women and those who sacrifice for their families. These images relate to Chinese social and cultural aspects such as traditions, which include adherence, adaptation, and challenges to traditions; socio-economic conditions, which include adaptation and response to social challenges; and the changing roles and perceptions of women in society, which include changing views on women’s roles and facing social challenges, reflecting the values and lifestyles of women in different eras of Chinese society, from pre-Cultural Revolution to the reform and opening-up era.
Article Details
References
โชคชัย บัณฑิตศิละศักดิ์. (2542). การวิเคราะห์สังคมไทยจากเรื่องสั้นในนิตยสาร “ช่อการะเกด” ช่วง พ.ศ. 2535-2539. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธนเดช ทิวไผ่งาม. (2558). การเปรียบเทียบภาพลักษณ์ของผู้หญิงในงานเขียนของซูถงและอันหนี เป่าเป้ย จากเรื่อง “เมียหลวงเมียน้อย” และ “ดอกบัว”. วารสารการศึกษากาสะลองคำมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย. 9 (2), 81–91.
ปรียาดา กุลรินทร์, นราวัลย์ พูลพิพัฒน์ และศรีวิไล พลมณี. (2561). การสร้างภาพลักษณะสตรีใน
นวนิยายไทยที่รับรางวัลใน พ.ศ. 2550–2559. พิฆเนศวร์สาร. 14 (1), 123–133.
พรรัตน์ สุวรรณรัตน์. (2539). การวิเคราะห์พฤติกรรมของตัวละครในวรรณคดีเรื่องสามก๊กตามแนว
จริยศาสตร์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. (2564). มองสังคมจีนผ่านวรรณกรรม. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชั่นส์.
สุรพล ฤทธิ์รวมทรัพย์. (2558). พระราชนิพนธ์แปลจากวรรณกรรมจีนในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. วารสารวิจัย สมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยฯ. 8 (1), 134.
Yang Weiying. (2555). การวิเคราะห์ตัวละครหญิงชาวจีนในนวนิยายไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร-มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสื่อสารภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
郭大钧. (2009). 中国当代史 (第4版). 北京: 北京师范大学出版集团.