ภาพลักษณ์ตัวละครหญิงชาวจีนและความสัมพันธ์กับสังคมวัฒนธรรมจีนในพระราชนิพนธ์แปลจากวรรณกรรมจีนในสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ภาพลักษณ์ของตัวละครหญิงชาวจีนและความสัมพันธ์ของภาพลักษณ์กับสังคมวัฒนธรรมจีนในพระราชนิพนธ์แปลจากวรรณกรรมจีน ในสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้ากรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเอกสารด้วยการอ่านละเอียด และวิเคราะห์ภาพลักษณ์ของตัวละครหญิงชาวจีน พร้อมทั้งวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างภาพลักษณ์ของ
ตัวละครหญิงชาวจีนกับสังคมวัฒนธรรมจีน ซึ่งปรากฏในพระราชนิพนธ์แปลจากวรรณกรรมจีน จำนวน 5 เรื่องได้แก่ “ผีเสื้อ” “หมู่บ้านเล็กตระกูลเป้า” “ความรักใดจะไม่ปวดร้าว” “นารีนครา” และ “มรกต”
ผลการศึกษาพบว่าภาพลักษณ์ของตัวละครหญิงชาวจีนแบ่งได้เป็น 3 ช่วงเวลาคือ (1) ภาพลักษณ์ตัวละครหญิงชาวจีนในช่วงเวลาการปฏิวัติวัฒนธรรม ได้แก่ ผู้หญิงชาวจีนแบบดั้งเดิม ผู้หญิงชาวจีนที่ผันผวนระหว่างแนวความคิดเก่าและใหม่ และผู้หญิงชาวจีนที่รักชาติและรักพรรคคอมมิวนิสต์ (2) ภาพลักษณ์ตัวละครหญิงชาวจีนในช่วงเวลาระหว่างการปฏิวัติวัฒนธรรม ได้แก่ ผู้หญิงชาวจีนที่ยึดมั่นในอุดมการณ์ความคิดของตน ผู้หญิงชาวจีนที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน และ (3) ภาพลักษณ์ตัวละครหญิงชาวจีนในช่วงเวลาหลังการปฏิวัติวัฒนธรรม ได้แก่ ผู้หญิงชาวจีนที่พึ่งพาตนเอง และผู้หญิงชาวจีนที่เสียสละเพื่อครอบครัว ภาพลักษณ์ดังกล่าวสัมพันธ์กับสังคมวัฒนธรรมจีนประการแรกคือด้านขนบธรรมเนียมประเพณี ได้แก่ การยึดถือเคร่งครัดในประเพณี การปรับตัวและการท้าทายประเพณี ความเข้มแข็งและความอ่อนไหวภายใต้ประเพณี ประการที่สองคือด้านสภาพความเป็นอยู่ทางสังคมและเศรษฐกิจ ได้แก่ การปรับตัวต่อสภาพความเป็นอยู่ การตอบสนองต่อความท้าทายทางสังคม และประการที่สามคือด้านการเปลี่ยนแปลงทางความคิดและบทบาทของผู้หญิงในสังคม ได้แก่ การเปลี่ยนแปลงในความคิดเกี่ยวกับบทบาทของผู้หญิง และการเผชิญหน้ากับความท้าทายทางสังคม ซึ่งสะท้อนถึงค่านิยมและวิถีชีวิตของผู้หญิงในสังคมจีนแต่ละยุคสมัย ตั้งแต่ก่อนการปฏิวัติวัฒนธรรมจนถึงยุคปฏิรูปและเปิดประเทศ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
โชคชัย บัณฑิตศิละศักดิ์. (2542). การวิเคราะห์สังคมไทยจากเรื่องสั้นในนิตยสาร “ช่อการะเกด” ช่วง พ.ศ. 2535-2539. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธนเดช ทิวไผ่งาม. (2558). การเปรียบเทียบภาพลักษณ์ของผู้หญิงในงานเขียนของซูถงและอันหนี เป่าเป้ย จากเรื่อง “เมียหลวงเมียน้อย” และ “ดอกบัว”. วารสารการศึกษากาสะลองคำมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย. 9 (2), 81–91.
ปรียาดา กุลรินทร์, นราวัลย์ พูลพิพัฒน์ และศรีวิไล พลมณี. (2561). การสร้างภาพลักษณะสตรีใน
นวนิยายไทยที่รับรางวัลใน พ.ศ. 2550–2559. พิฆเนศวร์สาร. 14 (1), 123–133.
พรรัตน์ สุวรรณรัตน์. (2539). การวิเคราะห์พฤติกรรมของตัวละครในวรรณคดีเรื่องสามก๊กตามแนว
จริยศาสตร์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. (2564). มองสังคมจีนผ่านวรรณกรรม. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชั่นส์.
สุรพล ฤทธิ์รวมทรัพย์. (2558). พระราชนิพนธ์แปลจากวรรณกรรมจีนในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. วารสารวิจัย สมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทยฯ. 8 (1), 134.
Yang Weiying. (2555). การวิเคราะห์ตัวละครหญิงชาวจีนในนวนิยายไทย. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร-มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการสื่อสารภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
郭大钧. (2009). 中国当代史 (第4版). 北京: 北京师范大学出版集团.