The Agenda Setting and Policy Formulation: A Case Study of the Annexation for the Buddhist B.E. 2562
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the process of advocating for the enactment and drafting of the Buddhist Studies Act, B.E. 2562., This research aims to study the process of advocating for the enactment and drafting of the Buddhist Studies Act, B.E. 2562. , and approving the draft law, as well as the core elements of the policy agenda, draft bill, and the enacted law passed by the National Legislative Assembly. Additionally, the research analyzes the consistency between the issues identified in the policy agenda and the content of the drafted and enacted Buddhist Studies Act, B.E. 2562, as well as the factors affecting the alignment between these issues and state policies.
Additionally, the research analyzes the consistency between the issues identified in the policy agenda and the content of the drafted and enacted Buddhist Studies Act, B.E. 2562, as well as the factors affecting the alignment between these issues and state policies. This qualitative research collects data through document research and interviews with 20 individuals involved in the advocacy and drafting process. The data is analyzed using the concepts of issue formation, agenda setting, and policy formulation.
The research findings indicate that the issue of poor quality in the study of Buddhist Scriptures in the Department of General Education schools surfaced in 2002 with the establishment of the National Office of Buddhism. Teachers and school personnel raised the issue during meetings and seminars organized by the office. The agenda was pushed from 2002 to 2015, with four attempts to address unclear status and insufficient budget allocation. Draft bills were submitted to the Senate and the Sangha Supreme Council. The policy agenda was successfully adopted by the Sangha Supreme Council in 2015 after 12 years of advocacy. However, the policy formulation process led to changes in the content of the Buddhist Studies Act, B.E. 2562, which did not align with the originally advocated policy agenda due to alterations by the Sangha Supreme Council and governmental agencies. Consequently, the act may address issues in the study of Buddhist Scriptures in the Department of the Dhamma Central and Pali sections but fails to resolve the problems raised by the study of Buddhist Scriptures in the Department of General Education schools.
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2514). ระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วย โรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา พ.ศ.2514. ประกาศใช้ 20 กรกฎาคม 2514 จากแถลงการณ์คณะสงฆ์ เลขที่ 59 ฉบับพิเศษ วันที่ 25 กรกฎาคม 2514.
คณะกรรมการกลุ่มการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา กองพุทธศาสนศึกษา สำนักงาน พระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2558). แผนยุทธศาสตร์การจัดการศึกษาพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา (พ.ศ.2558-2562). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติการพิมพ์.
คณะกรรมาธิการขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ ด้านกีฬา ศิลปะ วัฒนธรรม การศาสนา คุณธรรม และจริยธรรม, (2560), รายงานเรื่อง การศึกษาของคณะสงฆ์ พร้อมร่างพระราชบัญญัติการศึกษาพระปริยัติธรรม พ.ศ....
คำสั่งมหาเถรสมาคมที่ 4/2558 ลงวันที่ 29 สิงหาคม 2558
คำสั่งศูนย์ประสานงานกลางประธานกลุ่มโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาแห่งประเทศไทย ที่ 2/2557
ดุษฎีวัฒน์ แก้วอินทร์. (2560). แนวทางการพัฒนาการจัดการศึกษาของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
พระมหาธีรวัฒน์ พันธ์ศรี. (2555). การนำเสนอรูปแบบการบริหารทรัพยากรการเงินของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตร์ สาขาวิชาพัฒนศึกษา ภาควิชานโยบาย การจัดการและความเป็นผู้นำทางการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มติมหาเถรสมาคม คร้ังที่1/2546 มติที่ 19/2546
มยุรี อนุมานราชธน. (2556) นโยบายสาธารณะ. กรุงเทพมหานคร. เอ็กชเปอร์เน็ท.
ราชกิจจานุเบกษา. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 เล่มที่ 116 ตอนที่ 74ก หน้า 5 ประกาศใช้ 14 สิงหาคม 2542.
ราชกกิจจานุเบกษา. (2562). พระราชบัญญัติการศึกษาปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษา พ.ศ.2562 เล่มที่ 136 ตอนที่ 50 ก หน้า 11 ประกาศใช้ 16 เมษายน พ.ศ.2562.
วิชัย ธรรมเจริญ. (2541). คู่มือการปฏิบัติงานโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. กรุงเทพ: โรงพิมพ์กรมการศาสนา.
สุภาพร มากแจ้ง และสมพร มากแจ้ง. (2548). รายงานการสังเคราะห์งานวิจัย เรื่อง รูปแบบ ยุทธศาสตร์และแนวทางการบูรณาการการศาสนากับการศึกษา: กรณีการจัดการศึกษาในระบบ. กรุงเทพฯ: วี.ที.ซี คอมมิวนิเคชั่น.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2531). การจัดการศึกษาสำหรับเด็กจบ ป.6 และไม่เรียนต่อ. เอกสารประกอบการประชุมสัมมนา. กรุงเทพมหานคร.
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2557). คู่มือปฏิบัติงาน เกี่ยวกับกฎหมาย กฎ ระเบียบ ประกาศ และคำสั่ง ที่เกี่ยวกับโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน). (2552). สรุปผลการวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อการนำผลการประเมินคุณภาพภายนอกไปใช้ สถานศึกษาที่มีวัตถุประสงค์พิเศษ : โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงาน (เอกสารอัดสำเนา).
เอกศักดิ์ อินทร์ประสิทธิ. (2534).การศึกษาตัวแปรที่สัมพันธ์ต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา ของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา กรุงเทพมหานคร วิทยานิพนธ์ ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาวิจัยการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Kingdon, J. W. (1984). Agendas, Alternatives, and Public Policies. Boston: Little, Brown.
Peters, B.G. (2012) Institutional Theory in Political Science: The New Institutionalism, 3rd edn, Continuum, New York.