การสร้างมาตรฐานการตัดสินคดีความสถาบันตุลาการไทย

Main Article Content

สมพงษ์ แว่นจันลาสี

บทคัดย่อ

        อุปสรรคต่อการเข้าถึงความยุติธรรมนั้นเกิดจากหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องทางด้านเศรษฐกิจ โครงสร้างทางสังคม และหน่วยงานภาครัฐ ปัญหาสำคัญ ความยุ่งยากซับช้อน และ ค่าใช้จ่ายของขบวนการ ทางกฎหมาย ความล้าช้าในการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรม ความยุ่งยากซับช้อนของระบบกฎหมายที่ เกี่ยวข้อง ไม่มีเครื่องมือที่จะบังคับให้เป็นไปตามสิทธิ์ต่างฯ ปัจจัยส่วนบุคคล เช่น ทรัพย์สินสมรรถภาพ หรือความเข้าใจของบุคคลนั้นต่อความยุติธรรม นอกจากนั้น ยังมีปัญหาด้านเวลา สถานที่และสภาพทาง กายภาพต่างฯ ที่ขัดขวางการเข้าถึงความยุติธรรม เช่น อุปสรรคของสถานที่ตั้งและการการไม่สามารถเข้าถึง บริการทางกฎหมายที่มิได้อย่างสะดวก อันมาจากปัจจัยด้านคมนาคมขนส่งสาธารณะที่มีจ ากัดค่าโดยสารมี ราคาสูง การขาดแคลนผู้เชี่ยวชาญที่จะให้คำปรึกษาทางด้านกฎหมายในพื้นที่ห่างไกลทุรกันดาร การขาดแคลนตำ แหน่งงานทางด้านกฎหมายในพื้นที่ห่างไกลความเจริญ หรืออีกนัยหนึ่งผู้ไม่ได้รับความยุติธรรม อย่างเท่าเทียม ก็คือกลุ่มคนผู้ด้อยโอกาสในสังคมนั้นเอง


        กระบวนการยุติธรรมที่ใช้เวลานาน ค่าใช้จ่ายที่สูงจนทำให้ประชาชนไม่ได้รับความยุติธรรม การขาด แคลนทนายความหรือตัวแทนทางกฎหมายซึ่งมีจริยธรรมและไวว้างใจได้ การใช้อำ นาจโดยมิชอบในการตรวจค้นยึดทรัพย์จับกุม และกักขัง และการบังคับใช้กฎหมายที่ไม่มีประสิทธิ์ภาพ ข้อจำกัดในเรื่องการ เยียวยาความเสียหายไม่ว่าจะเป็นกฎหมายหรือการบังคับในทางปฏิบัติ ซึ่งระบบกฎหมายส่วนใหญ่ไม่ สามารถจัดหาการเยียวยาความเสียหายด้วยมาตรการเชิงป้องกัน มีความทันท่วงที ไม่เลือกปฏิบัติ ครบถ้วน พอเพียง ยุติธรรม และเป็นเชิงป้องปราม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
แว่นจันลาสี ส. . (2016). การสร้างมาตรฐานการตัดสินคดีความสถาบันตุลาการไทย. Journal of Modern Learning Development, 1(2), 25–36. สืบค้น จาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/240238
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

โกวิทย์ วงศ์สุรวัฒน์. (2522). รัฐวิทยา. กรุงเทพมหานคร: กรุงสยามการพิมพ์.

ชาญชัย แสวงศักดิ์. (2545). กฎหมายจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

โชต อัสวลาภสกุล. (2545). การคุมตรวจสอบฝ่ายปกครองธดยศาลปกครอง. กรุงเทพมหานคร: บุญชัยการพิมพ์.

บรรเจิด สิงคะเนติ. (2548). หลักกฎหมายเกี่ยวกับการควบคุมฝ่ายปกครอง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

ไพโรจน์ วายุภาพ. (2553). ระบบศาลและพระธรรมนูญยุติธรรม. กรุงเทพมหานคร:

สำนักพิมพ์วิญญูชน.

รอง ศยามานนท์. (2520). ประวัติศาสตร์ไทยในระบอบรัฐธรรมนูญ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.

รุจิรา เตชางกูร. (2543). หลักรัฐธรรมนูญและสถาบันการเมือง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ฤทัย หงส์สิริ. (2546). ศาลปกครองและการดำเนินคดีในศาลปกครอง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

วสันต์ ธีรานุรักษ์. (2530). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2521. กรุงเทพมหานคร: ธีรานุสรณ์ การพิมพ์.

วิกรม เมาลานนท์. (2516). ตุลาการ. ปราณบุรี: โรงพิมพ์การทหารราบ.

วิชัย ตันติกุลานันท์. (2551). พระธรรมนูญศาลยุติธรรม. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ่นส่วน จำกัดพิมพ์อักษร.

สถาพร สระมาลีย์. (2541). กฎหมายรัฐธรรมนูญและสถาบันการเมืองชั้นสูง.กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สมหมาย จันทร์เรือง. (2553). ระบบศาลและพระธรรมนูญศาลยุติธรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

สิริวัฒน์ สุภรณ์. (2541). กฎหมายรัฐธรรมนูญ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สุพัตรา สุภาพ. (2518). สังคมวิทยา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.

อำพล เจริญชีวินทร์. (2545). ความรู้เกี่ยวกับการฟ้องดำเนินคดีในศาลปกครอง. กรุงเทพมหานคร: นิติธรรม.